30-6-2023
Ja hoor, heerlijk geslapen. Na het ontbijt gaat Arnold een motor huren en ik maak een tas klaar voor de dag. Eindelijk het eiland verkennen.
We gaan eerst richting het plaatsje Vila Franco de Campo waar ook een jachthaventje is. Het is niet groot maar wel erg beschut tegen de deining van de oceaan. We nemen daar een lunch en gaan weer verder. We genieten van de huizen in vele kleuren gestuct met hun hekjes er voor al dan niet verroest. De wegen met de prachtige Hortensia die nu in vol ornaat ons toe wuiven.
De bossen hier zijn steeds weer anders van karakter waardoor geen stuk gaat vervelen. We rijden door naar het Lagoa das Furnas waar een mooie wandeling gaan maken. We komen al snel bij een eeuwen oude kapel wat een familiegraf is van eneJose do Canto die hier ook een botanische tuin heeft aangelegd. We gaan deze niet bezoeken…. Misschien op de terug weg ( niet wetende dat we uiteindelijk het meer rond wandelen).
We komen een diversiteit aan bomen te zien waarvan sommige mega zijn. Van bomen dieomgegaan zijn hebben ze houtsnijwerken gemaakt
Een van de high lights van Sao Miguel is de hete bronnen die getuigen van het vulkanisch oergeweld. Men heeft er potten in gaten in de grond met eten die door de Hittebron gegaard worden. De zwaveldampen die uit de grond komen zijn behoorlijk warm. Als we door lopen rond het meer zien we ook de oever daar borrelen.
We maken ons rondje af en gaan naar de motor, waar Arnold opmerkt dat zijn jas niet meer in de rugzak zit. Shit, dat is echt te koud! We gaan met de motor naar de fumerolen waar ik naar het picknickbankje loop in de hoop dat hij daar zou liggen. Gelukkig! We waren natuurlijk geobsedeerd door de vogeltjes die om ons heen wipte.
In Furnas zelf gaan we een koffie met pastel denate nuttigen en vervolgen onze weg richting de theeplantage waar vlakbij een waterval is. De theeplantage ziet er vanaf de weg bijzonder uit met haar terrassen zoals ze dat noemen. Het lijkt een grote trap van thee struiken. De waterval is behoorlijk mak. Onderaan waar we de motor parkeren is de bedding helemaal droog. De wandeling is kort maar wel heel leuk. Een vervallen watermolen staat er bij als een huisje van Hans en Grietje. We wanen ons door een heus oerwoud en komen bij de bescheiden waterval uit. Leuk dat we hem gevonden hebben.
Hoogste tijd om richting boot te gaan. We komen om 1900 uur weer bij de boot en nemen in de Kuip een borrel. Arnold maakt nasi en na het eten is de avond snel om. Koppie thee douchen en voldaan te kooi.
31-6-2023: we zijn lekker op tijd wakker en gaan om 9uur al op pad na onze buren een behouden vaart te wensen. De schipperse van ‘ Steele the wind’ is een bijzonder mooie meid met een geweldige uitstraling. Ik heb haar dan ook gezegd voor we weg gingen dat er ooit iemand het naar mij had geroepen en dat ik het nu tegen haar zeg:’ don’t ever lose that smile’ . Ze hebben de boot net gekocht (Sun odysey 50) en varen hem naar Malaga.
Wij gaan weer op de motor richting Sete Cidades. Eerste stop voor een bakkie is bij de uitkijk bij Relva. Er staat een kerel de zee af te struinen met een verrekijker op zoek naar Walvissen. Communicatie met marifoon naar de bootjes op zee die waarschijnlijk toeristen aan boord hebben. Tot nu toe nog niets te zien. We gaan verder.
We willen wandelen bij Lagoas Empadadas. Jammer dat het mistig is. De wandeling is leuk maar de uitzichten……niks dan mist.
We gaan verder naar de twee meren, een groen en een blauw. Hopen dat we daar wel wat van mee krijgen. Al snel komen we uit de mist en krijgen we weer fantastische vergezichten over de dalen en hoge bergwanden. En ja hoor de meren liggen prachtig onder ons. Het verschil van kleur is niet heel goed te zien door de bewolking, maar het is prachtig.
We gaan voor een hamburger in het dorpje Sete Cidades, het dorpje aan de rand van de meren Lagoa Verde en Lagos Azul met haar typische Sao Miguel kerkje. Er staan op dit eiland denk wel honderd van dit soort stijl gebouwde kerken. Wit opgetrokken met donkere hoeken en een toren met grote boogramen. Je zit ze in ieder dorpje.
We willen nog naar Capelas een oude walvis vaart haven aan de noord zijde van het eiland. Even een route op de mobiel aanzetten…….. gaat hij de kortste weg…. Komen we op een onverharde weg die vrij stijl naar beneden gaat. Ik besluit te lopen zodat Arnold makkelijker de controle kan houden. Ok witte weggetjes vermijden en op de oranje weggetjes blijven. Alles is uiteindelijk goed gegaan. Bij een korte tussen stop bij uitkijkpost zitten we tussen de nieuwsgierige salamanders die zich warmen aan het muurtje waar we op zitten.
De ‘haven’ van Capelas was heel bijzonder. Geen betere kunstenaar dan moeder natuur. Wat de wind en de golven hier van de stijle wanden hebben gemaakt is meer dan kunst. Als we naar beneden wandelen bedenken we ons dat die walvisvaarders toch bikkels moeten zijn geweest. Niet alleen zouden wij voor geen prijs deze ‘haven’ aanlopen maar de waar die ze van de walvis over hebben na het ontleden moet ook die stijle helling op.
We zijn voor deze dag weer voldaan van de vele mooie stekkies die Sao Miguel ons heeft gegund en gaan weer naar Lovis. Daar zien we dat de buren niet zijn vertrokken. We zijn benieuwd wat er aan de hand is. Gisteren was er de hele dagen monteur bezig geweest voor de generator die stuk was en de motor een beurt te geven en dat was gelukt.
Arnold levert de motor in, ik ga weer twee dagen bij boeken en we nemen een biertje in de Kuip, eten het restje nasi van gisteren op met een soepje en doen een klein tukkie op de bank. Vanavond is het vrijdag avond dus tijd om een terras of kroeg op te zoeken. We beginnen bij de andere jachthaven boulevard waar een blues band speelt. Na twee Sagresjes gaan we ook even in de stad kijken. Nemen nog een bier bij een muziek café en gaan weer aan boord. Het valt ons op dat er dag en nacht bewaking op de haven loopt. Alsof we in Amsterdam liggen. Op de steiger aangekomen draait de motor van de buren. Ze vertrekken de nacht in….. drie personen zonder zwemvest aan, zonder navigatie verlichting en zonder AIS. We maken ons zorgen.
We gaan wel meteen Lovis wat ruimte geven en op de vrijgekomen plek op de kop liggen. Als ze weer helemaal naar ons zin ligt zien we de steeling winds weer de haven in komen. We hebben het met onze leuke buurvrouw te doen, maar wij blijven wel liggen.