Na een mooie overtocht zijn we woensdag morgen 3:30 uur in de morgen aan gekomen in een op zijn zachts gezegd zeer oncomfortabele haven. Uiteindelijk een plekje gevonden naast een schip aan de kade bij de werf. Hier kunnen we wel slapen. Rest van het verhaal volgt nog.

Ik wordt wakker en bedenk me dat ik nog gehaktballen wil braden. Dus ik ga meteen aan de slag. Arnold doet nog een motor check en we strekken nog even de benen naar de vuilcontainer en gooien 10:45 uur los….keurig op schema. In de kom doen we het 3e reef voorbereiden en gaan 815 mijl richting het westen. Het wordt een rustige overtocht maar relatief weinig motor uren. We komen weinig tegen, af en toe een schip soms in de verte dolfijnen en af en toe een zeemeeuw. Het is comfortabel aan boord. We eten prima en alles gaat voorspoedig. Onderweg halen we weerberichten op via iridium…is satelliet telefoon waar we ook wat belminuten op hebben. Ronja, Pim en ma worden verrast door een belletje van ons op de oceaan. Blijft toch bijzonder die techniek. 

We slijten verder de dagen met lezen, heerlijk voor  ons uit staren hopen dat we walvissen zien en natuurlijk slapen.

Wat een geluiden hoor je in zo’n zeilende boot: krakende lijnen, stuurautomaat watt&sea, en ….ja wat hoor ik nu….. het nespresso apparaat dat op de golf beweging een piepje geeft alsof er een ventieltje leegloopt. Het gaat niet weg als we een keer koffie hebben gezet…. Na een halve dag wordt ik het zat en kijk ik of het geluid weg gaat als ik hem een kwartslag draai. Wat blijkt… is het niet het apparaat maar een sluiting van een vest dat aan de kapstok hangt aan de andere kant van de wand. Ook weer opgelost.

De eerste twee nachten toen ik de wacht van 2400 uur in ging zag ik in de sterrenhemel een soort verlicht trappetje. Dat duurde een seconde of 10 en ze loste op alsof de touwladder was opgehaald. Zou dat een reeks afgevuurde satellieten zijn geweest van Ian Musk?

We hebben meerdere keren een verstekeling in het gangboord gehad. Een slak achtig visje wat waarschijnlijk met een golf aan boord is gespoeld. 

De nacht 25/26 juni ging niet vanzelf. Weinig wind en grote golven maakt het lastig comfortabel te varen maar vooral om Lovis te sparen. Dat slaan van het grootzeil gaat door merg en been. Arnold besluit tijdens zijn wacht koers te veranderen naar een strook met meer wind. Die bereiken we 4 uur later, dus terug gijpen en met melk meisje varen we wel comfortabel met 13-14 knoopjes wind weer de goede richting op. 

Zo starend over de golven, Arnold ligt te slapen, heb ik niks anders te doen dan mijn gedachten te laten gaan. Ik denk terug aan de vorige oceaan reis, waar ik mijn moeder, zussen en broer op bezoek kreeg op Madeira. Wat ben ik toch een bevoorrecht mens dat ik dit allemaal mag doen en beleven want zo heb ik ook mijn voorraad prachtige herinneringen iedere keer weer aan kunnen vullen waar ik zo vaak nog aan terug denk. Zo ook nu weer, starend over de golven. 

De laatste dagen zijn wat rumoeriger. Nog steeds prachtig weer maar wel lastige zee dus gaan we afkruisen. We hebben op de kaart hulplijnen gezet om een idee te hebben wanneer we het beste kunnen gijpen. Een keer een stuk eerder omdat we moesten uitwijken voor een visser.

We weten dat het laatste stukje onder het eiland pittig kan worden…….nou dat was zo 26 knopen in de kont … de stuurautomaat kom het niet hebben dus heeft Arnold zelf gestuurd. Om 3:30 komen we behoorlijk moe aan in Ponta Delgada waar de deining van de oceaan recht naar binnen kwam. Wat een afknapper. De hele haven deinde en rukte, we konden niet blijven staan maar op de knietjes anders vielen we om…… niet te doen. We maken weer los en gaan bij de werf aan de kademuur liggen Langs een grote boot. Dat ging veel beter. 

Ons binnenkomertje hadden we in een andere toestand willen drinken. Zo lang gevaren voor dit!!!

28-6-2023 heerlijk geslapen maar wel met een knoop wakker worden omdat we niet weten hoe we komen te liggen. Onze buurman Patrick van Antwerpen vond alles prima en hielp ons met wat extra lijntjes. Dat gaf ons moed. Lovis wordt verwend met een flinke schoonmaak beurt want dat heeft ze verdient en na de lunche ga ik bij de haven autoriteiten melden. Onze buurman en wij moeten daar weg ivm de kraan die daar op de kade staat. We krijgen een box in de zelfde kom en gaan verkassen. Met heel veel zorg leggen we Lovis aan 7 lijnen met en zonder rekkers en zijn uiteindelijk tevreden met de plek. 

We gaan de stad in. Eindelijk echt de benen strekken, drinken wat op een terrasje en komen langs Tasca, een restaurant wat goed te boek staat, want ze stonden in de rij voor een tafeltje. Na een half uurtje mochten we aan tafel. De bediening was echt gezellig en werkte met humor.

Na een heerlijke vis en ananas cake toe weer terug naar de boot. Lekker tukkie doen dachten we….. is onze buurman gearriveerd en blijkt dat onze zorgvuldig aangebrachten landvasten waren verzet. Nu lagen we helemaal niet meer goed !!!!! We moesten onze landvasten niet kruisen met die van hem dus de havenmeester heeft het veranderd. Woest waren we en zijn gelijk weg gevaren want we hadden die middag een vrij rustig stukje in de andere kom gezien. We gaan daar heen, maar die boxjes waren echt te klein. Het was inmiddels ook behoorlijk gaan waaien waardoor het er niet gerieflijker op werd in de haven. Uiteindelijk weer terug naar de kom waar we al lagen en in een box gegaan waarvan we eerst dachten dat het te smal was. Het paste precies en we zijn weer blij zoals Lovis onder de omstandigheden ligt. Lekker douchen en hopelijk lekker slapen.