7/10-9-2015 maandag   Feragudo-Porto Santo

We gaan ons klaar maken voor de eerste grote oversteek naar Porto Santo. Eerst maar weer eens de verzekering bellen waar onze polis blijft. Twee weken geleden zeiden ze dat het 3 dagen zou duren tot we die zouden ontvangen. Jammer dat je steeds achter iedereen zijn broek moet zitten. We gaan ondertussen naar de supermarkt voor onze vers voorraad voor de komende 4 dagen. Slager bakker en groente en fruit. Op de terugweg nog bij de Anne Mare langs om gedag te zeggen. Die liggen aan de mooring op afwachting wanneer ze gekraand kunnen worden. We nemen afscheid van Marco en Jantien na een hele leuke tijd hier in de Algarve. We zullen ze gaan missen.

Inmiddels is gelukkig de polis toch nog binnen gekomen en gaan we om 12 uur anker op. We hebben er helemaal zin in. Het is een prachtige dag. De Noorderzon met Klaas en Carla zwaaien ons uit en met een zonnetje en een rustig windje nw 3 verlaten we de baai van Ferragudo en glijden we langs de mooie kust van de Algarve. 460 mijl te gaan.

Omdat het zo relaxed gaat besluit ik om alvast wat maaltijden voor onderweg voor te bereiden. We eten zoals we de laatste tijd gewend zijn om 1400 uur warm en wel bloemkooltje met aardappeltjes en de heerlijke kip in spek gerolde spi van de slager uit Ferragudo. Konings maal op open zee. Eenmaal cabo San Vicente voorbij krijgen we de brede oceaandeining maar het gaat heerlijk. De wachtjes gaan 3 uur op en 3 uur af. Ik neem van 6 en 12 uur, Arnold de wachten van 3 en 9 uur. We hebben wel wat moeite met de lange nachten. 21.00 uur is het al pikke donker en om 7 uur is het pas weer licht. Ga er maar aan wennen want dat wordt alleen maar erger. Wat er wel voor in de plaats komt zijn de miljoenen sterren. De eerste nacht is helder dus dat is dan weer genieten. Het lukt ons niet om ze voor jullie op de foto te krijgen.

Helaas krijg ik toch weer last van katterigheid. Dat zorgt ervoor dat ik niet kan eten en dat is juist zo belangrijk tegen zee ziekte. Arnold zorgt erg goed voor me. Twee keer gooi ik mijn eten eruit, maar uiteindelijk gaat het me toch lukken om op te knappen. Kleine beetjes eten en veel rusten is de goede methode geweest.

Arnold is de hele reis druk bezig met de ssb. De eerste dag krijgt hij alles binnen wat hij wilde en zijn er een paar emailtjes de deur uit gegaan. Onder andere naar Ronja die ook weer wat terug stuurt. Dat is toch leuk zo midden op zee toch wat van je meisje te kunnen horen. Jammer genoeg is het de rest van de reis niet gelukt een vrije band te vinden waar hij op mag zenden en ontvangen. Dat is wel een teleurstelling en wat nog vervelender is dat we geen up to date weerbericht meer hebben.

We vinden het eigenlijk heel lekker gaan deze tocht die veelal met de Code zero wordt gezeild. Ook helaas aardig wat mijlen gemotord, maar dat is altijd beter dan te veel wind. Onderweg krijgen we twee keer bezoek van een groep dolfijnen. Een keer in het donker. Dan hoor je ze en door het heldere water zie je de witte buiken onder de boot door duiken met spoortjes plankton achter hun aan. Dat water is trouwens zooooo mooi. Alsof er een mega vulpen heeft gelekt. Zo prachtig diep blauw bijna paars water en spierwitte schuimkopjes. We blijven er de hele reis intens van genieten.

We krijgen onderweg ook nog ander scheepvaart verkeer op onze route. Twee keer komt een vrachtschip redelijk bij ons in de buurt. Fijn hoor die AIS. We zien de naam van het schip op ons scherm dus ik roep de schipper gewoon even met de marifoon op. Zo leuk om met die grote jongens te communiseren. ‘No mem, You don’t have to change course or speed, I will go a little port. Have a good evening mem.’ ‘Lovis for ETE N: Is it so good for you? Eta is now 1.2 mijl?’ What is your destination? Oh, have en good trip mem.’ Thank You.

Nog 170 mijl te gaan; Heee dat is leuk, een Nederlands zeilschip op de AIS. Hier op de oceaan waar je uren vaart en niets en niemand ziet. Arnold neemt contact op via de marifoon. De Helena, zei komen vanuit Lissabon en gaan ook naar Porto Santo. We blijken aan elkaar gewaagd, want we blijven de rest van de tocht bij elkaar in zicht. Het is een koopmans 45 die zeilend met dit lichte weer wat minder hard vaart dan wij (dankzij onze code zero) maar op de motor gaan zij makkelijk wat harder. Het is toch lekker varen als je wat aan de horizon ziet hoor. Het geeft wat afleiding.

Donderdag is dag 3 en als het zo door gaat de laatste dag. De dag begint met zware bewolking die uiteindelijk zelfs overgaat in miezer en regen. Dat gaat gelukkig weer snel over en dan krijgen we een prachtige dag. De lucht moet schoon geblazen worden dus hebben we wind. Zo gaan we met 10-12 kopen wind en een wind hoek van 45 graden heel relaxed en heerlijk zeilend naar de eindstreep. We zien 1900 uur het eiland aan de horizon verschijnen. Nog 36 mijl te gaan. We zijn er toch wel een beetje opgewonden van. Altijd spannend zo een nieuwe bestemming.

00:00uur-Vlak achter de Helena varen de haven van Porto Santo aan waar wij buiten voor anker gaan. Een prachtige ankerplek waar we lekker kunnen slapen. Hoe zal het er hier uit zien?? We gaan het met morgen met dag licht bekijken. Nu eerst weer lekker samen te kooi.

11-9-2015 vrijdag             Porto Santo

Heerlijk geslapen en dan wakker worden met een lekker zonnetje in een baai met fel blauw water. Eerst een ochtend duik in dit 22 graden warme water. Heerlijk en zo enorm helder!!!!! De bergen om ons heen zijn imponerend. Wat hebben wij het hier naar ons zin.

We gaan na de koffie met de bijboot naar de haven op zoek naar de Helena. We ontmoeten Peter en Ria Koetsier. Leuk met hun gekletst. Zei hebben eigenlijk het zelfde plan als wij. Ook Suriname en ook graag naar Cuba en de oostkust van Amerika. Die gaan we zeker vaker tegen komen. We nodigen ze uit om vanmiddag te proosten op deze oversteek. Ook voor hun de eerste oversteek die zo groot is. Dat moet dus met champagne gevierd worden.

Voor die tijd gaan wij nog even bevoorraden. We hebben geen zin om het hele stuk te lopen dus gaan we met de bij boot naar het stadje. Daar voor moet het bootje wel even door de branding naar en van het strand. Dat is even goed timen, want die oceaan golven maken er hier aan de kust een mooi spektakel van. Na de boodschapjes gaan we weer terug. Arnold vaart terug en ik ga lekker langs de vloedlijn wandelen. Ik help nog een oudere mevrouw het water in. Ter hoogte van de Lovis zwem ik naar de boot. Arnold komt me wel even tegemoet varen voor de zekerheid want het is toch best nog een heel stuk zwemmen. We gaan anker op en verkassen naar de haven waar we in de kom voor anker gaan. We zullen wel zien of we hier weg worden gestuurd, maar er liggen nog meer op eigen anker dus we nemen de gok. Peter en Ria komen bij ons de champagne en biertjes nuttigen.

Erg gezellig. Bij schemer gaan zij weer terug aan boord.