Zondag 3 juli varen we van Cork naar Cross haven. Het is een mooie dag. We meren eerst aan bij de cityquay. Daar gaan we het grootzeil repareren. Dat is een hele klus, maar het is goed gelukt.

Even tussendoor naar de oudste jachtclub van de wereld en naar het dorp. Daar is een hele gave pub. Die pubs in Ierland zijn net kleine museumpjes. Het is erg druk. Het grote terras zit helemaal vol en binnen is het ook goed bezet. De pub schijnt een Hollandse eigenaresse. ’s Avonds als we klaar zijn met de reparatie gaan we aan een mooring liggen. Lekker slapen want de volgende trip is naar Dublin en dat is weer een nacht door.

Maandag 4 juli vertrekken we lekker op tijd. Het is een mooie dag en na 10.00 uur komt er een goede wind. Deze wind wordt weer sterker dus toch maar weer een reef gezet. Dat is maar goed ook want hij trekt zelfs even aan tot 32 knopen. Het laatste stuk voor we de kaap ronden is een rot zee omdat we daar stroom tegen wind hebben. Goed bericht is dat we bij de kaap stroom mee krijgen en die is daar serieus. Hier zeggen wij vaarwel Atlantische oceaan, Hallo Ierse zee.!!!

Als we bij Arklow zijn is de stroom op en is het eigenlijk gekkenwerk om door te varen. Dus het tij af geslapen in de haven van Arklow. Als we om 6.00 uur los willen gooien komt er een havenmeester aan. Dat waren 4 dure uurtjes slapen want we moeten gewoon voor de nacht betalen. Heel relaxed varen we naar Dun Laoghaire. Een grote haven kom net voor de stad Dublin. We zijn blij dat we de nacht niet door zijn gegaan, want het een rare zee die Ierse zee met haar vreemde stroom golven en vele vissers kannen in het water waar je niet in vast wil komen te zitten. De grote havenkom is vol activiteiten. Er wordt volop gezeild in groot en vooral kleine zeilboten. We laten ons anker vallen net naaste een mooring gebied. Zoals we al dachten worden we hier weg gestuurd. Het blijkt dat we helemaal niet meer in de kom mogen ankeren want aan de buitenkant worden we ook meteen weggestuurd. Dus gaan we buiten voor de muur liggen. Het is leuk liggen en met het tweede anker liggen we keurig op de zwell. We zien vele watersporten om ons heen: kano’s, zwemmers, roeiers, sup’ers, en er is een avondwedstrijd met zeiljachten. Op de kade muur speelt een fanfare. Allemaal op deze mooie avond.

De volgende dag gaan we naar stad Dublin. Even denken we dat Poolber een rot haven is met deining en vies water. Als ik in het clubhuis ga informeren of we binnen kunnen liggen en wat het kost trek ik al bij. De mensen zijn zo vriendelijk en we krijgen een box. Na de lunch gaan we naar de stad. Het was even zoeken naar de mooie plekken, maar we hebben ze gevonden. Jammer dat Arnold weer zijn hielen kapot heeft gelopen.

In het centrum staat een enorme ‘naald’ met statige gebouwen er om heen. Dit is aan de noord kant van de rivier.

Aan de zuid kant heb je nog meer oude stad. We nemen in een Pub alle info door die we verzameld hebben. En gaan naar Tempelbar voor een happie eten. Deze wijk is een en al horeca met de ene pub nog gaver dan de ander. We kijken onze ogen uit. Een familie restaurant met heuse Harley’s als decor, De Tempelbar zelf is groot met vele hoekjes en zitjes en ingangen. Dat maakt de pub erg tochtig en dat vinden wij niet fijn. Jammer want er speelt een goede band. In iedere tent is trouwens life muziek. Ook buiten staan muzikanten te spelen. Wij eten een broodje kebab omdat dat nog een beetje betaalbaar is en we nog graag bij de ‘Storehouse’ een pint willen drinken. Die kosten hier in de stad €6,80. Het is wel heel gezellig en we genieten dan ook volop. Als we terug gelopen zijn en weer bij de jachtclub komen is er nog volop leven. Er zijn avondwedstrijden geweest We gaan even binnen kijken en we worden meteen van harte welkom geheten. Als we vertellen dat we net een rondje Atlantic hebben gedaan worden we zelfs gefeliciteerd en worden we getrakteerd op een pint. Zo spreken we een paar mensen en gaan we na de pint toch echt aan boord. Lekker slapen.

De tweede dag gaan we meer de culturele kant van de stad bekijken. Het eerste suburbun railway’ van de wereld (1843) , National library, Trinity college, Dublin Arch die aan het begin van het stadspark staat en vele imponerende gebouwen. We lopen door de Graftonstreet wat ook weer een winkelcentrum is. Daar zijn volop straat artiesten. Van muzikanten tot dansers en een beelden groep.

De zon schijnt volop vandaag dus dat is volop genieten. Arnold is nu het lopen echt zat met zijn kapotte hielen, dus we pakken een bus terug. Helaas heb ik het laatste kleingeld opgemaakt en wil de buschauffeur geen briefgeld aannemen en moeten we dus de volgende halte weer uitstappen. Arnold is erg blij als hij weer aan boord stapt.

We bereiden ons voor door de boot weer vaarklaar te maken, want morgen gaan we Ierland verlaten. We hebben het enorm naar ons zin gehad. Om ons verblijf af te sluiten drinken we na het eten een irisch koffie in het clubhuis.

Zondag 26-6-2016 zijn we in Baltimore gebleven. We hebben goed internet en ik moest een sollicitatie brief de deur uit doen. Dat is wel weer even wennen hoor. We maken wat praatjes met de buren. Amerikanen die thuis buren zijn hebben een boot gehuurd. Gezellige lui. Ook een local die tijdelijk aan de stijger ligt is een gezellige kerel die graag over deze streek verteld. Vooral de Fastnet kent mooie verhalen.

We maken ’s middags nog een wandelingetje en gaan einde dag op anker in de kom. We zien dan pas dat de Inua die we gesproken hebben tijdens de laatste oversteek ook hier ligt. Ze komen even later met de dingy terug van de wal en drinken wat bij ons en eten een pannenkoek mee. Erg gezellig.
Maandag zeilen we naar Kinsale. Het is mooi zeilen. Even hebben we weer veel wind, maar met een reef en vol fok doet Lovis het geweldig. We varen de rivier op en zien meteen een groot fort.

 

De boot waar de navtex over heeft gemeld dat die in de rivier op de bodem staat zien we ook. Die viskotter staat heel hoog. Een ‘even Apeldoorn bellen’ momentje.
We gaan op anker achter de bocht en liggen daar heerlijk rustig. De bijboot komt weer onderdeks vandaan en moet ons naar de kant brengen. Kinsale is een klein toeristisch havenplaatsje. Veel hotelletjes en pubs. We gaan nog even bij Inua aan die ook hier heen zijn gegaan. We blijven twee nachtjes op anker. De tweede nacht is wat onrustiger omdat er een vette wind over komt en we op stromend water liggen. Stroom tegen wind is altijd wat lastig.
We gaan woensdag morgen op tijd varen omdat we bij Cork stroom mee willen hebben. Het weer is niet best. Regen en koud. We hebben genoeg wind om alleen de fok uit te rollen. Gelukkig houdt het op met regenen. We komen met kentering bij Cobh aan en zien dat we daar aan een mooring kunnen.

Wat heeft Ierland een hoop cultuur zeg. Overal zien we kastelen, forten en prachtige kerken in het groene glooiende landschap staan. Cobh heeft een enorme kathedraal en het plaatsje heeft een Titanic memorial, omdat Cobh de laatste haven was die de Titanic heeft aan gedaan.

Een ander cruise schip, de Lusitania, is in 1915 voor de kust door een Duitse onderzeeër ten onder gebracht. 1198 van de 1959 mensen zijn verdronken. Cobh (toen Queenstown) betekende veel voor de reddingsoperatie. We liggen daar zo leuk aan de mooring met de stad voor ons aan de rustige rivier. We hebben deze middag ook weer een lekker zonnetje. We gaan met de dingy naar de kant. Daar komt een man naar ons toe en maakt een praatje. Zijn zeilboot ligt in Ria de Vigo. Hij had ons op AIS van zee zien komen. We bezoeken de Kathedraal en genieten van een pint in het zonnetje op een terras bij het monument van de Lusitania.

Donderdag varen we met de vloedstroom naar stad Cork. Het is een mooie route maar wel in een Iers klimaat. Miezer regen. Bij de stad liggen we aan een drijvende stijger. De stad is groot maar we hebben het er helemaal naar ons zin. Levendig centrum, mooie gebouwen, vriendelijke mensen. De gemeente stijger ligt vijf minuten lopen van het centrum met vele winkels en pubs. Het havenkantoor is van de Port of Cork. Een 200 jaar oud gebouw wat aan de binnen kant prachtig is. Strak wit met ornamenten langs de pilaren en zware donker bruine deuren en kasten. Vooral heel ruim!In de stad is er de beroemde ‘Englisch market’.

Een overdekte markt met mooie vers producten zoals vis groente en vlees. Vrijdag gaan we naar de Lidle. Wat een verschil met de Azoren. Daar Kan je bijna alleen 20cc flesjes bier kopen, hier in Ierland zie je alleen maar 1/5 liters. En ja hoor…. We hebben weer stroopwafels aan boord. Mmmmm. ’s Middags gaan we wat klusjes doen. We hadden wat kleine lekkages die bij de oversteek aan het licht kwamen. ’s Avonds gaan we naar ‘Olliviers’ een pub met elke avond life muziek. Vanavond is dat een 8 koppige reggae band. De sfeer is erg leuk. Jong en oud staan te dansen. Als er een onbekend maar lekker nummer gespeeld wordt staat de hele pub mee te zingen. Het blijkt een typisch Iers nummer te zijn die deze band in een reggae jasje heeft gestopt. Mooi he? Als de band stopt gaan we naar de overkant waar ook een muzikant meer Ierse muziek speelt. Jammer dat het er zo koud is. In de stromende regen lopen we terug naar de boot.

 

 

Laatste oceaan oversteek.

Zaterdag 18-6-2016 vertrekken we om 9:00 uur onder luid (en een beetje vals) getoeter de haven van Angra do Heroismo. Na een innig afscheid staan Jet, Saskia, Janny en Martien ons uit te zwaaien op de stijger.

We zijn weer op onszelf. De ‘Suriname’ groep is versplinterd, ieder hun eigen weg naar het einde van deze reis. Wij mogen ons nog verheugen op het rondje Ierse zee en Caladonisch kanaal. We hebben iets miezer bij vertrek, maar al snel komt dat goed en hebben we een prachtig vertrek windje. Rond de middag hebben we even weinig wind en een slecht zeetje, dus zetten we motor bij, maar gelukkig kan later de code 0 erop en zeilen heerlijk de prachtige nacht in met een grote maan die ons van veel licht voorziet. In de vroege morgen gaat de code 0 er weer af en varen we met melkmeisje.

Zondag 19-6-2016 is prachtig weer tot einde van de dag. Er komt een koude front aan met bewolking en miezer regen die houd ook de maandag nog aan. Ik heb geen last van zeeziekte en dat terwijl ik geen pleister heb geplakt. Alleen is het happy hour rosétje niet goed gevallen. Dat doe ik dus niet meer op zee.

Dinsdag 21-6-2016 hebben we weer een prachtige zonnige dag. Het zeilen gaat niet altijd even gemakkelijk maar met zo nu en dan een zeilwissel en / of motor aan en zelf sturen komen we er wel. De weersvoorspellingen zijn ons gunstig gezind. De wind zal tot zeker zaterdag gunstig blijven en dan zijn we al een heel eind. Woensdag staan we weer paraat met de camera’s, want we hebben weer spuiters gezien. Drie keer zien we een ‘waterwolk’ omhoog komen, maar helaas geen walvis laat zich echt zien. We hebben ’s avonds een radionetje met Sailaway die onder weg is naar de Scilly’s en Septemberbleu die al een week onderweg naar Brest is. Leuk om hen weer te horen maar woensdag avond was het laatste contact wat al zeer moeizaam is gegaan.

Donderdag 23-6-2016 begint de dag met regen. De bewolking is gebleven maar gelukkig is het wel droog geworden. We hebben wel regelmatig even de kachel aan want het is koud. Ik heb nog VHF contact met een Deense tanker die richting Amsterdam gaat. Hij zal de stad hallo zeggen van ons. Dat blijft toch leuk om af en toe met zo een grote jongen te praten. Verder gebeurd er weinig bijzonders. We varen lekker door en de sfeer is prima.

Vrijdag is eigenlijk het zelfde. Bewolkte dag en de wind neemt wat toe, maar ook vooral de golven, want we komen op het continental plat. Van 1300 meter naar 275 meter diepte. We hebben 1 monster golf over ons heen gekregen. We hoorde een knal en lagen in een keer stil met massaal water over de boot. Even checken…….ja hoor de zonnepanelen en het anker zijn nog gewoon netjes aan boord. Pfff. We scheuren richting Ierland. ’s Nachts nog contact gehad met een Spaanse visser die voor ons een vissersboei heeft uitgegooid. Of we die willen vermeiden. Dat willen we zeker!!! Arnold heeft contact met een Noorse zeilboot ‘iuna’.

Zaterdag om 7 uur passeren we de beroemde Fastnet rock. En precies een week na vertrek lopen we de baai van Baltimore binnen. De havenmeester is zeer behulpzaam en we voelen ons welkom. We leggen Lovis eerst aan de buiten zijde aan maar we mogen ’s middags aan de binnenkant liggen van het pontoon dat alleen in de zomer ligt. Het is eigenlijk een soort van boot dat als stijger fungeert. We kijken terug op een super overtocht. Na de Lovis even lekker te hebben afgespoeld drinken we er een biertje op.

Baltimore is niet meer als een haventje met op de kade wat horeca en een buurt super. We nemen een pint in de pub die erg aan Bud en Oysters doet denken. Ineens is het helemaal vol. Er is een belangrijke rugby wedstrijd. Helaas verliezen de Ieren van de Africanen. Als we weer in de kuip zitten spreken we een Hollander die vraagt ons hoe we gevaren zijn. Hij komt hier al vele jaren en zegt ons dat we vanavond naar de pub moeten om mee te maken hoe dat leeft met life muziek. Dat doen we dan ook. We hebben meteen het gevoel dat we in de Ierse cultuur terecht zijn gekomen. Er is lekker veel volk op de been. Na een pint houden wij het voor gezien en gaan aan boord. Vanavond weer samen naar bed wat niet beweegt. Heerlijk!

 

5-6-2016. Wij zeggen om 12:00 uur iedereen gedag. De boten die naar Europa zouden gaan blijven tot dinsdag omdat er weer een lelijk laag aan komt. Wij zeilen in 3 uurtjes naar het volgende eiland. Met nog flinke golven en 20 knopen wind in de kont en een lekker zonnetje. Geen walvissen gezien, wel dolfijnen. In de haven staat de havenmeester ons al toe te zwaaien. Een enorm aardige en gastvrije man. De Pélagie en de Sailaway komen ook en drinken bij ons aan boord een borrel. ’s Avond eten we met elkaar in een restaurant Acor wat is aanbevolen door de haven meester. Het is er heerlijk, goedkoop en de bediening erg leuk. Na het eten gaan we naar het straatfeest. Het is een christelijk feest waarbij het dorp kaas, cake, rode wijn en juce uitdeelt. Wij worden ook bijna dringend verzocht lekker te gaan proeven van deze heerlijke kaas en wijn van het eiland. Ondertussen speelt er een orkest en geeft de dansschool diverse streetdance demo’s. Het is leuk om dit mee te maken. Terug in de haven is het een gezellig gekeuvel van vogels die in de rotsen nestelen. Ze maken een heel typisch geluid waar we helemaal vrolijk van worden.

6-6-2016 doen we op gemak. We gaan naar de supermarkt. Deze winkel verkoopt alles wat de eiland bewoners eventueel nodig hebben. Van complete keukens tot zaag machines, speelgoed en tuin benodigdheden, en natuurlijk de kruidenierswaren. Als we bij de wijn kijken krijgen we van een mannetje advies welke erg lekker zou zijn. Uiteraard nemen we die. Bij de slagerij kopen we een prachtig stuk rundvlees voor €3,00 de halve kilo. Ik denk dan aan de koe die in Faial tijdens het eten en voor het melken door de stier gedekt wordt en daarna weer door de boer op gemak terug gedreven wordt naar de wei. De echtheid en de rust…..wij kunnen jullie zeggen: Dat proef je!!!!!! Verder is het een onstuimige dag met veel wind, regelmatig regen en koud. We drinken bij Sailaway een borrel en blijven verder aan boord. Het wordt een onrustige nacht met behoorlijke deining in de haven.

De volgende dag gaan we verder achter in de haven liggen. Daar ligt Lovis veel rustiger. We hebben weer een lekker zonnetje dus na de koffie gaan we lekker in de korte broek naar de zuivel fabriek wandelen. Het is ongeveer 4 kilometer maar wel alleen maar klimmen. Halverwege begint het echter weer te betrekken en wat niet voorspeld was….het begint weer te regenen. KOUD!!!! We zijn blij om de fabriek te zien en naar binnen te kunnen. Binnen treffen we nog een Nederlands stel dat in Velas in een hotel overnachten. We doen de rondleiding met hun.

Met 80 werknemers is het een behoorlijke werkgever en ze streven er naar om alles zo lang mogelijk met de hand te doen, omdat ze geen arbeidsplaatsen willen schrappen. Dat is een mooi streven! We drinken na afloop een heerlijke cappuccino (voor €0,70) Buiten is het nog steeds guur dus we zijn blij dat we van de Hollanders een lift naar Velas krijgen. Terug in de haven is de Nightfly gearriveerd uit Horta. We drinken bij Warren en Maria wat aan boord. Zij zijn in 9 jaar de hele wereld rond gevaren en zijn ook aan hun laatste traject bezig. Even later zitten ook Hanneke en Nils er bij en de twee gasten van Warren en Maria. Erg gezellig.

8-6-2016 We hebben een auto gehuurd. We rijden het hele eiland af. Eerst naar de nw punt, Punta dos Rosais dan langs de noordkust naar Topo en via de bergen naar een paar plaatsen aan de zuidkust. Het is een prachtig eiland met zeer steile kusten vele kleuren groen. Ook hier komen regelmatig kuddes koeien tegen die door de boer op gedreven worden. De meeste auto’s zijn auto’s met zo een bakkie achter. Daar staan veelal van die ouderwetse melkkannen in met melk voor o.a. de kaas fabriek. We rijden over bizarre steile weggetjes naar plaatsjes beneden aan de kust. Faja das Almas is zelfs niet met de auto bereikbaar.

Het laatste stukje moet je lopen terwijl de auto op een 15% helling geparkeerd staat. We treffen het met het weer. Af en toe komt er een mistbank over, maar over het algemeen hebben we mooi helder weer met prachtige vergezichten. We sluiten de dag af met een bezoekje aan de supermarkt.

9-6-2016 nemen we afscheid van Sailaway. Zij gaan naar Sao Miguel. Wij moeten wachten op Morning Glory, want Jet d’r vriendin heeft wat spulletjes uit Nederland mee gebracht voor ons. Wij houden was dag en doen zo wat klusjes. Warren en Maria komen ’s middags een afscheid borrel drinken, want die gaan vrijdag 10-6-2016 terug richting zuid Engeland. Na het eten drinken we koffie op de kant en na nog een wandeling en een biertje terug aan boord.

Het weer is zeer wisselvallig met zeer regelmatig een bui en steeds behoorlijk wind. De dag met mooi en relatief rustig weer benutten wij door met een scooter het eiland te verkennen. We beginnen langs de zuidwest kust naar het westelijk puntje waar de vulkaan Capelinios is. Deze vulkaan is in 1958 uitgebarsten en heeft voor een bizar maanlandschap gezorgd. De vuurtoren die er al stond staat nu achter de vulkaan verscholen en terwijl de zee al 2/3 van het extra verkregen land heeft af gekabbeld.

Het is zeer indrukwekkend. We vervolgen onze weg en gaan naar de rand van de krater ‘Caldeira’. De weg ernaar toe is mooi maar hoe hoger we komen hoe mistiger het ook wordt. Ook de wind neemt toe dus we zijn blij met de regenbroek die we bij ons hebben. Het geeft ons warmte en ook de mist krijgt zo geen grip op ons. Helaas wordt het zicht al maar slechter en een maal op de top zien we niets. We hoopte dat de wind de mist zou doen weg waaien, maar dat gebeurde niet. We gaan snel terug en pakken de route naar de noordkust.

We willen naar Ribeiriha waar in 1998 een aardbeving is geweest en een vuurtoren staat te wachten op renovatie. Op de weg daar naartoe komen we een kudde koeien tegen die door de boer op gedreven wordt naar de melkplaats. Ondertussen snuffelt een stier of er nog een hitsige dame tussen loopt. Alles puur natuur. Mooi gezicht is dat.

We vinden de vuurtoren en een oude kerk die door de aardbeving ernstig beschadigd zijn. Ook bezoeken we natuurlijke zwembaden tussen de rotsen en tot slot een uitzichtpunt over Horta haven. Keurig op tijd leveren we de scooter weer in en bij terugkomst komen Cees en Ria van Uffelen eindelijk de beloofde champagne drinken op de goede overtocht. We hebben heel wat bij te kletsen en ervaringen te delen.

2-6-2016 gaan we bij Cees op de koffie want hij is jarig en Ria heeft een heerlijke appeltaart gebakken. ’s Middags ga ik ons vlak voor de muurtekening blauw maken waar ik de volgende dag de tekening over kan schilderen. Het is vandaag zonnig dus er wordt volop geschilderd rond de haven. Het is zo leuk om te zien hoe iedereen daar mee bezig is.

Er worden kleuren over en weer uitgeleend. Ik heb met een malletje ons logo geschilderd. Het resultaat mag er zijn. Mauro van de Sailaway nodigt iedereen uit om op de stijger een borrel te komen doen want hij heeft met mama Dominique een appel cake gebakken. Die is heerlijk!!

4-6-2016 maken we ons weer op om een eiland verder te gaan. Verschillende boten zijn van plan zondag te vertrekken naar Europa of zoals wij naar Sao Jorge. We gaan met Thorang-la, Mariele, Dubble Dutch, Morning glory Pangea ultima en nog een duitser Peter (een schipper die de laatste week van zijn overtocht zonder zijn roerblad moest zien koers te houden. Dat was een hell of a job!!!!) eten en naar café sport om Horta af te sluiten.

 

 

Zaterdag 28-5-2016 gaan we na het ontbijt eerst boten fatsoenlijk aanleggen, want de wind gaat draaien en weer stormkrachten aan nemen, dan hebben wij geen zin om de andere rij op ons kontje te krijgen. Als alles redelijk ligt gaan we de kom om lopen naar de ‘Oosterschelde’. We komen niet droog over helaas, maar eenmaal aan dek staan we weer droog. Leuk om weer eens op dit schip te kijken. We hebben er een keer een receptie gehad na een ABN Amro race naar Lowesoft. Na wat rond kijken en een kop koffie willen we terug, maar het giet dat het regent.

Gelukkig komt er na een half uur een busje nieuwe crew afzetten. We mogen met hem mee rijden terug naar de Marina. Dat is een gelukkie. Als het ’s middags eindelijk droog wordt gaan we naar de supermarkt. En we draaien de boot nog even om, want de wind komt voorlopig uit het zuiden, dan is het wel lekker dat niet de regen die gaat komen en de koude wind zo je deur in waait. De kachel staat de hele dag lekker te snorren. Wat een verschil met de Carieb hè? Daar hadden we geen kachel nodig.

Zondag gaan we de vloer open maken, want er was onderweg door een los getrild oliefilter motorolie gelekt. Wat een klus is dat om die rommel schoon te krijgen. Het is aardig gelukt. Wij zijn weer tevreden. Voor het eten hebben we een kade borrel met Morning Glory en Sailaway.

Dat is leuk, ik zie ineens de muurtekening van Wim en Marjan Dijksterhuizen met de Aluqueen. We zitten er vlak naast.

Maandag 30-5-2016: We gaan met een groep naar Pico, het eiland aan de overkant. Daar gaan we Walvissen spotten. Om 10:30 vertrekt de ferry en aan de andere kant staan de busjes ons op te wachten. Na een leuke rit van ruim een half uur komen we bij een schattige boulevard aan waar de whalewatchers aan zitten. We krijgen eerst een presentatie en na de lunch is het de bedoeling dat we de ribs (grote rubberboten) in gaan naar de walvissen. Helaas zijn ze vanmiddag niet op de radar te vinden, dus is de kans dat je er een ziet klein. Met nog 5 personen zien wij dan van de excusie af, want er staat inmiddels een fikse wind dus zo een boot tocht is alles behalve comfortabel. Wij gaan een wandeling maken naar het walvisspot huis terwijl de ander tevergeefs de zee afspeuren.

Ze hebben niets gezien. Niet eens een dolfijn!!! In en in koud en zout kwamen ze na bijna 3 uur terug. Echt jammer hoor, maar de natuur laat zich niet sturen. We nemen de ferry van 18:00 uur terug en inmiddels staat er weer vette wind. De golven slaan tegen de ramen van de ferry. Terug bij Lovis wordt er nog even goed de lijnen na gekeken, want vannacht gaat het stormen. Cees en Ria zijn ook binnen gekomen, maar zijn op anker gebleven. Zij durfden niet van boord om bij ons een champoppie te drinken op de goede oversteek.  Morgen dan maar.

Donderdag 26-5-2016: Heerlijk uitgeslapen in een schoon bed met schone haren en een boot die stil ligt. GEWELDIG!!!! We roepen de marina op om een plek in de haven te vragen. Geen gehoor. (blijkt lunch tijd te zijn) maar een Canadese schipper vraagt of ze ergens mee kunnen helpen. Hij biedt aan mij op te halen met zijn dingy om mij naar het kantoor te brengen. Super aardig toch? Want wij hebben eigenlijk geen zin om onze dingy helemaal tevoorschijn te halen en op te pompen. Na dat ik ben ingescheept en ingeklaard sta ik op de kade en roep Arnold op met hand held marifoon dat ik nu nog een lift terug moet zien te vinden. Bied een Hollander spontaan aan om mij op te halen en aan boord te brengen. Later zullen we Nils en Hanna nog volop ontmoeten. Dit is toch zo leuk van dit zeilers leven.

Het is druk in Horta, maar we krijgen gelukkig een plekje aan de lange kade helemaal achter in de haven, vier dik. Prima plek. Gisteren is vlak na ons ‘Morning Glory’ op anker gegaan. Vanmorgen zijn ook de Saileway en Thorang-la aan gekomen. Het is nu nog wachten op Double Dutch en September Blue. We houden het in de gaten want ze zullen een warm welkom krijgen. Met z’n allen op de muur en zodra ze de bocht om komen toeteren en joelen en vooral zwaaien. Ik vind het een emotioneel gebeuren om elkaar hier na 19 dagen te omhelzen. Het schept een bijzondere band, dat kunnen we jullie wel vertellen.

Lovis wordt weer lekker zoutvrij gemaakt. Binnen en buiten, want alle hoezen en beddengoed is een klamme bende. ’s Avonds gaan we met z’n allen + Pangeas Ultima met Per en Bitte (zweden) Hanneke en Nils van de Pélagie en Jorg en Katrien van de Midnight sun (Duitesers) totaal 21 personen uit eten. Het is super gezellig. Na het eten nog even naar Café Sport waar we met Elmar de deur dicht doen.

Vrijdag is was dag. Arnold haalt de bakskisten leeg en spoelt alle lijnen en ik vermaak me bij de wasserette die gerund wordt door moeder en dochter. Dochter heel rustig en moeder heel hectisch ons in het Portugees duidelijk maken dat het erg druk is. Het zou een mooi adres zijn voor opnames voor ‘man bijt hond.’ Ik lach me gek om het vrouwtje.

Na een dag hard werken is een bezoek aan café Sport wel verdient. Life muziek vanavond. We maken er een groot feest van en spreken tegelijk veel andere mensen. Italiaan, Zwitser, Duitsers, Belgen, Engelsen, Braziliaan, en onder anderen crew van de ‘Oosterschelde’ de drie master uit Rotterdam. We zijn uitgenodigd om een bakkie te komen doen zaterdag ochtend. Tot morgen dan!

 

Maandag 16-5-2016 hebben we tijdens het borreltje bezoek van wel 20 dolfijnen en zien we in de verte water op spuiten. Dat zou een walvis moeten zijn. We hebben hem niet gezien. Wat we ook volop zien zijn ‘Portugese oorlogsschepen’. Het zijn net plastic speelgoed visjes met een leuk roze/paars randje, maar het zijn kwallen met lange giftige tentakels.

En dan krijgen we van Elmar vd September blue de waarschuwing dat er een gemeen laag aan komt en dat wij moeten uitkijken dat we er niet in komen. We durven het niet aan om voor de depressie uit te gaan dus gaan we koers verleggen naar de zuid om het laag boven ons langs te laten passeren. Dat doen we 1,5 dag en dan weer de zelfde weg terug. Stompzinnig om van de Azoren af te motoren, want er staat hier geen zuchtje wind.

Wel prachtig weer. We bergen de bimini, verwisselen de ha fok voor de genua 4, zetten de dieselkannen zo veel mogelijk aan de komende hoge kant en lopen de Lovis nog even na. We worden niet blij van de gribbs die niet veel goeds hebben te melden. Het laag is van plan lekker boven de Azoren te bivakkeren. Hoe komen we daar in Gods naam. Het weer is nog steeds prachtig en ondanks de slechte weersverwachting is de sfeer goed. Ok we hebben af en toe een dip. We spreken af en toe een boot die we op AIS langs zien gaan. Dat is leuk.

19-5-2016 gaan we dus weer terug en varen met een puntje fok, want het mag niet hard gaan. Heel relaxed.

21-5-2016 zijn we weer waar we zijn ‘afgeslagen’. En wat een feest: ‘Lovis,Lovis hier Morning Glory’ Daar is in eens Jet op de VHF. We zijn weer bij de vloot. Sailaway, Thorang-la en Morning Glory varen vlak bij elkaar. Double Dutch en September blue liggen verder achter. Het is heerlijk om Jet op VHF te horen. Ze kan je echt opbeuren. Zij heeft een wether en route man op de wal; Chris Parker, waar ze iedere avond via SSB contact mee hebt. De info die hij haar geeft bespreekt ze in het radionetje met de vloot. Zo hoef je dus niet alleen je beslissingen te nemen. Dat is van grote waarde. Iedere ochtend ook weer even contact met elkaar hoe de nacht is gegaan. Nou, dat is bij iedereen vanaf zaterdag morgen vroeg wel een beetje hetzelfde. Heel vermoeiend. De golven die het laag heeft achter gelaten zijn enorm.

En ook de wind is stevig. Er staat zaterdag en zondag rond de 25-28 knopen wind. Ik word weer zeeziek en baalt daar enorm van. Arnold maakt zich zorgen dat als ik niet eet dat ik niet meer functioneer. Daar ben ik nog niet bang voor. Ik doe mijn taken zoals bijvoorbeeld reven aan de mast en op het voordek de fok een extra takeling geven bij de invoer van de pees. Verder is het liggend op de bank het comfortabelst en kost de minste energie. Want echt alles wat we doen (broodje smeren, drinken in schenken, naar de wc, enz) kost mega veel moeite en energie. We zijn jaloers op de octopussen. Wij zouden ook wel 6 armen willen hebben!!!!!

Maandag hebben we een dag met wat minder wind 16-19 knopen) maar wel nog steeds golven van 6 meter hoog. We hebben allebij wel onze dipjes. Dan zie je het niet meer zitten………maar we moeten door. Dan zegt Jet: ‘Ja ok het is wel pittig , maar er komt een einde aan en we zitten hier uit vrije wil. Wat zullen de biertjes straks heerlijk smaken op de kade. Ik kan niet wachten.’ We hebben diep respect voor onze optimistische Jet maar ook voor Joris van de Sailaway die met twee kleine kinderen het schip draaiende houd. Dominique is ook zeeziek dus Joris zeilt, kookt navigeert en houdt de kids zoet en blijft ook optimistisch. Alhoewel we wel de vermoeidheid in zijn stem horen. Wel heel leuk is dat er iedere dag via de radio een soort raadsel of opdracht gegeven werd aan de kinderen. Zo hebben ze wat om naar uit te kijken en iets te doen. Zoooo waardevol die radio communicatie.

Dinsdag komt het laag weer een beetje terug en krijgen we 25 tot 35 knopen wind die ook nog naar de noord draait. Jet en wij hebben zo hoog mogelijk gekoerst om zo de harde wind uit de noord wat ruimer te kunnen sturen. Dat heeft goed uitgepakt. Morning Glory, een first 375 kleinste bood en oudste schipper(se) vaart als een kogel. We houden haar amper bij. We kunnen daar wel weer van genieten. Sneu dat haar fok is gescheurd, maar er staat genoeg wind voor haar stormfok die ze al aan de kotterstag had klaarstaan.

We verwachten dat woensdag de zwaarste dag zou zijn, maar dat blijkt niet zo. We liggen veel beter op golven als dinsdag ondanks de harde wind. Oh wat zijn wij blij met het derde reef die we in Guadaloupe hebben laten maken. Lovis doet het geweldig goed.

Midden nacht komen we aan en we worden op de marifoon door de marina security opgeroepen dat we moeten ankeren en pas om 8 uur in de morgen om een plek in de haven kunnen vragen. Het is druk en best diep dus ankeren is dan lastig. Na drie keer ligt Lovis prachtig tussen de andere schepen aan 50 meter ketting. Na 19 dagen, 2600 mijl en 80 motor uren; Welkom in Horta. Jaaaaa douchen en dan een heerlijk biertje. We spreken Ronja aan de telefoon. Het is fijn haar stem weer te horen. Wat zijn wij blij dat we er zijn!!!!!!

Zo ziet het eruit op ons beeldscherm. Diverse route mogelijkheden uitgeplot met de windveren van de gribbfiles

Zo ziet Squid er uit. Je geeft aan wat voor boot je vaart en hoeveel wind je maximaal wil en bijvoorbeeld welke wind hoek je max wil varen. Squid rekent dan de route voor je uit.