26-6-2015. Het is hier momenteel steeds de zelfde tendens. De wind is in de ochtend zeer zwak en later op de dag wordt ze wat krachtiger. We besluiten om in de middag pas la Coruña te verlaten om zo de hele tocht te kunnen zeilen. Het is wel is waar op kop, maar we zeilen heerlijk. Nadeel is dat we laat in Corme aan komen. Het is een kleine Ria en het verbaast ons dat de Zwel die de Ria binnen komt niet ons ankerplekje bereikt. We liggen achter de vlotten van de hangculturen. Een klein stukje verder zien we de rollers stuk slaan op de rotsen. We horen op bed de branding relatief vlak bij ons. 27-6-2015. We gaan nog geen eens aan wal en varen door naar Camarinas. Weer geen wind in de ochtend dus het stuk gemotord. Wel prachtig weer verder. In de Ria worden we op afstand begroet door grote dolfijnen. Camarinas is een klein plaatsje met een mooie ankerbaai. We gaan roeiend naar de Bull waar we gezellig met elkaar eten. We weten niet of we elkaar nog gaan zien want wij gaan naar Muros en Ali en Jaap naar Finistère.

eten bij de Bull met Ali en Jaap

28-6-2015. We kunnen in de Ria al zeil zetten. De 6 grote dolfijnen komen nu wel naar ons toe. Ze zwemmen al zuchtend zeker een kwartier om ons heen. Het blijft fantastisch om te zien.

De gerepareerde spinaker kan weer gehesen worden. We zeilen iets verder de zee op, gijpen en gaan dan naar Ria Muros. We ronden dan Cabo Finistère. Een beruchte kaap omdat er altijd meer of veel wind staat. Nu ook. We halen de spi eraf bij 22 knopen wind en al snel staat er 28 knopen in de poeperd. Lovis schuift heerlijk door de golven met een reef in het groot zeil. Eenmaal in de Ria is de wind weer rustig en gaan we voor anker bij een strandje waar we weer herenigd worden met Aurora. Tot we een sms’je lezen dat vrienden van ons (Walter en Yvonne) met hun camper in Muros staan. Dat is leuk!! Met hun gaan we de andere dag lekker op het strand liggen en pakken we ’s avonds een restaurantje. Muros heeft feest. En bij feest hoort knallen. In de haven staat een man pijlen af te vuren. De stokken zien we een voor een naar beneden dwarrelen. We durven niet naar ons schip terug te varen met de bij boot. We hebben drie avonden van 22:30 uur tot 3:30 uur life muziek. Moderne spaanse orkesten inclusief blazers zangeressen en zangers. Klonk erg goed en zag er ook heel goed uit. Er was ook een processie door het dorp. En om middernacht heel groot vuurwerk. Die Spanjaarden houden wel van een beetje knallen

De volgende dag zouden we met Bull die ook weer in aantocht was en Aurora gaan BBQ op het strand. Wij lagen eigenlijk wel lekker en hadden geen zin om weer anker op te halen dus gingen we met de bijboot naar het strandje. Dat viel nog helemaal niet mee, want voorbij de cabo stond er eigenlijk nog een gemeen golfslagje voor de bijboot. Wat blijkt, hadden ze een ander ankerplekje uitgezocht aan de andere kant van de Ria. Dat hadden we even gemist. Dus maar weer terug naar Lovis waar we de saté stokjes maar gewoon in de pan hebben gedaan.  ’s Avonds weer naar het plein met muziek. Gezellig hoor.

Elke ochtend bij het ontwaken zien we een hele grote groep mensen in het water staan harken. Wat ze precies doen weten we niet, maar het ziet er wel bijzonder uit.

schelpen harken

We zijn weer in de bewoonde wereld. Ria de Cedeira was een leuke stek, maar het is toch weer lekker om door te gaan. 21-6-2015 Met ‘Bull’ varen we naar Ferrol. Ook een ria in die begint met een rivier, dus we liggen wat deining betreft super rustig. Eerst denken we dat het niks wordt, want we zitten aan de rand van de industrie. Eenmaal om de hoek blijkt dat we voor een klein strandje kunnen ankeren. Een pracht plekje. We gaan met de bij boot naar de kant en willen met Alie en Jaap een terrasje pakken. Dat ging mooi niet door, want er was verder niets. We zijn ’s avonds te eten gevraagd bij ‘Bull’. Alie had lekkere gerechtjes op gemaakt die we als Tapa’s op aten. lekker buiten, wijntje erbij….super gezellig.

grote gas tanker ons tegemoet bij Ferrol

22-6-2015 ’s morgens worden we wakker van een zeer fanatiek roei trainstertje die vanuit haar dingy de roeiers instructies gaf. Nou, als je haar zo hoorde wilde je wel door roeien hoor.

We gaan weer een Ria verder. Ria de Ares. Het wordt wat saai misschien, want ook dit is weer zo een leuk plekje. Het weer is best zonnig, maar er komt ineens een zeemist op waardoor de wind een stuk kouder is.  We kunnen voor het strand voor anker met uitzicht op de boulevard waar tal van terrasjes zijn. Er wordt wat af geparadeerd. Na wat vraag werk kunnen we benzine scoren voor de buiten boord motor. (Ook niet on belangrijk) De supermercodo wordt ook weer met een bezoekje vereerd en als beloning voor al dat gesjouw een terrasje op de boulevard met Jaap en Alie. Even met de wifi de watts app jes lezen die we de laatste dagen gemist hebben.

23-6-2015 Het is dinsdag dus de spinaker moet als het goed is klaar zijn, dus we zeggen Alie en Jaap voor een dag vaarwel en gaan naar Sada. Een grote jachthaven waar we meteen diesel tanken en de boot eens lekker schoon maken met de slang. Daar knapt Lovis enorm van op. De spi is weer gerepareerd en we hebben eindelijk een blik was voor de boot gevonden. Lovis kan weer verwend worden met een lekkere poetsbeurt. Weer is het mistig. Heel bijzonder om die zee mist de berg op te zien kruipen. We gaan uiteindelijk bij de club aan een mooring liggen, vlak bij de wal, dus de buitenboordmotor kan aan de zee reling blijven als we nog even aan de kant een terrasje pakken voor een biertje en …..wifi. ’s Avonds ruikt het buiten naar de barbecue en brandjes en om 2400 uur krijgen we vuurwerk. Het is San Juan feest. Het begin van de zomer wordt gevierd met eten en drinken en vreugde vuren.

24-6-2015 We gaan naar la Coruña. Op de Ais zien we de Bull al gaan. Er staat weinig wind, maar met de Code zero gaan we mooi. In de Ria zwemmen twee grote dolfijnen die we nu al drie keer hebben gespot. Kalm aan, niet speels en op afstand, maar wel groot. Ze hebben dan ook genoeg vis te eten. Het wemelt hier van de harders. In de havens zwemmen er tientallen grote rond je boot honderden kleintje en duizenden mini’s. Niet normaal!!!!!! We hebben nog een Hollander hier liggen ‘Simply Blue’ met Cees en Monique die net binnen waren gekomen van Brest. Voor het eerst de Golf over gestoken betekend …….champagne drinken!!!!! Dat gaan we voor het avond eten doen, eerst de stad in. Helaas was heel veel dicht omdat het San Juan feest is. We wandelen naar het strand van la Coruña aan de andere kant van de stad. Mooie boulevard. Een stuk strand was afgesloten omdat er de resten van de vreugde vuren moesten worden opgeruimd. ’s avonds op de Bull even een drankje voor we gaan eten in de stad. Het Champagne moment voor Monique en Cees. In de stad wisten Alie en Jaap een leuk Spaans restaurantje, maar die blijkt dicht te zijn dus stappen we een zaakje binnen waar de hammen aan het plafond hangen. Een zeer enthousiaste ober heet ons welkom en laat on de specialiteiten van het huis proeven. ‘Home made!’ We hoeven niets te kiezen, die knaap regelede het. Super gezellig en vooral erg lekker. We worden verrast met een processie die langs ons raam voorbij gaat naar de kerk 100 meter verderop. We hebben mooi weer, maar ook vandaag zorgt de zeemist voor een koude wind.

We zijn inmiddels weer een paar dagen verder en er is een hoop te vertellen. We hebben in Gijón maar eens de traditie of gewoonte uitgeprobeerd. In een prachtig restaurant/ bar hebben we Cider gedronken. De ober komt dan naast je, je glas bij schenken op grote hoogte en vervolgens moet je het glas (100cc) in een keer leeg drinken. Wij begrijpen niet dat iedereen het hier drinkt, want het is enorm smerig. Alsof je een slok wijnazijn drinkt. Grappig is dat de bar er helemaal op aangepast is, want onder de bar was een goot waar iedereen het laatste beetje uit het glas in gooide. Sommige wel een groot restje….die vinden het waarschijnlijk ook niet lekker. Hahahaha

Zondag 14 juni gaan we Gijón weer verlaten. Ik lever het pasje in voor het hek en kom daar een oude bekende tegen. Een oude Engelse baas waar we vorig jaar naast hebben gelegen toen we in Plymouth lagen. Een aardige man alleen die mij sterk aan mijn vader deed denken. We zien elkaar op de kade en we hebben allebei een moment van herkenning. Zo leuk dat je zo iemand dan weer tegen kom. Even een kort praatje. Hij gaat naar la Coruña dus wie weet dat we elkaar nog een keer zien.

Van Gijón varen we naar Cudillero. Een plaatsje die we volgens vrienden van ons (Marco en Jantien van ‘Anne-Mare’) niet over mogen slaan. We kunnen uiteindelijk de spi trekken en zeilen. Zo hebben we toch weer een mooie zeiltocht. Wij varen in de zon maar op zee trekt het dicht en boven land ook. We houden het goed in de gaten dat hier geen raar weer uit komt. Vlak voor Cudillero wordt de lucht te donker naar ons zin en halen we de zeilen eraf.

Cudillero is ook weer een vissers plaatsje met in de kom moorings. We proberen het systeem van deze moorings te snappen maar dat lukt niet. We doen het op onze manier en pakken gewoon twee moorings waar we tussen gaan liggen. Dat wordt eerst niet geaccepteerd, maar uiteindelijk hebben we het lekker toch gedaan. Het is weer een klein paradijsje waar je in terecht kom. Jammer dat het is gaan regenen. Hierdoor is het dorpje met vele terrasjes uit gestoven.

Cudilleiro

Maandag 15 juni. We verlaten Cudillero op de motor. Tegen de tijd dat we kunnen zeilen met onze heerlijke code zero zijn we er al bijna. We besluiten Riadeo over te slaan en naar Burela te varen. Spannend, want deze haven wordt niet in de reeds beschreven. Het is een vrij grote vissershaven en inderdaad niet echt op visiteurs ingesteld. Wij vinden een plek aan de kop stijger langs een rubber boot. We liggen er goed en hebben het weer prima naar ons zin. Zo een haven volop in arbeid heeft ook weer wat. Er is ook een werf voor viskotters en daar was het niet helemaal goed gegaan. Op de helling ligt een kotter met trolley en al op zijn kant. Nu zijn ze een fundering aan het maken voor de kraan die de kotter weer over eind kan takelen.

Om onze boot zwemmen tientallen vissen. Ze zullen waarschijnlijk niet te eten zijn, want er is geen visser die er naar om kijkt. Het zijn echte Spaanse vissen, want ze doen heeeeeel rustig aan. Liggen met hun rug net boven water te zweven. Mooi gezicht. Burela is zo een vissersplaats, dat als de winkels gesloten zijn dat er buiten een automaat hangt waar je vis gerei uit kan trekken. Een soort sigaretten automaat maar dan voor haakjes, loodjes en simdraad.

Dinsdag 16 juni varen we naar Ria de Cedeira. We hebben prachtig zonnig weer. Eerst weer op de motor later zeilen onder spinaker. Dat was eerst eigenlijk te hoog, maar het gaat precies. Zo zeilen we langs Cabo Ortegal, naar schijnt de hoogste Cabo van Europa. 589 mtr. Indrukwekkend! Alles is hier zo mooi. Noord Spanje is echt een aanrader!!!! Ria de Cedeira is ook zo een plaatje. Het is jammer dat we de spinaker gescheurd hebben, dat beïnvloed toch wel een beetje de sfeer helaas, maar we vinden een prachtige anker plek. Een klein uurtje later komen ‘Aurora’ en ‘Bull’ de twee Nederlandse boten ook de Ria binnen.

Iedereen die we spreken zegt dat we absoluut de Ria’s niet mogen overslaan. Wij begrijpen dat. Het is hier weer prachtig mooi en alles is zo gemoedelijk . Alie en Jaap van ‘Bull’ zijn oude bekende van Johan en Milly en Milly vond het tijd worden voor kennismaking tussen ‘Bull’ en ‘Lovis’. Op de borrel bij ‘Aurora’ dus. Super gezellig.

Woensdag 17 juni. We liggen min of meer verwaaid. Niet dat we van plan zijn om door te varen maar Arnold vond het niet prettig om samen het schip te verlaten. Hij neemt nu wat tijd voor wat klussen aan boord. We sluiten het koolstof filter voor drinkwater aan, en hij krijgt de SSB weer wat meer aan de praat. Nu de antenne nog ……..maar waar hebben we de onderdelen voor die klus gelaten. Nergens te vinden. Balen!!!! Per ongeluk van boord gehaald????

Jaap kent van een paar jaar geleden een Nederlandse zeiler die hier vaste klant is. Hij heeft zelfs een huisje op de berg. Peter. Die weet hier de weg. Wij dus met rubberboot naar ‘Bull’ om te vragen wie die Peter is. We worden hartelijk ontvangen door Jaap op zijn prachtige zeil boot. Dat maakt dit leven extra leuk, die contacten onderling. Vervolgens gaan we naar Peter. Hij is aan boord. Een mooie vent vol humor. Hij weet heel veel van de omgeving, alle mooie ankerplekjes en van de mensen hier. Hij weet inderdaad wel een adres waar onze spi gemaakt kan worden.

Peter nodigt ons, de zes Hollanders, uit om bij hem thuis te barbecueën. Zijn lief Maria is er ook. Het is een enorme gezellige avond. Maria heeft voor de vis gezorgd Alie en Milly voor salades en wijn en wij nemen bier, wijn en stokbrood mee. Dit alles wordt genuttigd op het terras van Peter zijn huisje met uitzicht op de Ria en de hoofd straat van Cedeira. Met een strak blauwe lucht, verkoelend briesje en een wijntje in de hand……. Ja hebben jullie het beeld? AAHHHHHH. Met elkaar is de sfeer ook zo goed. Dit wil je eigenlijk niet meer kwijt. Rond middernacht brengt Peter ons weer met zijn auto in twee ritjes terug naar het steigertje waar onze rubberboten liggen

Donderdag 18 juni. Om 10 uur zwaaien we Aurora uit. Die vertrekt naar la Coruña. Wij krijgen Peter aan boord die Arnold komt ophalen en de spi. Die gaan ze met de auto naar Ares bij de zeilmaker brengen. Dan kunnen wij hem hopelijk over een paar dagen weer met de boot daar ophalen. De bedoeling is dat we de komende dagen Ria Ares met Ferrol en haar, volgens Peter, gezellige ankerplekjes te kust en te keur gaan verkennen. Dat zullen we dan weer in een volgende blog vertellen als we weer internet hebben.

Peter haalt Arnold met spinaker op

Oh ja als we niet op ‘locatie’ te zien zijn dan staat bij ons de apparatuur uit om energie te besparen.

Deze foto hoort nog bij het tripje met de rubberboot op de Sella bij Ribadesella. Die willen wij jullie niet ontnemen. Trouwens moeilijk kiezen welke foto we op de site zetten, want ze zijn allemaal zo mooi.

We leveren de sleutel in bij de havenmeester. Een alleraardigst mannetje die het jammer voor ons vond dat er niet veel zon was. Toch hebben wij genoten van dit schattige plaatsje maar we gaan nu weer de reuring op zoeken van de grote stad. We gaan naar Gijon. Eerst kunnen we nog zeilen met de code zero, maar helaas gaat dat de laatste 12 mijl niet lukken. De spi lag klaar, maar is niet omhoog gegaan.

Gijon, een oude stad waar in het oude gedeelte de leuke terrasjes het straatbeeld bepaald. Waar jong en oud ’s avonds zich vermaken. Je ziet ze buiten met gitaar tokkelen ennnnnn ook hier weer….Cider. Er is zelfs een soort van kunstwerk dat deze traditie verwoord.

Terug aan boord ruim ik de was op die ik bij Johan en Milly aan boord heb mogen wassen. Precies op tijd, want we krijgen een enorme onweersbui over ons heen. Niet met wind maar wel met hagel. Lekker het kacheltje weer aan.

gemaakt van 3200 cider flessen

De kust van Noord Spanje is adembenemend mooi. De enorme hoge bergen zo vlak langs de kust. Wat kan de natuur toch een mooi schouwspel creëren. Telkens weer een ander soort rotsen spel, dan weer heel groen, alles krijgen we te zien. We gaan van Santander naar san Vicente de la Barquera. Weinig wind aan de kust, maar verder op zee wel. Dat betekend dat we last hebben van de swell, de golven. En zeker als je weinig druk in de zeilen hebt is het rollen over de golven geblazen. Nou dames van NTO mijn buikspieren blijven wel getraind hoor. (trouwens, de comford seat is dan echt een troontje) We komen bij de haven aan. Een redelijk smalle doorvaart tussen een soort van dam en de natuurlijke rotsen. Twee Havenhoofd torens verwelkomen ons, maar ook een redelijk grote vis kotter. Hij vaart recht op ons af en dwingt ons naar de rotsen te varen. Wij vonden het een zeer enge situatie maar de vissers op de kotter groette ons vrolijk.

We hebben een uur nodig om een ankerplek te vinden die voor ons diep genoeg is, maar uiteindelijk liggen we op een prachtig plekje met de Pico op de achtergrond met de sneeuw nog op de top. Er is een uur lang een af en aan van viskotters die hooguit een halfuurtje aan de kade liggen en weer vertrekken. ’s nachts is het heerlijk rustig dus we slapen weer als een vorst.  De andere dag gaan we met de rubberboot de rivier een stuk op een drinken dobberend op de rivier ons meegenomen koffie op. Hoe romantisch is dat.

Dan varen we naar Ribadisella. Weer een  klots en rol reis. Arnold rekent uit dat we te weinig water hebben om naar binnen te varen dus gaan we nog een uur de zee op en weer terug. Inmiddels regent het en staat er wel aardig wat wind die we nu eigenlijk niet kunnen gebruiken. We varen de haven samen aan met de Aurora die we in Santander hebben ontmoet. Wat dood eng is dat. De golven rollen binnen en de doorvaart is erg smal. Aan de ene kant de muur en aan de andere kant de brekers op het strand. Het wordt wel beloond met een stukje paradijs. Wat is dit een leuke plaats. Met een markt en een soort cider op terras dat heeeeeel lang geschonken moet worden. Het glas gaat in een soort paraplubak tegen het spetteren en de fles zo hoog mogelijk. Mooi schouwspel.

En weer met de bergen op de achtergrond, jammer dat ze in de wolken zitten

We worden wakker met een zonnetje en een prachtige wind. We hebben er zin in. Nog even een weerbericht binnen halen. Nog steeds alles gunstig. We gaan. 210 mijl voor de boeg! Het is prachtig zeilen. Met spinaker op halen we een max van 12,3knopen snelheid op de log. Wauw!!!!!! Voor de nacht halen we de spi weg en zetten even de code zero. Ook scheuren. Wel een reefje in het grootzeil om het zeil te sparen. Het hangt anders steeds in de zalingen.

Tijdens de nacht valt de wind wat weg. Gelukkig komt er af en toe een buitje over waar we dan weer wind van hebben.

In de ochtend krijgt Arnold een vogeltje op bezoek die de verdere reis mee vaart. In mijn wacht komt er een school dolfijnen om ons heen zwemmen en springen. Wat kunnen die beesten mega hard zwemmen. Een lust voor het oog. Uiteindelijk roep ik toch Arnold om naar dit schouwspel te komen kijken.

We zeilen relaxed de laatste 30 mijl naar Santander. Het is zwaar bewolkt dus we zien pas laat de bergen. We zijn na 32 uur zeilen in Spanje.!! De haven is vol dus we gaan op anker voor de stad. Mooie plek. Er gebeurd van alles in de baai tussen de bergen. Een regatta, zeil les van de optimisten, en een belangrijke roeiwedstrijd. De ‘Kleintje pils’ van de Spaanse roeiers is er ook. Een trommel orkest die de maat van de roeiers opvoert. Indrukwekkend.

Het is zaterdag, dus de stad is vol mensen op terrasjes. We moeten wel omschakelen dat we geen frans meer hoeven te praten. Spaans is lastig hoor!!!

Leuk dat we een Nederlandse boot bij ons op anker hebben die ook bij de vertrekkers horen. Aurora met Milly en Johan. Toch leuk om wat bekends te zien. We gaan met hun een hapje eten in de stad in een bijzonder tentje. De Spaanse keuken is prima. De mensen zijn vriendelijk.

23-5-2015: We verlaten Calais op  een heren tijd: 7:30 uur.  Een beetje mistig maar een rustige 9 knoopjes wind. We genieten weer van Cape Griz nez en Cape Blanc nez, het geeft altijd een echt vakantie gevoel als je daar zeilt. Zo, ga er maar voor zitten, want we gaan een flink rakje maken. Plan is door varen naar Camaret.

We hebben een prachtige tocht. Voor de eerste nacht lekker de Spi op, in de nacht melkmeid, lekker relaxed zeilen. We hebben bezoek van een duif. Een heuse valsspeler, want hij heeft een heel stuk met ons mee gevaren en een versnapering (bakje water) genuttigd.

dorstige duif op bezoek

De tweede dag vlot wat minder, want we hebben knap minder wind en tegen de tijd dat we voor Barfleur/ Cherbourg liggen valt de wind weg.  We worden door de stroom direct weer naar huis gebracht. Balen!!! We veranderen koers en hopen zo wat eerder de stroom mee te krijgen, maar er is niet tegen in te komen. Het is ook zo een moment dat Arnold mij weer even flink moet motiveren. De grib files geven voor de komende uren een gunstig beeld dus daar hopen we op……….en het klopt. Wat een geweldige nacht hebben we gezeild. We scheuren de Kanaaleilanden voorbij met een 60 graden windhoek. Als Arnold en ik wisselen van de wacht (2:30) zetten we voor de zekerheid een reef in het grootzeil. Ik geniet van de plankton die de koppen op zee verlichten en de sterren die ineens aan de hemel staan. Dat belooft een mooie morgen!!

kleuren palet van de ochtendgloren

We komen mooi uit bij Chenal du Four. De stroom loopt aan zijn eind en dus krijgen we op de Rade van Brest ook stroom mee. Om 19:00 uur liggen we in Camaret sur mer. Wat smaakt dat biertje na 59 uur zeilen dan heerlijk!!!!

26-5-2015: We worden wakker met een heerlijk zonnetje. De bikini kan aan. Er worden vandaag nog wat zaken geregeld die eigenlijk al gedaan moesten zijn, zoals Epirb ophangen en de AIS Mob1 programmeren. Dat is zo gemakkelijk nog niet. Er is natuurlijk ook tijd voor een prachtige wandeling naar Point du Toulinguet, met haar indrukwekkende rots partijen en verdedigingswerken. We hebben nu toch echt ons vakantie gevoel te pakken.