Familie bezoek.-1-

27-9-2015: Het is zondag. We liggen in de haven van Funchal omdat familie van Schie een week hier in een hotel logeert. Wij gaan deze dag alvast goed besteden, want het is helder weer en zelfs de pico’s zijn niet in de wolken. Vlug een scooter gehuurd en lekker gaan rijden. Wat is dit een prachtig eiland zeg. Jammer dat we er niet aan gedacht hadden dat als de wolken wel aan komen drijven dat het dan erg koud wordt daar boven in. Gelukkig hadden we badhanddoeken bij ons die we om ons heen konden slaan. We genieten van de prachtige vieuws stijlen bergwanden diepe dalen groene vlaktes…heel indrukwekkend.

’s Avonds gaan we na het eten weer de scooter op naar de luchthaven om de familie te verrassen. Het lukte niet om de vlucht gegevens te bekijken op internet dus gaan we van de standaard tijden uit. Op de luchthaven aan gekomen is het er stil in de arrivel hal. Gelukkig komt er een mevrouw van Arce reizen aan gelopen en die weet te vertellen dat de mensen al in de bus zitten!!!! ‘kom maar even naar binnen in de bus hoor om ze te groeten’. Ik de bus in en vraag: ’familie van Schie zit die in deze bus?’ Zie ik Mieke en Madelene verschrikt het gangpad in buigen met hun hoofden en zeer verrast kijken bij het zien van ons.

verrassing in de bus

Erg leuk dat we ze toch nog op de lucht haven hebben gezien, want het is toch een flink stukje scheuren op de auto weg. Op de terugweg hebben we het laatste stuk weer binnen door gedaan en dat is dan weer zo leuk met aaallll die lichtjes van de stad in het dal en tegen de berg aan te zien.

We gaan naar het hotel waar we alvast een drankje bestellen, maar we hebben nog geen slok genomen en daar komt de bus al aan. Wat een heerlijk weerzien. Hier in Madeira met moedertje, zussen en broer. Geweldig. Er volgt natuurlijk nog meer verslag van familie bezoek.

12/16-9-2015

We vermaken ons goed hier in Porto Santo. Alles lekker rustig aan. Ik doe zo mijn wasjes Arnold zet weer een stukje in de was en we praten zo met de een en ander die hier in de haven ligt. Long John Silver, Tern en natuurlijk Helena. Arnold probeert informatie te krijgen over het gebruik van de ssb, maar nog niet echt met succes. Het weer is wisselend hier. Zonnig maar we hebben ook al regen gehad. We zien Madeira eigenlijk voor 90% van de tijd in de wolken zitten. Als dat maar goed komt, want moeder van Schie komt met haar kinders (dus mijn broer en zussen) naar Madeira deze maand. We zijn zaterdag ook in het dorp als het ineens flink begint te regenen. We hadden alle ramen open staan met de windcatcher er zelfs nog in. Gelukkig hebben we goed oplettende buren, want Peter is zo lief geweest om bij ons de ramen die dicht konden te sluiten en de windcatcher weg te halen. Dat scheelt toch heel wat water in ons matras. Maandag aan het einde van de middag gaan we een scooter huren. We gaan er meteen een stuk mee rijden en we gaan twee keer de Pingo Doce bezoeken. Lekker hoor dat we dat niet hoeven te sjouwen. In het stadje van Porto Santo, Vila Baleira zijn de voorbereidingen in volle gang voor het Columbus feest. Je ziet dat luidsprekers worden op gehangen en middeleeuwse tentjes worden neer gezet. Dinsdag maken we er een echt scooter dagje van.

We rijden naar iedere uithoek van het eiland. Het is een dor eiland, maar de rotspartijen en pico’s zijn wel indrukwekkend. Soms krijg je wel bijzondere kleur tekeningen van de verschillende steensoorten en het mos wat er dan op staat. Hele stukken met cactus planten en aleovera’s. De uitzicht plekken zijn prachtig met de fel blauwe kleur van de oceaan en het witte schuim van het stukgeslagen water tegen de rotsen. We komen steeds Ria en Peter tegen die een elektrische buggy hebben gehuurd. We drinken met ze een kop koffie bij een hotel in de bergen wat er erg leuk uit ziet. We worden ook geconfronteerd met de economische crises hier, want er staat veel leeg of het is niet afgemaakt. De weg die parallel loopt met het strand is ook opgezadeld met een mega project wat niet af is gemaakt en afgezet met een golfplaten schutting. Het is de pest voor het eiland die projectontwikkelaars die overal maar aan iets beginnen en niet afmaken en/of opruimen.

De dag loopt ten einde en we gaan op het kerkpleintje van Vila Baleira wat drinken en we willen er een tosti bij. De jongen die achter de bar staat mag het eigenlijk niet aan ons serveren, maar als we binnen gaan zitten wil hij het wel regelen voor ons. Ze smaakten heerlijk.

Arnold gaat de scooter aftanken en gaat eerst nog even een pico op die eigenlijk niet te doen was met twee personen. Precies op tijd leverde we de scooter in en gaan we terug naar de haven. We varen even langs de Helena om te vragen of ze het naar hun zin hebben gehad en uiteindelijk blijven we daar voor een borrel en het eten. Heerlijke tonijn met salade. Ria kreeg niet aan de vis dame uit gelegd dat ze een kleiner stuk wilde dus nam ze het maar helemaal en dat was genoeg voor 4 personen. Om 2200 uur gaan we weer terug aan boord van Lovis. Het was een hele leuke dag.

17-9-2015 donderdag    Porto Santo

Vandaag gaat de Helena ankerop en verlaten Porto santo en gaan naar Madeira. Wij blijven nog voor het Columbus feest. Ik heb nu gehoord wat het inhoud. Ze herinneren de aankomst van Christoffer Columbus en ze vieren elk jaar de bruiloft van Columbus. Overdag vermaken wij ons met de was doen water tanken en afrekenen bij de havenmeester. Dat laatste kost veel tijd zeker als ze je papieren kwijt zijn. Maar het is na een uur toch gelukt. We gaan nog naar het dorp om boodschappen te doen, want de komende dagen zal dat niet zo maar gaan want de eerste stop in Madeira is een natuur baai. ’s Avonds weer terug naar het strand waar een parade aan komt met historisch geklede mensen.

Columbus feest

Op het strand word het schip van Columbus op gewacht. Er staat een flinke wind dus het schip komt prachtig aan gezeild en met sloepen komt Colubus en gevolg aan wal. In het centrum zijn overal terrassen met lange tafels en er is van alles te zien. Het is een gezellige drukte.

Long John Silver en Tern komen er ook bij en met de Engelse bemanning van Tern blijven een tijd zitten kletsen. We genieten van de Africaanse dans/muziek en als het te koud wordt gaan we de weg terug lopen. We ruimen de bij boot op en hebben eigenlijk geen zin om buiten te gaan liggen. Dat doen we uiteindelijk vroeg in de ochtend. Want we hebben geen zin om weer een uur in het haven kantoor te staan om een extra nacht op anker te betalen.

18/21-9-2015     Madeira

We worden weer wakker buiten aan ons anker, maar na ons ontbijt staat er nog geen wind en regent het. Goed weer om weer terug te gaan naar bed. We liggen behoorlijk te rollen en ook de stank van de industrie zijn we zat, dus we gaan om 11:30 uur toch maar proberen te gaan zeilen. Dat gaat eigenlijk heel lekker……..tot het einde van het eiland, daar valt de wind weg en er staat een smerige deining. Iedere klap van het grootzeil gaat door merg en been. Zakken met die hap en motor aan maar. Hopelijk komt er nog wind. Dat gebeurt pas de laatste 7 mijl van de 30. Door een bui.

In de regen zoeken we een mooie plek in ankerbaai ‘Baia de Albra’ waar een paar bekende (oa Helena)van Port Santo liggen. Het is wel een beetje rollen maar het is te doen. We slapen vanavond in de achter hut, want voor is het te onrustig. De volgende morgen worden we wakker met goed weer….aan onze kant van het eiland. Want we zien de wolken partijen aan de andere kant van de berg blijven hangen. Honderden wandelaars volgen hier een pad naar het einde van het eiland over de bergen heen. Wij nemen ook een stukje van het pad en gaan op het keienstrand onze lunch eten. Het pad heeft spectaculaire vieuwpoints.

uitzicht vanaf de berg

Want een enorme spitse berg punten komen hier naast het eiland uit zee zeg. Voor ons schieten de salamanders de rotsen in. Het stikt er hier van.

zoek de 3 salamanders

Mooi gezicht hoor hoe ze nieuwsgierig met hun koppie omhoog staan en dan een weg banen. Aan boord is het een enorm gewiebel.

We komen weer in een feest terecht. De tonijn vissers van Canical hebben licht gezien op de berg en denken dat het Madonna moet zijn geweest. Boven op de berg is een kapelletje gebouwd met de heilige Madonna er in. Ieder 3^e zaterdag van September wordt Madonna op gehaald en in een viskotter gezet. Een grote stoet van versierde viskotters varen van Canical naar de Baia de Abra waar ze een tijdje blijven rond varen met honderden feesten mensen aan boord en muziek. De kotter die de eer heeft de Madonna te vervoeren heeft de witte vlaggen. Het is een gezellige boel.

De oceaan deining blijft de baai maar in lopen. Lovis lijkt wel een grote klok die de hele dag ‘bim bom’ slaat. Het is dus ook erg vermoeiend om aan boord wat te doen. Na het koken en de vaat ben je blij dat je op je gat kan gaan zitten. Nog een nacht in de achterkooi slapen dus.

We slapen wel uit en na het ontbijt gaan we verkassen. Alleen fokkie uit rollen want het is echt een heel klein stukje naar Quinta da Lorde waar we voorbij de marina het anker laten vallen voor het strand. We gaan met de bij boot naar het strand waar het zand heel donker is. We drinken wat bij de strandtent en vragen of de bijboot daar mag blijven liggen. De eigenaar vertelt ons dat hij gisteren ook op een van de kotters heeft gezeten de dat vandaag de Madonna weer terug gebracht wordt naar de kapel met weer een boot parade. We lopen de berg om naar de haven die in een prachtig verzorgt ‘dorp’ ligt. Dat dorp is gelijk aan gelegd met de haven. Heel stijfvol mooie panden en leuke straatjes, maar……..helemaal leeg. Alleen aan de haven zelf zijn een paar appartementen en een hotel bezet. Op de terug weg gaan we naar het kapelletje op de berg waar Madonna weer terug wordt gebracht. Het is er best druk. We zien van af de berg dat de kotters al aan het verzamelen zijn in de haven. We lopen terug en drinken weer wat bij de strand tent waar inmiddels lekkere drukte is op het strand. Ook hier weer volop salamanders die zelfs over de tassen van de strandgasten wandelen. De boot parade komt weer langs. Misschien nog wel meer boten als gisteren. Als we weer aan boord zijn komen de schepen weer terug en we zien dat de kotter met de witte vlaggen bij het hotel van Quinta do Lorde de baai in steekt. Daar zal waarschijnlijk de Madonna af gegeven worden.

We liggen hier ook nog steeds wat te rollen dus gaan we bij Canical kijken of we daar achter de grote kademuur kunnen ankeren. We hebben daar een top plek! Liggen rustig (dus weer lekker in ons eigen voorhutje slapen) en we liggen midden in het feest gedruis. ’s Avonds gaan we de kant op om mee te doen. Jammer dat het gaat regenen.

De volgende morgen gaat Arnold lekker vers brood halen met de bij boot. Verder gaan we achter een wifi code aan, gaan een boodschapje doen en wandelen wat door het plaatsje wat de sporen aan het opruimen is van een weekend feest. Wat een bende ligt er overal! Op pleintjes zitten oude mannetjes met elkaar domino te spelen en dames lopen in groepen door het dorp en kletsen heel veel en hard. Terug aan boord gaan we lekker zwemmen. Het water is zo helder overal hier. Je kan gewoon zien waar en hoe je anker ligt en hoe je ankerketting loopt. Ik sta even te kijken bij een paar oude baasjes die aan het vissen zijn op de kant. Je ziet gewoon de haak met brood bolletje hangen. Je ziet echt dat er een vis aan komt en gewoon langs het aas zwemt (in dit geval dan). Bijzonder gezicht hoor. We hebben vandaag een mooie dag gehad met toch ook wel weer bewolking maar ook behoorlijk wat zon.

7/10-9-2015 maandag   Feragudo-Porto Santo

We gaan ons klaar maken voor de eerste grote oversteek naar Porto Santo. Eerst maar weer eens de verzekering bellen waar onze polis blijft. Twee weken geleden zeiden ze dat het 3 dagen zou duren tot we die zouden ontvangen. Jammer dat je steeds achter iedereen zijn broek moet zitten. We gaan ondertussen naar de supermarkt voor onze vers voorraad voor de komende 4 dagen. Slager bakker en groente en fruit. Op de terugweg nog bij de Anne Mare langs om gedag te zeggen. Die liggen aan de mooring op afwachting wanneer ze gekraand kunnen worden. We nemen afscheid van Marco en Jantien na een hele leuke tijd hier in de Algarve. We zullen ze gaan missen.

Inmiddels is gelukkig de polis toch nog binnen gekomen en gaan we om 12 uur anker op. We hebben er helemaal zin in. Het is een prachtige dag. De Noorderzon met Klaas en Carla zwaaien ons uit en met een zonnetje en een rustig windje nw 3 verlaten we de baai van Ferragudo en glijden we langs de mooie kust van de Algarve. 460 mijl te gaan.

Omdat het zo relaxed gaat besluit ik om alvast wat maaltijden voor onderweg voor te bereiden. We eten zoals we de laatste tijd gewend zijn om 1400 uur warm en wel bloemkooltje met aardappeltjes en de heerlijke kip in spek gerolde spi van de slager uit Ferragudo. Konings maal op open zee. Eenmaal cabo San Vicente voorbij krijgen we de brede oceaandeining maar het gaat heerlijk. De wachtjes gaan 3 uur op en 3 uur af. Ik neem van 6 en 12 uur, Arnold de wachten van 3 en 9 uur. We hebben wel wat moeite met de lange nachten. 21.00 uur is het al pikke donker en om 7 uur is het pas weer licht. Ga er maar aan wennen want dat wordt alleen maar erger. Wat er wel voor in de plaats komt zijn de miljoenen sterren. De eerste nacht is helder dus dat is dan weer genieten. Het lukt ons niet om ze voor jullie op de foto te krijgen.

zonsopkomst met haar prachtige kleuren

Helaas krijg ik toch weer last van katterigheid. Dat zorgt ervoor dat ik niet kan eten en dat is juist zo belangrijk tegen zee ziekte. Arnold zorgt erg goed voor me. Twee keer gooi ik mijn eten eruit, maar uiteindelijk gaat het me toch lukken om op te knappen. Kleine beetjes eten en veel rusten is de goede methode geweest.

Arnold is de hele reis druk bezig met de ssb. De eerste dag krijgt hij alles binnen wat hij wilde en zijn er een paar emailtjes de deur uit gegaan. Onder andere naar Ronja die ook weer wat terug stuurt. Dat is toch leuk zo midden op zee toch wat van je meisje te kunnen horen. Jammer genoeg is het de rest van de reis niet gelukt een vrije band te vinden waar hij op mag zenden en ontvangen. Dat is wel een teleurstelling en wat nog vervelender is dat we geen up to date weerbericht meer hebben.

We vinden het eigenlijk heel lekker gaan deze tocht die veelal met de Code zero wordt gezeild. Ook helaas aardig wat mijlen gemotord, maar dat is altijd beter dan te veel wind. Onderweg krijgen we twee keer bezoek van een groep dolfijnen. Een keer in het donker. Dan hoor je ze en door het heldere water zie je de witte buiken onder de boot door duiken met spoortjes plankton achter hun aan. Dat water is trouwens zooooo mooi. Alsof er een mega vulpen heeft gelekt. Zo prachtig diep blauw bijna paars water en spierwitte schuimkopjes. We blijven er de hele reis intens van genieten.

We krijgen onderweg ook nog ander scheepvaart verkeer op onze route. Twee keer komt een vrachtschip redelijk bij ons in de buurt. Fijn hoor die AIS. We zien de naam van het schip op ons scherm dus ik roep de schipper gewoon even met de marifoon op. Zo leuk om met die grote jongens te communiseren. ‘No mem, You don’t have to change course or speed, I will go a little port. Have a good evening mem.’ ‘Lovis for ETE N: Is it so good for you? Eta is now 1.2 mijl?’ What is your destination? Oh, have en good trip mem.’ Thank You.

Helena op ais

Nog 170 mijl te gaan; Heee dat is leuk, een Nederlands zeilschip op de AIS. Hier op de oceaan waar je uren vaart en niets en niemand ziet. Arnold neemt contact op via de marifoon. De Helena, zei komen vanuit Lissabon en gaan ook naar Porto Santo. We blijken aan elkaar gewaagd, want we blijven de rest van de tocht bij elkaar in zicht. Het is een koopmans 45 die zeilend met dit lichte weer wat minder hard vaart dan wij (dankzij onze code zero) maar op de motor gaan zij makkelijk wat harder. Het is toch lekker varen als je wat aan de horizon ziet hoor. Het geeft wat afleiding.

Helena tegen het vallen van de avond

Donderdag is dag 3 en als het zo door gaat de laatste dag. De dag begint met zware bewolking die uiteindelijk zelfs overgaat in miezer en regen. Dat gaat gelukkig weer snel over en dan krijgen we een prachtige dag. De lucht moet schoon geblazen worden dus hebben we wind. Zo gaan we met 10-12 kopen wind en een wind hoek van 45 graden heel relaxed en heerlijk zeilend naar de eindstreep. We zien 1900 uur het eiland aan de horizon verschijnen. Nog 36 mijl te gaan. We zijn er toch wel een beetje opgewonden van. Altijd spannend zo een nieuwe bestemming.

porto santo aan de horizon

00:00uur-Vlak achter de Helena varen de haven van Porto Santo aan waar wij buiten voor anker gaan. Een prachtige ankerplek waar we lekker kunnen slapen. Hoe zal het er hier uit zien?? We gaan het met morgen met dag licht bekijken. Nu eerst weer lekker samen te kooi.

11-9-2015 vrijdag             Porto Santo

Heerlijk geslapen en dan wakker worden met een lekker zonnetje in een baai met fel blauw water. Eerst een ochtend duik in dit 22 graden warme water. Heerlijk en zo enorm helder!!!!! De bergen om ons heen zijn imponerend. Wat hebben wij het hier naar ons zin.

op anker voor Porto Santo

We gaan na de koffie met de bijboot naar de haven op zoek naar de Helena. We ontmoeten Peter en Ria Koetsier. Leuk met hun gekletst. Zei hebben eigenlijk het zelfde plan als wij. Ook Suriname en ook graag naar Cuba en de oostkust van Amerika. Die gaan we zeker vaker tegen komen. We nodigen ze uit om vanmiddag te proosten op deze oversteek. Ook voor hun de eerste oversteek die zo groot is. Dat moet dus met champagne gevierd worden.

Voor die tijd gaan wij nog even bevoorraden. We hebben geen zin om het hele stuk te lopen dus gaan we met de bij boot naar het stadje. Daar voor moet het bootje wel even door de branding naar en van het strand. Dat is even goed timen, want die oceaan golven maken er hier aan de kust een mooi spektakel van. Na de boodschapjes gaan we weer terug. Arnold vaart terug en ik ga lekker langs de vloedlijn wandelen. Ik help nog een oudere mevrouw het water in. Ter hoogte van de Lovis zwem ik naar de boot. Arnold komt me wel even tegemoet varen voor de zekerheid want het is toch best nog een heel stuk zwemmen. We gaan anker op en verkassen naar de haven waar we in de kom voor anker gaan. We zullen wel zien of we hier weg worden gestuurd, maar er liggen nog meer op eigen anker dus we nemen de gok. Peter en Ria komen bij ons de champagne en biertjes nuttigen.

met Peter en Ria proosten op de oversteek

Erg gezellig. Bij schemer gaan zij weer terug aan boord.

22/ 29-8-2015

Het is weer mooi weer en als we een boodschap hebben gedaan en de bril hebben op gehaald gaan we de bijboot opruimen. Op dat moment komt ‘Beau’ even aan gevaren. Komen kennis maken. Zij zijn ook voornemens om naar Suriname te varen en daar met de kerst te zijn. Leuk! Die gaan we vast nog zien onderweg.

Wij gaan deze dag een klein stukje terug zeilen. Albufeira ligt +/_ 20 mijl terug en dat is een mooi stukje omdat Arnold nog steeds niet fit is.

Onderweg roept Bull ons op. Alie en Jaap zijn onderweg naar Culatra. We zien ze in de verte gaan. Hopelijk zien we elkaar nog. We kunnen bij Albufeira buiten op anker liggen. Wat een spektakel daar met para sailen achter een speedboot jet boten die stunts uithalen en dat allemaal rond ons anker. We weten dat dit niet door gaat in de nacht dus konden we er van genieten dat er zoveel mensen plezier hebben. Ook komt er nog een party catamaran langs die wat langs de kust heen en weer vaart met een goed geluid en lekkere muziek. Arnold mag geen alcohol dus heeft het geen zin om de kant op te gaan want hier is alles ‘stappen’. We genieten van de mooie avond ‘op zee’.

Albufeira bij zonsondergang

Heerlijk geslapen en kruisrakje naar Portimao. Wat een prachtige kust hier zeg. Allemaal ‘Étratas’

We gaan weer voor de strandtentjes op anker. We liggen niet echt confortabel deze keer want er komt zwel de baai binnen. Op zee voor Albufeira lagen we rustiger. Maakt niet uit. We gaan na een borrel bij Escondidinho met Cees Monique Katrien en Arjan bij Anne Mare op bezoek om met zus Kiki kennis te maken. Dat was een erg leuke ontmoeting. Ik schijn zooo veel gelijkenissen te hebben met Oma Meijer. Heel grappig.

De andere dag verkassen we naar Ferragudo want met zo veel deining kan Arnold zijn soldeerwerk voor het ssb modem onmogelijk doen. Voor het oude haventje lig je een stuk stiller. Ik ga mijn boodschapjes doen in het dorp en op de werf en ga ‘smiddags de Evening tide opzoeken. Yvonne en Wenny waren druk bezig met de boot eigen te maken. Daarna Arnold op gehaald voor een drankje bij Salsa&sapori. We hebben alleen ruzie met een mooring, want de wind is van land gekomen en komt nu bij onze kont. Na het drankje gaan we terug naar de grote baai, want hier is te weinig ruimte.

Zo zijn er deze dagen heel wat klussen gedaan. Een beugeltje wat krom getrokken was weer de goede vorm terug gegeven, modem een plek in dashboard gegeven, de buiten kraan vervangen stuk boot weer in de was gezet. Dinsdag avond komen Yvonne en Wenny bij ons eten. Woensdag heeft Arnold Marco geholpen met zijn laptop problemen. Als dank krijgen we een etentje bij de kebab tent in Portimao. Heerlijk gegeten met vooraf wat drinken met Yvonne en Wenny erbij. Bij terugkomst ligt Bull naast ons op anker. Zij komen even later met de bijboot aan gescheurd. Zo leuk dat we Alie en Jaap weer zien. Zij gaan morgen naar Lagos en laten daar de boot achter om terug te gaan naar Nederland. Het thuisfront roept. Fijn dat we nog wel echt gedag hebben kunnen zeggen.

27-8-2016 donderdag

Hoogte punt van deze dag………Arnold is naar de kapper geweest. We vragen aan een ‘visser’ aan de kade naar een kapper en we kiezen voor de kapper bij de speeltuin. Het is weer een lekker ding met zijn korte koppie.

dag wilde haren

28-8-2015 vrijdag

We zijn met het bootje van Wim en Marjan Dijksterhuis naar Silves gevaren. Eerst Wenny opgehaald. Helaas kan Yvonne niet mee want er komt iemand de naam herplakken op de boot.

Yvonne blijft achter (dit is niet haar boot)

Wim weet ook het een en ander van de omgeving te vertellen en dat is altijd leuk. Het kasteel waar we voor op anker liggen bv is het decor van de film ‘de ontsnapping’ van Heleen van Rooijen. De brug waar we onderdoor varen is gemaakt van restje van de Eifel toren en dat er een soort van bedevaart plaatsje in een rots is waar een Maria beeld heeft gestaan maar helaas gestolen, waar de visser een kaarsje branden en bidden voor goede en veilige vangst. Silves ligt aan het einde van een zijtak van de Ria Arade. Een prachtige rivier met vele ooievaars nesten en als je geluk hebt schildpadden langs de oevers. Helaas zijn de schildpadden vandaag ondergedoken. In het stadje leggen we het bootje aan achter een toeristen bootje die geschipperd wordt door het vissertje die ons gisteren de kapper heeft aanbevolen. Hij moet erg lachen dat hij ons hier weer ziet en herkent Arnold bijna niet meer. We gaan eerst naar de overdekte markt die eigenlijk al aan het sluiten is en daarna eten bij de ‘de twee gezusters’. Kip piripiri. Erg gezellig en lekker. We geven de ober een fooi die hij meteen bij zijn buurman verzilverd in de vorm van een biertje .Op de terug weg gaan we nog langs Monti’s waar je bij een watervalletje kan zwemmen….als er water genoeg is, want er is nu geen waterval.

We komen ook langs de international yacht club ‘Brasil’.Het is niet meer dan een oude gammele stijger met een Caribisch tentje eraan. Er is ook een zwembadje maar wel legionella verzekerd. Je zit er geweldig en een drankje kost geen drol.

Bij terugkomst zit Yvonne wat sip te kijken want de beletteraar is nog niet geweest. Maar meevallertje van de dag…hij komt toch nog.

’s Avonds bij terug komst bij Lovis gaan we eerst een duik nemen en lekker douchen met de nieuwe buiten kraan. Alles werkt. De koffie drinken we tijdens een moonlight cruise in de rubberboot langs de rotspartijen in de ankerbaai. De maan staat er als een grote bal ons bij te lichten.

29-8-2015 zaterdag

Marco en Jantien komen met de bijboot langs om te vragen of ik mee ga voor een wandeling over de klif met Storm de hond. Dat is leuk. We worden door Marco afgezet op het strand waar we hebben staan kijken naar een groepje die yoga aan het doen zijn op surfplanken in het water. De wandeling is mooi met prachtig uitzicht over de ankerbaai. We willen als we bij de pier zijn aangekomen naar het andere strand terug lopen via het water en buiten de rotsen om. Dat vind Storm wel spannend en gaat als hij bijna bij de rots is terug zwemmen. Met wat hulp van ons lukt het toch , maar we kunnen niet helemaal om naar het strand, dus gaan we weer terug. Nou…..dat was voor Storm ineens geen probleem meer. Binnen no-time is hij weer terug gezwommen en staat hij op ons te wachten van; hehe daar komen de dames eindelijk. Arnold komt ons uiteindelijk bij de pier ophalen met de bijboot dus we hoeven niet het hele stuk weer de berg op. Verder deze dag de voorraad eens onderhanden genomen en gekeken wat we allemaal nodig hebben, want Yvonne heeft een auto en zij wil ons wel naar de supermarkt brengen. Arnold is druk met het uitzoeken hoe de ssb met modem werkt. Daar komt nog heel wat bij kijken. Als we na het borrel uurtje bij de Pescador met Annemare Simplybleu en Aurora weer aan boord komen ligt er weer een boot te dicht bij ons geankerd. Arnold heeft al slecht geslapen omdat er een te dicht bij ligt en nu nog een. Die gaat rakelings langs als het tij op de rivier keert. Ankeren is niet altijd leuk!!

Wat wel leuk is…..Arnold heeft het modem aan de praat.de eerste weerkaartjes zijn binnen!

Zondag gaan we met een hele koppel, Arjan en Katrien, (ook weer in Ferragudo)  Cees en Monique, Wim en Marjan ,Yvonne en Wenny naar Brasil. Later komt ook Bas en Monique van de Red Max er bij. Dat is weer genieten.

14/15-8-2015 vrijdag en zaterdag           Culatra

Na het ontbijt ga ik met Jantien Arjan en Katrien Visser de strand wandeling naar Ferrol maken. Het is prachtig weer en langs het strand bijna geen wind. We drinken wat in de strand tent bij Ferrol en lopen weer terug. Arjan Visser komt hier al 20 jaar dus weet veel te vertellen over het eiland, de veranderingen, het weer en de zee. Leuk hoor.

Arnold is ondertussen aan het klussen aan boord. Hij maakt een schakelaar dat de boiler ook via de zonnepanelen kan worden verwarmd als we energie over hebben. Einde middag gaan we wat drinken aan de wal. Er staan best weer goven dus ik doe mijn gele regen cape weer aan. Jantien lacht zich rot als ze mij zo in de bijboot ziet zitten.

Zaterdag is het weer mooi weer, dus ga ik de naaimachine maar weer eens tevoorschijn halen. De laatste lierhoesjes worden gemaakt en ik kijk hoe de horretjes gemaakt moeten gaan worden. Arnold is bij de Rita aan het werk want de generator van Karin en Louis doet het niet goed. Arnold heeft wel de oorzaak gevonden, maar had niet de juiste spullen om het te repareren. Louis is allang blij dat hij weet wat er aan gedaan moet worden.

De wind trekt aan tot 23 knopen en er staan behoorlijke golven. Als we naar de kant gaan wordt dat een nat pak. Mijn gele cape gaat dit zelfs niet redden. Dan lekker een borrel aan boord. Joop van de Zeezot komt nog even aan met de dingy. Hij heeft trouwens een mooie kap tegen de golven. Zeezot heeft een tijd met Bull op gevaren. Oude bekende van elkaar, dus hij wil wel eens weten wie Arnold en Perry nu zijn. Altijd leuk. ’s Avonds komen Marco en Jantien met pizza’s aan. Hij had begrepen dat wij ook pizza’s wilden, maar wij hadden al gegeten. We nemen meteen afscheid want morgen gaan wij naar Isla Canela voor hopelijk te kunnen kranen.

16-8-2015 zondag            isla Canela

We vlotten lekker en om half 10 zijn we voor Ferrol. Het is een prachtige zeil dag. We zetten weer een keer de spi. Het is plat voor de lap en een hele vlakke zee. We varen met nog twee boten uit. Dat is toch leuk. Na een uurtje gaat de spi neer en gijpen we en de spi weer op. Als we uiteindelijk bij de andere boot de spi eraf zien gaan en de wind iets toe neemt, halen wij hem er ook af. Het gaat gelukkig allemaal helemaal goed. De haven ingang ziet er leuk uit met leuke bouw stijl van appartementen. We willen een mooring pakken, maar daar zit geen touw aan. Aan de ander mooring ligt een boot met een gezin die over een uur weg gaat. Tot die tijd laten het anker zakken. De Spanjaarden die de mooring verlaten roepen ons aan en de kinderen geven ons met hun bijboot de lijn aan. Dat is toch aardig! Weer een uur later komt de eigenaar van de mooring aan en vraagt vriendelijk en geduldig of hij daar mag liggen. Hij bied ons zelfs een touw aan om aan de andere mooring te maken, maar het lukt ons wel met een eigen landvast. We hebben niet veel ruimte maar voldoende.

’s Avonds gaan we met de bijboot naar Isla Cristina. Vette stroom tegen! We gaan naar de jachthaven daar. Afschuwelijk wat een concentratiekamp achtig gebeuren zeg. Overal hekken! We lopen naar het torentje waar wij op uitkijken vanaf de boot. Daar wat gedronken en lopen via de andere kant wat een soort wadden gebied is. Daar is iets meer leven in de brouwerij, maar het trekt ons niet. We gaan terug naar Lovis en zijn mooi op tijd terug, want daarna komt de visserij vloot los. Even bij kentering in de gaten houden of alle boten netjes mee draaien en dan slapen.

17/21-8-2015     Faro

De volgende morgen snel naar de haven voor het water te laag staat. We meren af aan de meld stijger. Wat een pech zeg. We kunnen hier wel kranen, maar het werk mogen we niet zelf doen. In Spanje moet alles door de werf gedaan worden. SHIT! Gelukkig was het gisteren een prachtige zeildag en kunnen we ook vandaag weer lekker zeilen, maar we willen nu wel eens het onderwater schip gaan doen. We gaan weer terug naar Portugal. Het is rustig weer en we zijn op tijd in Faro om het nog een keer te proberen bij Bruce. We kunnen komen. Als een gek de boot klaar gemaakt. Huik er op, schoten weg, stoot willen enz….Het kranen gaat nu wel goed. We blijven deze nacht in de kraan hangen. Ik ga snel boodschappen doen en Arnold gaat alvast een beginnetje maken.

We hebben drie dagen werk om alles goed te doen. Alle schelpjes eraf en al het plamuurwerk, hier en daar tar er op natuurlijk antfouling. onze boot is ook nog het decor voor een video clip. Een dame staat bij ons roer. grappig toch?

Woensdag avond worden we door Tom en Peter uitgenodigd voor een bbq. Dat is erg leuk. Even wat anders. Er zijn denken we wel zeker 10 boten die bewoond zijn. Die staan hier al maanden op de kant. Mensen krijgen zo wel een band met elkaar. Wij moeten er niet aan denken!!!!! Op de bbq spreken we ook Mike en Jeanette van de Dutch link. Zij staan hier al 3 maanden en wachten op een monteur. Zij is Nederlandse en hij Engels en hebben het rondje al twee keer gedaan. Tom is een Schot en heeft een nieuwe motor in zijn boot gezet. Daar heeft Peter mee geholpen. Peter (Engels) is de kok. Hij heeft zo veel vlees en vis gekocht, vandaar dat Tom wat mensen heeft uitgenodigd. We hebben heerlijk gegeten.

Donderdag maakt Arnold het plamuurwerk af en ik doe als de boot in de antifouling staat nog snel een was in de machine, die mooi in de warme wind tussen de bokken kan drogen. Rond 1700 uur gaat Lovis weer in de kraan naar de ‘loswal’ zodat we de stampels nog kunnen schilderen. Na het eten wordt Lovis ook boven nog helemaal flink afgespoten en dan zit het werk om 2200 uur erop. We zijn helemaal verrot.

12-8-2015: woensdag    Faro

Arnold is druk aan het uitzoeken waar we onze boot kunnen kranen voor het onderwaterschip. Het is niet meer bij te houden om de aangroeiing met zwemmen weg te halen. We besluiten om het in Faro te doen omdat het deze dagen niet zo erg heet wordt. We moeten snel weg want je moet er met hoog water naar toe en Bruce komt je dan bij boei 23 ophalen. Amper de J- Minded gedag kunnen zeggen. Eenmaal daar aangekomen worden er nog 2 boten opgehaald. Het stroomt er enorm, het is er ondiep en de kraan baan lag lager wal dwars op de stroom. Er staat dan rond de 16 knopen wind. De boot voor ons kreeg het met de boegschroef niet voor elkaar om de boot achteruit er in te varen. Nou…..dat zien wij dus helemaal niet zitten. De baan was een knullig palen constructie dus we zagen onze lak al naar de knoppen gaan. (John Joossen, we gunnen je je werk maar voorlopig even niet onze boot) We bedanken Bruce en gaan terug naar boei 23 waar je kan ankeren. Daar vandaan zijn we met de bijboot naar Faro gegaan. Toch nog even het stadje gezien. We durven de boot alleen niet te lang alleen te laten ivm stroom en wind. Het is een zwoele avond, we eten lekker Hollands aan boord –aardappelen vlees groente-. De vliegtuigen die op Faro landen komen vlak over ons heen. Gaaf hoor.

Als de stroom begint te draaien komen de boten allemaal anders te liggen. Met stroom en wind uit de andere richting weet je nooit echt wat de schepen doen. Wij hebben er niet veel vertrouwen in dat we niet een andere boot gaan raken, dus houden we anker wacht. Als de wind is gaan liggen en alle boten op de stroom liggen is er weer rust en kunnen we toch nog een paar uurtjes slapen. Op dat moment is ook de band klaar met spelen die een concert op de kant gaf. Op zijn zachts gezegd niet onze smaak muziek.

13-8-2015 donderdag    Culatra

Om 8 uur gaat vlug het anker op om met de ebstroom de rivier weer af te varen, maar met net voldoende diepgang. Vertrouwd tussen de Nederlanders laten we voor Culatra weer het anker zakken met nog steeds een aangegroeid onderwaterschip. Dat…..natuurlijk dan weer wel.

5-8-2015:woensdag Portimao

Ik wordt wakker en meteen heb ik iets van hup aan de slag. Foto’s uploaden voor de site een was draaien en natuurlijk op hangen. Het lukt allemaal goed. Arnold heeft de boot buiten weer lekker aan kant. We varen met de bijboot naar ‘Lotus’ om te vragen of we een zendtest kunnen doen samen. Zij komen straks ook buiten voor anker dus dan gaan we het proberen. Aan het einde van de middag, we liggen al een tijdje op anker, we hebben gezwommen en met de bijboot benzine en diesel getankt. Dan is het zover; zenden! Arnold zet voor de zekerheid alle apperatuur uit en gaat met Co zenden. Het gaat allemaal goed! Weer wat verder. Leuk hoor. We liggen heerlijk weer zo buiten op anker. We gaan met de bijboot naar het strand en gaan naar Ferragudo wandelen. Langs het kasteel heuvel op heuvel af langs een oud wit kerkje door smalle steegjes, zo komen we bij het haventje van Ferragudo. Lief klein en kneuterig met een paar restaurantjes en een terrasje van een cafe. Op aanraden van Marco en Jantine gaan we daar wat drinken. Het is een leuk local gebeuren maar er lopen wel verschillende nationaliteiten. We horen een vrouw op het terras die Nederlands spreekt. Zei woont hier al 7 jaar in het dorp en wil er nooit meer weg. Ze spreekt alle talen, dus iedereen spreekt ze met gemak aan. Later blijkt dat ze van het voor jaar een hele leuke middag/ avond heeft gehad met Marco en Jantine en nog en stel. We beloven haar dat we ze de groeten van haar zullen doen.

Als we terug gaan met de bij boot ligt de Simply Blue ook weer in de baai. We nodigen ze uit om bij ons te eten en dat is erg gezellig. Cees en Monique zijn de laatste dagen met makelaars op pad geweest en hebben vanmiddag een huisje gekocht aan de haven van Ferragudo.

Na het eten gaan we nog even naar strandtent Nou want er is live muziek. Het blijkt alleen wel een bruiloft te zijn. Gelukkig konden we wel bij de bar zitten. Het is een leuke avond en rond middernacht zijn we weer aan boord.

6-8-2015: donderdag (naar Culatra)

We worden wakker en we voelen wind door de raampjes. Lekker snel de boot vaar klaar maken en ontbijten en vertrekken maar weer. Het eerste stuk is heeeeeeel bewerkelijk: hi aspect- code zero- hiaspect- geen wind- code zero- geen wind- wind van zee ( was niet voorspeld) en die bleef staan. Met de code zero uiteindelijk heerlijk naar Culatra gezeild. Culatra het zand dorp.

Culatra

Er liggen hier wel meer dan 100 boten op anker en het dorp is een zandplaat met vele kleine huisjes erop en men zegt dat er op ieder 10 inwoners 1 kroeg/ restaurantje is. Alles hier wordt met tractors van bootjes bevoorraad en als dat klaar is word de hoofd straat – een wandelpad met betonnen plaatjes- keurig zand vrij geveegd. Je zou het op het eerste gezicht niet zeggen maar er wonen hier toch zo’n 2000 mensen op dit eiland wat vroeger een lepra eiland is geweest. Een paar keer per dag gaat er een boot van Olhao of Faro naar Culatra om strand toeristen te halen en brengen. Kade vol mensen staan er dan. Wel leuk dat het eiland haar eigen identiteit weet te behouden. Een min puntje van deze anker baai: de motorboten, vissers en water taxi’s varen hier als gekken door het ankergebied heen, vlak langs je boot, het maakt ze allemaal geen reet uit.

wel honderd boten op anker

7-8-2015: vrijdag

We hebben lekker geslapen. Arnold gaat brood halen en ik maak de boot even schoon want er is vanmorgen een paar druppels regen gevallen die de hele boot bruin heeft gemaakt van het zand. Het is iets bewolkt maar de temperatuur prima. We gaan vandaag een paar klusjes doen. De tijdklok tussen het ankerlicht maken en de ophanging gemaakt voor de bij boot. Oogjes in de motorplank en drie lijntjes op maat gelust zodat de bijboot keurig in balans naast de Lovis uit het water getild kan worden. Standje Carieb.

bijboot standje Carieb

Dat is om de kans op het stelen van je bijboot te verkleinen. Het is prachtig gelukt. We hebben er wel schik in. Verder hebben we regelmatig gezwommen. Het water is hier heerlijk.

’s Middags nodigen we Co en Carla van ‘Lotus’ uit voor een borrel. Dat betekent wel dat hun bb motortje het moet gaan doen. Arnold helpt ze en het lukt. Het is erg gezellig. Ze kunnen ons zoveel vertellen en tips geven. We pakken het boekje van Suriname er nog bij om de Hy lights door te nemen. We spreken af om zaterdag om 9 uur naar de markt van Olhoa te gaan.

Co en Carla

Wij gaan ’s avonds nog naar de kant en hopen een wifi code te scoren, maar wij als toeristen krijgen hem niet.

8-8-2015: zaterdag

Om 9 uur liggen Co en Carla achter onze boot. We gaan met twee bootjes naar Olhao. We bezoeken de markt en de overdekte markt en kopen er wat vers dingetjes. Daarna gaan we samen het plaatsje bekijken en lopen naar de Lidle. Dat is nog een aardig stukje lopen, maar de terugweg ging korter. We slaan eens goed in en brengen dan snel de boodschappen naar de boot, want het begint weer knap warm te worden.

Dan komt de Anne-mare binnen. Zo leuk om elkaar weer te treffen en wel op hun favoriete plek in de Algarve. Na de lunch gaan we bij hun een welkomst borrel drinken. Heerlijk bij kletsen. Grappig dat Jantine letterlijk dingen uit mijn blog herkent heeft. We gaan ’s avonds aan de kant nog wat drinken en ergens anders een pizza eten. Marco en Jantine zijn hier al zoveel geweest dat de localls ze herkennen en ze weten van alles te vertellen over deze natuur omgeving. Er komt nog een boot binnen Karin en Louis (het andere stel waar die mevrouw in Ferragudo het over had)  ook goede vrienden van Marco en Jantine. Daar drinken we voor het pizza eten ook nog een sagres mee. Uiteindelijk met genoeg biertjes op terug naar onze eigen boten.

Zondag zijn we druk met de boot, want we hebben een rare dag wat weer betreft. Telkens zo een Sahara buitje. Uiteindelijk geven we het maar op. ’s Avonds komen Marco en Jantine bij ons eten. Ineens wordt het weer behoorlijk warm. Dan is het wel lekker dat je naast het tafeltje zo het water in kan om een avond duik te nemen.

avondduik

Maandag laten Marco en Jantine de Lagune zien waar catamarans hun anker hebben laten zakken en daar nooit meer weg zijn gegaan. Verder aan het strand gezwommen en een tosti gegeten in het tentje meteen aan de haven. Co en Carla schuiven ook aan en vertellen dat we naar vrienden gaan  die een finca hebben bij Ayamonte. Jantine zat net te vertellen  dat zij ook bij oude buurtjes op visite zijn geweest die nu een finca bij Ayamonte hebben. De wereld is echt niet zo groot, want het gaat hier om de zelfde mensen en dezelfde finca (een oude varkens stal die omgebouwd is  tot een prachtige vrijstaande villa). Hoe grappig is dat. Zittend aan onze tosti wordt het ineens mistig. Gelukkig trekt dat ook weer snel op zodat we met onze bij boot veilig naar ‘Lovis’ kunnen varen.

dinsdag: de J-Minded is ook in aantocht, met Albert, Huib Jur en Marieke aan boord. Zo ver van huis en zo veel vrienden om je heen dat is toch wel heel bijzonder hoor. Later als we op de kant aan de borrel zitten schuiven ook Arjan Visser met zijn vrouw aan. 4 boten uit Helius Bizar toch!

4 boten en 10 mensen uit Helius. op Culatra. Proost

We zijn weer in de potdichte mist terecht gekomen. Het was maar een heel klein tripje van Alvor naar Portimão, maar eigenlijk best spannend, daar je maar 0.10nm zicht had. Wat zijn we blij met radar en dat ook veel boten AIS hebben. Pas in de ankerbaai krijgen we wat meer beeld. we laten het anker zakken en eigenlijk vrij snel daarna begon het wat meer te waaien en was de mist weer weg.

Het is grappig om te zien dat hier relatief veel Hollanders liggen. ’s avonds als we met de rubberboot bij de marina gaan kijken zien we weer een oude bekende. Simplyblue ligt hier in de haven. We drinken bij Cees en Monique een borrel en Cees brengt ons met zijn bijboot naar onze bij boot. Het is een grote haven en het was een aardig eind om lopen voor ons.

De andere dag gaan we met de rubber boot de rivier op naar de werf. Daar gaan we even kijken bij Walter en Yvonne hun boot en wil ik band kopen om de bimini goed te repareren, want we hebben het gat flink groter gemaakt ivm de SSB antenne.  Het is prachtig weer weer en we genieten van alle activiteiten in de ankerbaai. Na een bezoekje aan de strand tenten gaan we naar de jacht haven. Het is weer tijd voor water inslaan electriciteit en wassen. Ook kan ik weer even de site bijwerken. Na het eten ga ik meteen de bimini herstellen en weer een hoesje voor de lier maken. Nog twee te gaan.

30/ 31-7-2015: donderdag

Op tijd uit bed want we gaan vandaag weer een stukje varen. De planning is Sines, maar het gaat de hele dag zo enorm relaxed met de code zero op dat we besluiten om door te varen naar de Algarve. De gribbs geven de hele nacht rustig weer maar toch wel rond de 10 knoopjes. De werkelijkheid is helaas anders. De wind valt al snel weg en we komen in de vette mist terecht. We zijn erg blij met de radar. We zitten de hele wacht binnen achter het scherm, want buiten is er niets te beleven. We ronden rond 8 uur in de ochtend kaap san Vincente en daarbij zijn we dan in de Algarve aan gekomen. We laten anker vallen bij Sagres een haven waar volop aan excursies gedaan wordt met rubberboten naar dolfijnen kijken en duiken. Er staat inmiddels wel wind en flink ook.

rotsen in de kustlijn bij Sagres

1-8-2015: zaterdag

Dit is Algare. Mooi  weer en gave kustlijn. We varen naar Alvor. Een plaatsje tussen Lagos en Portimao in. We moeten daar een stukje de rivier voor op en dat is weer wat spannend, want je vaart tussen de platen door. We hebben een geweldig ankerplekje en hebben meteen het gevoel dat we hier een dag langer gaan blijven. Voor ons ligt een Hollander die de wereld al rond is geweest en daar heb ik even mee gekletst. Altijd zinvol. We gaan ’s avonds na het eten naar de kant. Het is verrassend wat voor een plaats er achter het haventje schuilt. Straatjes vol terrasjes en vooral heel veel mensen op de been. We belanden nog in een karaoke bar waar ik de stoute schoenen aan trek en ook een nummer gaat zingen.

2-8-2015: zondag

Prachtig weer!!! Heerlijk geslapen en na het ontbijt naar de kant voor de supermarkt. Het is niet de supermarkt die we voor ogen hadden. We vinden trouwens Portugal helemaal niet zo extreem goedkoop. Hier is het zelfs aan de dure kant. Ik vind nog een andere supermarkt waar de superbokjes in de aanbieding zijn dus toch nog kunnen in slaan. Het vers heb ik op de markt in gekocht. Dat is wel weer leuk.

Verder deze dag aan de SSB gewerkt en wat huishoudelijk werk gedaan. Dat moet toch ook een keer gebeuren. In de middag gaan we met het rubberschip een toertje doen de rivier op. We zien nog ooievaars op hun nest zitten.

We genieten van al de activiteiten hier in het riviertje. Het is een drukte van jawelste.