We worden wakker met regen. Wat regent het veel in de Carieb zeg. Dat levert wel mooie regenbogen op.

buien en regenboog boven Fort de France

Er staat weinig wind dus we vertrekken meteen en doen ons ontbijt onderweg wel. Gelukkig klaart het wel weer op en wordt het een mooie tocht naar Dominica met weer behoorlijk veel wind tussen de eilanden. Als we Dominica naderen zien we de enorme pico’s die de wind versnelling veroorzaken. Het is weer een indrukwekkend schouwspel van licht en schaduw op die groene bergen.

indrukwekkend eiland

Bij Charlotteville even voor hoofdstad Roseau gaan we aan de mooring omdat ankeren hier niet mee valt. Het is hier erg diep en op de ondiepere stukken liggen dus de moorings van Sea Cat. We worden door een boot boy geholpen. Ik ga meteen naar Customs om in en uit te klaren, verder blijven we aan boord. De volgenden dag gaan we naar de stad.

Het is een oude stad met leuke straatjes en een mark waar de kooplieden onder gekleurde parasols zitten. Het is een mooi tafreeltje. Helaas is de vismarkt al op geruimd.

markt onder parasolletjes

We kopen onze vers waren en gaan natuurlijk de supermarkten weer af om te zien wat ze te bieden hebben. Het is een belangrijke bezigheid van een reiziger. We drinken wat bij een redelijk druk punt in de stad en zien daar wel wat zwervers die compleet de weg kwijt zijn. Met een hand je broek op houdend en met je andere hand het verkeer zogenaamd leiden, op blote voeten en niet door hebben dat de auto’s geparkeerd staan…….dan heb je net te veel drugs gebruikt in je leven. Bij een souvenir kraam koop ik een t-shirt van Dominica voor Liesbeth. Zij is vandaag jarig en we gaan daar op de borrel. De Kulkuri is hier al een paar dagen geleden aan gekomen. Gezellig bij gekletst. De Long John Silver is inmiddels ook gearriveerd. We gaan er op de terugweg even aan om te vragen wat zij voor plannen hebben. We denken er over om een excursie te doen bij Sea Cat die zeer wordt aanbevolen door Hans en Liesbeth. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat. We zullen het zien.

28-2-2016 Arnold heeft geen oog dicht gedaan omdat we hier zo op de swell liggen en wil dan hier geen nacht meer doorbrengen. Hij gaat naar Stef en Manon om te vertellen dat we vertrekken naar Portsmouth. Dat is net meer een baai waardoor we hopen dat we daar rustiger liggen. Het wordt een beetje motor sailen. Alle andere ankerplekjes zijn uitgestorven dus we gaan iid door naar Portsmouth. Hier is het wel drukker. Er liggen ongeveer 50 boten. De bootboys willen weer van alles aan ons verkopen aan excursies. Wij houden het op een auto huren en zelf er op uit. We gaan slapen met verschillende muziek door elkaar heen op de kant en jawel….ook hier ligt Lovis op de swell.

29-2 2016 gaan we op tijd uit bed en naar de car rental. Die is aan het begin van de Indian Rivier waar de gekleurde roeibootjes klaar liggen voor de tochtjes op de rivier. Hier mag niet met motor gevaren worden. Wij gaan niet met de roeibootjes mee maar gaan met de Toyota rav4 het eiland ontdekken. Via de Noord rijden we naar de oostkust, dan het binnenland in om zo bij de Middelhamfalls te komen. Wat een mooi eiland is dit. We kunnen alleen het groene weggetje niet vinden die op de kaart staat. (Of is het die weg waar ze een auto aan het wassen zijn in de rivier?)

weg loopt door rivier.

Dus gaan we via een andere weg, een witte weg naar de wandeltrack van de Middelhamfalls. Het is goed dat we een auto hebben die wat hoog op de wielen staat anders zouden we deze weg niet hebben kunnen nemen. Als we aan een local vragen of we zo bij de falls komen is het al om bekende antwoord hier: No problem! We komen uiteindelijk bij een parkeerplaatsje aan.

pfoeh gehaald.

Het is duidelijk dat de massatoeristen niet via deze kant de wandel route van de Middelhamfalls nemen. Het is een hele gave wandeling door het regenwoud met zijn enorme woudreuzen. We moeten door rivierbeddingen heen en volgen zo de paadjes die gevormd worden door de boomwortels of door stronkjes die als treetjes zijn neer gelegd.

De zon zorgt voor prachtige lichtval tussen de bomen door. We genieten enorm van al het moois. We moeten wel af en toe even stoppen omdat we zo op moeten letten waar we onze voeten neer zetten. Zo zouden we bijna vergeten naar al het moois te kijken. We komen uiteindelijk bij een stroomversnelling aan die waarschijnlijk dicht bij de echte waterval is, maar wij komen er via deze kant niet. We zien niet meer waar het pad verder gaat. We nemen het voor lief en gaan weer terug naar de auto. Jammer dat we de waterval gemist hebben maar we hebben wel enorm van de wandeling genoten. Bij de laatste stroomversnelling die we tegen komen gaan we nog even lekker poedelen. Lekker zo een fris dompelbad na een warme wandeling.

Dan weer die enorme slechte weg terug en dan naar het zuiden. We gaan naar een stukje strand wat met keien is afgeschermd. Binnen die poeltjes is onder het zand een geiser. Je ziet het water tussen het zand op borrelen en je moet ook behoorlijk door lopen anders brand je echt je voeten aan het zand. Het water is heel warm.

bubble beach

Op een bankje zitten Stef en Manon. Die hebben ook een auto gehuurd. Toevallig treffen we elkaar hier. We gaan via de westkust weg terug naar Portsmouth. We komen een paar keer het werk van orkaan Erika tegen. Hele stukken weg en bruggen die weg zijn gespoeld. Hier moet het erg tekeer zijn gegaan. We rijden door dorpjes waar iedereen op straat zit. De huisjes zijn oud en vervallen maar de mensen hebben hun stoep en de gezelligheid van de buren dus wat wil je nog meer! Dominica heeft wel weer het echte Carieb sfeertje. Veel meer als het door de Europese unie onderhouden Martinique. Het laatste stuk rijden we in het aarde donker. We leveren de auto in en gaan met de dingy weer terug naar Lovis. Daar nemen we eerst eens een biertje om na te genieten van deze geweldige dag.

de prince Rupert baai bij Portsmouth

We blijven verder veel aan boord. We zwemmen en snorkelen wat, ik doe een wasje, Arnold is de water drager en we gaan naar Portsmouth lopen. Het is hier nog simpeler als in Roseau. Veel kleiner. De kotjes staan gevarieerd met de wat mooiere huisjes en ook hier zijn de zwervers goed aanwezig. We kopen een bamboo kralen ketting van een van de streetboys. Liesbeth en Hans zijn ook gearriveerd en komen op de borrel met Albert van de Scheerling. Ook een Hollander. Woensdag wandelen we de baai rond naar het zuiden, eten een snack bij een pleintje naast de University of medicine en lopen via het strand weer terug. Dat is wel een wandeling met opstakels, keien, mondingen van riviertjes, maar wel leuker als langs de weg. ’s Avonds is er een reggae avond op het strand. Dat is leuk. In het begin zijn daar van de lokale bevolking alleen de rasta mannen lekker uit hun dak aan het gaan, later komen er toch ook nog wat vrouwen en meiden. Het ruikt de hele avond alsof het rieten dak brand….jah mannn! Er is een man die komt zijn zus introduceren aan Arnold. ‘Now i can steal your wife’. Hahaha Arnold is er niet op in gegaan. Ze is wel een stuk jonger maar heeft te weinig zeil ervaring. No problem!.

We willen eigenlijk nog naar de BWA Nef falls. Met de bus naar het noorden, dan de route lopen en met de bus weer terug, maar het regent zo veel dat we het niet zien zitten. Dat wordt alleen maar glijden door de bagger. ‘welcome to Dominca. Dankzij de regen hebben we hier zo een prachtig eiland. Enjoy the Island!’ We vermaken ons met het regenwater opvangen. Binnen no-time hebben we twee emmers vol.

regenboog

4-3-2016 We maken op de vis- en de groente markt onze laatste east caribien dollars op. Dit is ons laatste eiland met deze munt. Morgen gaan we naar de Franse eilanden ‘the Saints’ die bij Guadaloupe horen.

uitzichtpunt aan de noord-oost kant.

Dinsdag blijven we lekker liggen. Woensdag geven ze heel rustig weer op dus gaan we naar Tobago Cays. Het is een prachtig zeiltochtje en als we bij de Cays zijn zien we de Double Dutch liggen. Dat is een leuk weerzien. Al snel zien we de turtles rond de bood zwemmen.

schildpad om de boot

Gaaf gezicht hoor. Het is lekker druk, maar er is plek zat. Donderdag gaan we vol op snorkelen. Het is er prachtig boven en onderwater. Het is ook zo gaaf om vlak bij zo een schildpad te zwemmen. Zo sierlijk als ze door het water gaan, met hun guitige koppies. ’s Middags gaan we naar de andere kant van het eiland, daar is ook een anker geul. Er is een leuk strand met palmbomen en een soort horeca tentje.

Als ik daar even ga zwemmen komt er weer een schildpad mijn kant op en zwemt een hele tijd dicht bij me. Niet door mij gestoord als hij wat groen van de zee bodem graast. Aan het eind van de middag komen Janny en Martien een borrel drinken. Lekker bij kletsen na Suriname.

Vrijdag gaan we verkassen naar Mayreau. Het grootste eiland van de Cays. Het is een schattig kommetje maar wel erg druk. We hebben er eigenlijk niet zo een fijne ankerplaats omdat het door de moorings die er liggen moeilijk is vrij te blijven van andere schepen of ondieptes. Ook begint het behoorlijk te waaien. We krijgen 35 knopen wind om de oren. We leggen een tweede anker uit voor het geval de Rockna gaat krabben. We hebben namelijk bijna geen ruimte daarvoor. Als we los komen zitten we direct op een andere boot of op de ondiepte. Met de Fortress er bij voelen we ons veilig. Lovis blijft als een huis liggen tijdens de harde rukwinden. We gaan nog een stuk lopen en willen een biertje drinken aan het strand bij de baai waar we ook wifi kunnen ritselen. Als we zien dat een Carieb biertje EC12,- is gaan we weer weg. Daar doen we niet aan mee. We zien op het terras wat mensen met een telefoon. Die hebben ons de wifi code gegeven. Ha, zo hebben we een heerlijk goedkoop biertje en wifi gewoon aan boord. Het is een onstuimige nacht met regen en veel wind. Af en toe even anker wacht, maar alle anker alarmen doen het goed, dus we kunnen slapen.

Zaterdag wachten we tot rond het middag uur. Dan zal de wind wat afnemen en kunnen we naar Bequai port Elizabeth.

Bequia

Weer komen we in een prachtig gebied en ook hier zwemt een schildpad rond in de haven. We droppen het anker en hebben een mooi plekje. Begint een ‘buurman’ te roepen dat we te dichtbij liggen want hij heeft 40 meter ketting uit. Voor een baai waar het heel druk is en de diepgang 3,5 meter is dat erg veel. Ok we verkassen. Het anker had zich toen al lekker vast gezet. Dit ritueel moeten we 5 keer herhalen omdat ons Rockna anker niet wil ingraven. Ze verplaats alleen een hoopje zand en groen wat voor d’r ligt. De anker grond is hier beroerd. Een klein laagje zand op een harde ondergrond. Arnold kijkt ook naar andere ankers en ziet dat de meeste niet goed zijn ingegraven. Met de windvlagen die er steeds zijn hebben we er geen goed gevoel over. Uiteindelijk gaan we het dicht aan het strand proberen. Daar is hopelijk een dikkere zandlaag. We kunnen het niet meer controleren, want het is te donker om het anker te zien liggen. Ik hou tot 2 uur ankerwacht. Het wordt rustiger met de wind en Lovis is tot nu toe keurig op haar plek blijven liggen. Dus Arnold hoeft me niet af te lossen. De andere ochtend blijken we achter drie stenen te liggen en naast ons anker ligt een afgekapt anker. Dat beloofd niet veel goeds. Anker maar weer op en dat lukt gelukkig. We gaan het weer proberen en leggen er weer een tweede anker bij. Hebben we weer een buurman die zeurt over dat we te dicht bij liggen en dat hij een Yank is dus dat het ‘problems is whene we needs insurence’. Wat een zak zeg. Als er een catamaran voor ons weg gaat gaan wij nog een keer verkassen zodat we geen last hebben van die Yank. Kost veel moeite maar we hebben een pracht plek en de fortress doet het werk dit keer. Double Dutch komt ook de baai binnen. Die heeft geluk en ankert in een keer goed. We gaan bij ze op de borrel.

Maandag gaan we naar het dorpje. Het is een wandel tocht langs het water, even een berg over en weer langs het water. Port Elizabeth is een leuk plaatsje. We gaan alvast uitklaren en wat boodschapjes doen. We eten bij een local tentje (niet bij de baai) en dat kost geen drol. Voor ec15,00 pp eten we rijst met kip en wat groente en drinken er bij. Terwijl aan het strand kost een cola ec 10,00. En een pizza ec 65,00 Dat is wel een heel groot verschil zeg. Wij hebben er wel weer lol in.

Terug aan boord gaan we nog wat snorkelen. We zien dit keer buiten alle vissen ook een inktvis. Leuk!! ’s Avonds komt Martien langs om te zeggen dat Janny d’r moeder is opgenomen met een hartinfarct. Janny wil zsm naar huis. Als het vannacht niet goed gaat met d’r moeder willen ze meteen naar saint Lucia, maar komen dan in donker aan omdat zij eerst nog moeten uitklaren. Wij spreken af dat wij dan vroeg gaan varen en ze binnen loodsen naar een goede ankerspot indien nodig. Wel heel vervelend voor ze zeg. Dat zorgt er voor dat er op de Double Dutch niet echt meer genoten wordt van deze reis.

Dinsdag 9 februari. Lovis en Double Dutch gaan niet naar saint Lucia, maar we maken een tussenstop bij Cumberland bay op saint Vincent. Het waait behoorlijk tussen de twee eilanden dus we trekken er toch maar weer een tweede reef in. Eenmaal achter het zeer indrukwekkende groene eiland wordt het weer kalmer en zonder reven draaien we de baai in. We worden meteen door bootjes geëscorteerd. We nemen nu wel hulp aan van een van hen, want je ankert hier met de neus naar buiten en achter wordt er een lange lijn naar een palmboom gebracht.

lijntje naar de kant

We liggen nog niet vast of we worden belaagd door bootjes met fruit, brood, kettinkjes, enz.enz. Geeft niet, maar het zijn van die houten bootje zonder fenders of stoot rand. Dat wil je niet langszij een gelakte boot hebben. Een van de rasta boys wordt een beetje boos als we hem weg sturen. Het is zonde van dit mooie plekje, want je wordt er eigenlijk gek van dat er steeds weer een boot aan je reling hangt om jou iets te verkopen. Van een kopen we wel wat, een red snapper. De man maakt hem voor ons schoon in zijn bootje dus dat is makkelijk, weinig troep aan boord en heerlijk vis eten vanavond.

red snapper wordt schoongemaakt

De baai is imponerend. Klein en tussen hoge oevers. Vlak bij de kustrand is het nog 70 meter diep. Er staat op de kant een vuurtje te stoken met een pan erop. Naast het restaurant. Is die pan van het restaurant???? We gaan om vijf uur een borrel drinken met Janny en Martien op een terras naast de pan. We worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang die de inval van de avond weer zo mooi weet in te kleuren.

Terug aan boord smullen we van onze vis uit de oven en slapen hier heerlijk. De andere dag zien we niemand op het strandje dus gaat Arnold zwemmend naar de palmboom waar de Lovis aan vast gemaakt was. Anker op en naar st Lucia.

Saint Lucia.

pitons

Het is weer een mooie zeiltocht. Even onder de pitons, twee bergen aan het begin van het eiland geen wind gehad dus een stukje gemotord, maar het laatste stuk weer gezeild. Ook weer een keer een grote groep dolfijnen om de boot gehad. Een vindt de watt&sea heel interessant. Pas op voor je snoet he?!

Double Dutch vaart door naar Rodney bay en wij droppen ons anker bij Marigot bay. Een lastig baaitje om te ankeren maar we hebben een hele leuke plek. De baai heeft een soort schiereiland met een strandje en palmbomen.

Marigot bay

Ook hier heb je boot boys maar die zijn niet opdringerig en komen een gezellig praatje met ons maken. Long John Silver komt ook de baai in gedraaid en gaat een stuk verder op anker. We zijn mooi voor donker klaar met afstallen.

Donderdag 11 februari klaren we in en gaan we met de bus naar Castries, de hoofdstad van het eiland. Eerst moeten we flink de berg op lopen om bij de hoofdweg te komen. De rit brengt ons ook nog langs de bananen plantages. Een belangrijk export product van st Lucia. Castries vinden we een leuk stadje. De sfeer doet ons een beetje aan Paramaribo denken maar veel kleiner. We eten een lekkere hamburger en gaan wat boodschappen doen. De terugweg weer met de bus want dat is lekker voordelig reizen. Het is wel rennen als de bus er aan komt want het is erg druk. Een mevrouw waar ik mee heb staan kletsen vraagt de chauffeur of hij ons de berg op wil brengen want het is een enorme klim naar de haven toe. Dat is toch heel aardig. Nu moeten we alleen naar beneden lopen. Dan moet je natuurlijk niet verkeerd lopen. Hoe we het voor elkaar krijgen weten we niet maar we komen aan de verkeerde kant van de kom uit bij het mangrove bosje.

mangrove in marigot bay

Een ferryman brengt ons uiteindelijk naar onze dingy. Aan boord eerst lekker zwemmen. Oeps, Lovis begint haar oude gewoonte weer aan te nemen. Aangroeien. Het effect van de Suriname rivier is over. We kunnen weer met ons sponsje het onderwaterschip schoon maken. Stef en Manon vd Long John Silver komen een borrel bij ons halen. Vrijdag doen we lekker niet veel. We gaan aan het einde van de middag eerst naar de strandtentjes op het schiereiland. Dan naar de Hurricain hole waar happy hour is. We spreken daar Gerard een Nederlander die met zijn jacht hier chartert en een van zijn opstappers.

Zaterdag naar Rodney bay. Het is maar een klein stukje maar we willen toch op tijd weg omdat we nog een boodschap willen doen daar. Het is weer een fantastische zeil tocht en we varen door naar de haven waar we de binnen lagoon in gaan. Daar kan je goed inkopen doen. Het is geen leuke plek om te leggen. Vakantie huisjes die weinig bezet zijn met ingestorte stijgers voor de deur, maar wel heerlijk rustig. Er komt een rubberboot aan gevaren die vrolijk roepen naar ons omdat we van Hellevoet komen. Het zijn Hans en Liesbeth van de Kulkuri. We hebben hun blog een paar keer gelezen. Ze liggen bij WVH en woonden in Honselersdijk. We hebben ze nooit gezien en nu ontmoeten we elkaar hier op de Carieb. Grappig toch! Na het boodschappen doen gaan we met de bijboot Martien op zoeken. Na een borrel op de Double Dutch komt Martien bij ons aan boord eten. Janny is inmiddels weer in Nederland.

chauffeur, Stef en Manon

Zondag 14 februari gaan we met Stef en Manon een rondrit maken. Ze hebben een taxi geregeld die ons naar een paar mooie uitkijk punten brengt. St Lucia is een behoorlijk bebouwd eiland met 220.000 inwoners.

We stoppen om guaves te plukken. De chauffeur brengt ons naar een stuk regen woud waar we een klein stukje van een wandelpad volgen. Het is een leuke ochtend en we hebben best mooie dingen gezien, maar het is geen eiland wat bij ons veel indruk achterlaat.

Bij terugkomst gaan we op de Long John Silver wat drinken. Manon maakt van de geplukt guave en de gekochte bananen een lekkere cocktail in de blender waar we onder de grote bimini lekker van smullen terwijl het volop regent. Maandag gaan we buiten liggen als we zijn uitgeklaard en water hebben getankt zodat we dinsdag naar Martinique kunnen.

st Vincent en De Grenedines -1-

We gaan dinsdag naar het volgende eiland Carriacou wat ook bij Grenada hoort. Het is niet zo een lekkere zeil dag, op het stuk tussen de eilanden na. We komen in de stromende regen aan. Met bakken uit de hemel. Als het weer een beetje opklaart zien we wat leven bij de andere boten. Het is een mooi baaitje met behoorlijk wat boten, maar niet zo druk als bij Prickly bay. Woensdag 20 Januari gaan we naar de stad met de bus om uit te klaren. Het is een soort van hoofd straat met meer restaurantjes en gesthouses dan winkels, maar het is wel lekker levendig. Het gaat eigenlijk redelijk voorspoedig bij custom en immigreation. We moeten wel een paar keer heen en weer tussen de twee kantoren. Bij Custom zit een aardig mevrouw die moet lachen als Arnold mij wat aandacht geeft. Zij is bijna net zo dik als het kantoor groot is. Pffff.

uitklaren

We eten een lunch bij een restaurantje met free wifi, dan kunnen we vanavond aan boord het laatste stukje zelf gebakken brood op eten. De bus terug komt net te vroeg want ik heb net geen verse groente en fruit kunnen kopen. We moeten lachen als de buschauffeur onder weg twee keer stopt om iets te kopen. Een keer mais van de BBQ bij twee rasta mannen en een keer brood bij een bakker die zijn brood aan het uitladen was.

Terug bij de baai gaan we nog even op een terrasje wat drinken voor de wifi code. Die het helaas aan boord niet zo goed deed.

Donderdag 21 januari maken we de boot weer vaarklaar. De rubberboot legen van het vele regenwater wat er vannacht en gisteren is gevallen en op het dek, want we gaan vandaag 10 mijl verderop naar de Grenedines; Union. Het is een prachtige zeiltocht naar een even prachtige baai. We worden welkom geheten door een schildpad. Wat is dat gaaf. Er zijn hier pelikaan achtige vogels en enorm helder water. Tim komt met zijn bootje langs en nodigt ons uit voor een BBQ bij het restaurant. We zijn lekker vroeg dus we gaan meteen naar de kant en we gaan wandelen naar Clifton waar we kunnen inklaren. Het is een wandeling van 1,5 uur volgens Tim, maar het is 2 uur. Eerst stijl de berg op over een soort van rivier loopje die droog is. Boven vinden we de hoofd weg. We worden beloont met prachtige uitzicht punten. Het water wat stuk slaat op de coraal reefs en de knal blauwe tinten van de zee.

prachtige uitkijk punten

We zien de andere eilandjes van de Grenedines liggen, want het is hier allemaal korte afstanden. We moeten inklaren op het vliegveld. Het is hier echt Carieb met geschilderde huisjes en restaurantjes en muziek uit de spaekers. We willen in het dorp nog wat inkopen. We slagen met brood (was niet lekker) maar als we nog voor vers willen gaan zien we een bus die ons naar Chatham bay wil rijden. Het is even schrikken als we moeten afrekenen. EC 40,- dat is zeker 3x zo duur als op Grenada. Later horen we bij het strand tentje dat een taxi EC 150,- kost. Whow!!! We drinken een biertje en vragen wat de BBQ ons eigenlijk gaat kosten. EC 70,- pp! We schrikken van het prijsverschil. Gisteren hebben we in Carriacou voor EC 30,- gegeten en een biertje erbij……met z’n tweetjes. We bedanken, want dit vinden we echt te duur. We eten wel aan boord. We zijn ook de enige gasten, dus erg gezellig is het dan ook niet. We rekenen de biertjes af……ja hoor ook twee keer zo duur als op Grenada.

fok repareren

Vrijdag gaan we de fok repareren. Het venstertje was verteerd dat hebben we met de hand vervangen. Ook bij de pees zat een scheurtje waar de inloop ophoud. Het heeft ons een hele dag gekost. Wel tussendoor even gezwommen. Er komen vandaag wel wat meer boten en vooral catamarans. De schildpad laat zich ook weer zien. We krijgen hem niet op de foto helaas. We hebben vandaag weer net als gisteren een mooie zonnige dag maar wel met regelmatig flinke rukwinden. Het lukt ons wel om de fok netjes in de tas te krijgen. We laten voorlopig de 4 op de roller zitten.

Als de klus geklaard is gaan we zwemmend naar het strand. Grappig hoe er kleine krabbetjes zich ingraven als het water aan komt en meteen weer naar buiten komen. Die beestjes kunnen hard lopen!!!!! We wandelen het strand af en gaan even lekker aan de pelpinda’s op ons badlaken.

Zaterdag varen we naar Clifton bay. We zouden er even het vuilnis afgooien en wat boodschappen doen zoals brood en vers. Er is zo een leuk fruit marktje en het ziet er goed uit. Dat alles hier zo duur is komt door de taxes. Een supermarkt meneer zat er zich erg kwaad over te maken. We willen een Grenedines vlaggetje scoren die ik ook van Grenada heb. Koste ec10,– hier 25,– dan maar geen vlaggetje. Als we de buit binnen hebben gaan we terug aan boord. Het is een mooi stekkie met kitesurfers die om on heen scheuren. We hebben net besloten om te blijven, zien we dat de Beau anker op is gegaan bij de Cays. Als we die nog willen zien moeten we er eigenlijk wel achteraan. Dus snel kamp op breken en naar Canouan waar de Beau en de Hullu Poro liggen.

Canouan

We brengen bij Cees en Anneke een Carieb lager en een Parbo biertje. Die hebben zij gemist. Het is een leuk weerzien. Tot etenstijd bij ze zitten bijkletsen. De andere dag spreken we Lia en Remco van de Hullu Poro. Een stel uit ’s Gravenzande en met de boot bij Hellevoet. Klein wereldje toch. We gaan met z’n zessen wat drinken bij het resort. Ziet er super uit en is gezellig.

Lia, Remco, Cees en Anneke

Als we afrekenen horen we ineens een doffe klap…..valt er twee meter van ons vandaan een kokosnoot uit de boom. Wow, die moet je niet op je hoofd krijgen. ’s Middag gaan we snorkelen bij een rots partij waar we dicht bij liggen. Dat is erg mooi. We zien veel verschillende vissen, een soort slang kronkelen en de bodem is al gaaf met weer grote zeesterren en rots partijen en coraal. Om 1700 uur komen de Beau en Hullu Poro bij ons op de borrel. Erg gezellig. Zij gaan uiteindelijk bij het resort eten, maar wij eten aan boord. Ook bak ik weer een brood, alleen is die niks gerezen. Dat is balen. Er komt een motorboot de baai van 138 meter lang. Echt niet normaal!!! Er lag al een super mooi en super groot (60ft) zeiljacht. Dat komt allemaal van de cayman eilanden. Hoe bedoel je belasting paradijs.

Rising sun prive jacht van 138 meter lang

Maandag komen de andere boten ons gedag zeggen. Die gaan verder, wij gaan terug. Het zou vandaag een rustige dag worden dus kunnen we mooi bij Tobago Cays liggen. Daar is het paradijslijk mooi en lig je tussen de schildpadden. Snorkelen is daar top, maar je ligt tussen een reef die weinig beschutting geeft en het blijkt helemaal geen rustig weer te zijn. We hebben zelfs nog 26 knopen gezien. Dat zien we niet zitten, dus zeilen we heerlijk door naar Carriacou waarvan wij weten dat je daar heel goed ligt met veel wind. Het is met alleen grootzeil met een reef en zo’n 100 graden windhoek heerlijk zeilen. Als we net ons anker laten vallen komt er een boot ons voorbij met zeil nog op die pakt zijn mooring die vlak bij ons anker ligt. We kunnen geen kant meer uit, want anker op gaat niet want die boot ligt boven ons anker. Onze ketting komt nog tussen zijn roerblad. Arnold gaat helemaal over de rooie en die schipper werkt alleen maar meer tegen. Ik begin een charme offensief, bied mijn verontschuldigingen aan en vraag of hij aub ons even de ruimte geeft om het anker op te halen. Dat helpt. Arnold is nog steeds des duivels, maar ik weet hem zijn mond te snoeren. Als we later op ons nieuwe ankerplekje liggen komt de schipper zijn excuus aan bieden voor zijn gedrag. Arnold doet dat wederzijds en er worden weer handen geschud. Zo hoort het.

Terryl bay. lekker vertrouwd

We gaan roeiend naar de kant, want we liggen zo dicht bij de kant. Het is hier weer heerlijk liggen. Als we op de kant zijn begint het nog even flink te regenen, zodat nu het zout ook lekker van het dek af is.

Het is heerlijk liggen in deze baai. Ik breng mijn was bij de wasserette dus dat is een makkie dit keer. We gaan even een wandeling maken. We komen bij een achteraf gelegen strand waar we ee jongen tegen komen die net een grote kreeft heeft gevangen. Bij het strandje liggen honderden schelpen op een hoop.

hopen met schelpen

Zulke grote waar je de zee in hoort stromen als je hem tegen je oor houd. Als we terug lopen komen we langs een kotje. Klein armoedig hout kotje maar als we naar binne kijken zien we een 60 inch flat screen tv. Paste maar net aan de muur.

klein kotje met grote tv

We hebben redelijk internet dus Arnold is veel met de pc bezig. Veel gedownload en dingen uitzoeken al voor de terug tocht over die grote oceaan. Dat is leuk, de Chronos komt binnen, maar we hebben niet de gelegenheid ze te ontmoeten, want ze zijn er maar een avondje. Dinsdag en woensdag waait het flink dus liggen we hier vorstelijk. We eten een keer aan de kant bij de lazy turtle.

layzy turtle

Leuk tentje waar veel duikers komen. Donderdag varen we terug naar Grenada st. George town. Daar begint de sailing week. Het is lekker druk in de ankerbaai. Het mega jacht van 138 meter ligt hier ook voor de deur en de Chronos. Nu kunnen we wel even Nico groeten. We krijgen een rondleiding over het schip. Gaaf hoor. Prachtig charterschip!

Chronos, een mooi schip

We liggen erg leuk hier wat het wedstrijd veld vaart hier vlak bij. We gaan ‘s morgens even wat boodschapjes doen en ‘s middags naar het strand van Grand Anse. Als we terug komen drinken we even een bakkie thee, zien we de nieuwe achterburen wel heel dicht bij ons liggen. Dat ligt niet aan hun (we geven ze eerst wel de schuld) maar wij zijn aan het krabben. Bij het ophalen van het anker blijkt er een grote kei op de schop te liggen. Het valt nog niet mee om die er af te krijgen. Uiteindelijk liggen we weer goed, maar durven deze avond niet naar de kant. Eerst afwachten of het anker goed op haar plek blijft.

st George town is zo leuk

Zaterdag morgen is er weer voldoende licht om de bodem te zien en kan Arnold met snorkel het anker inspecteren. Die ligt nu uitstekend! We kunnen weer van boord. Jammer dat de sailing week festiviteiten nu bij een andere haven is. Geen party meer in deze baai. Ik heb een missie op de markt. Op zoek naar gastenvlaggetjes. Ik scoor er weer een van Antiga en van Grenedines heb ik een grote zakdoek gekocht die ik verbouw als vlag. We gaan bij een Nederlands stel op de borrel. Jean en Linda, Nederlanders die wonen in Australië, varen een Catamaran die ze te koop hebben gezet.

Zondag gaan we met de bus naar Dragon bay om daar bij de onderwater sculpturen te snorkelen. De bus was eigenlijk vol maar een inzittende zei kom er maar bij. Er werd wat geschoven met de bil maten zodat het ging passen met 20 man in een Toyota bus. Geweldig. We komen bij een klein strandje waar een leuke bar staat. De eigenaar is erg vriendelijk. We mogen bij hem na het zwemmen douchen en hij past op de tas. Het is hier prachtig snorkelen. We komen eerst over een reef met koraal en vele vissen en om de hoek van de baai is een soort beelden tuin onderwater.

Een man aan een type machine, jezus met zijn armen naar boven gespreid, een zee meermin, een vrouw op een krukje, en een hele cirkel met mensen. Het is erg indrukwekkend. Er schijnt ieder jaar een beeld bij te komen om het interessant te houden.

Maandag 1 februari gaan we eerst naar de vismarkt waar we weer een mooi tonijntje kopen met zorg gefileerd. Ook wordt er wat vers spullen kopen.

straatjes st George

we gaan door naar Terryl bay

Daar na anker op naar dragon bay waar we willen gaan liggen met Lovis omdat bij de baai ernaast, Flamingobay een heel mooi reef schijnt te zijn wat ook prachtig is om te snorkelen. Maar er staat zoveel zwell dat het niet fijn slapen wordt en er staat een mooi windje dus gaan we snel de boot zeil klaarmaken. Het is een prachtige zeil dag naar onze vertrouwde Terryl bay op Carriacou. Het was wel donker en het viel best tegen om een anker plekje te vinden, maar het is gelukt. Dan smaakt de tonijn voortreffelijk..

Grenada

We komen ‘s morgens aan en we moeten even wennen, want in plaats van een handje vol boten komen we nu ineens in een baai met wel 100 boten aan een anker of mooring. We komen precies aan tijdens het sociaal marifoon uurtje van Grenada. Hier krijg je het weer maar ook kunnen schippers vragen stellen en de lokale ondernemers kunnen hun speciale aanbiedingen door geven. Erg handig, maar meteen klinkt het allemaal erg Amerikaans. We hebben een mooi plekje achter ons eigen anker en al snel komt er een Amerikaan aan gevaren om ons welkom te heten en wat handige weetjes door te geven. We gaan naar immigration om in te klaren en doen de hele dag rustig aan. De volgende dag gaan we achter geld aan. We maken kennis met de bus. Lijn 1 komt langs de baai. Zo een Toyota bus met 9 zitplaatsen maar als het moet 12. Er is een bijrijder bij die uit het raampje hangt en roept of je met de bus mee wil. We weten niet wat een busrit naar de stad kost want we rekenen steeds iets anders af, maar in ieder geval weinig.

st George

St George is een leuke stad en als we opzoek zijn naar iets te lunchen loopt er een local dame ons naar een tentje waar een oudere mevrouw lokale gerechten maakt. Ik ga voor de soep en Arnold voor pork met rijst.

lokale gerechten

We amuseren ons wat je daar ziet zo op de markt.

’s Avonds is er op de kant live muziek dus gaan we er een kijkje nemen.

Een motor of auto huren is duur omdat je ook nog een rijbewijs moet kopen voor dit eiland. We besluiten het eiland met de bus te bekijken.

We gaan naar een waterval een meertje en naar Grenville.

Een stadje aan de andere kant van het eiland waar je eigenlijk bijna gen toeristen ziet wij hebben het er wel naar ons zin en kopen op de vismarkt een mooi stuk tonijn. De rit met de bus is een ervaring op zich en we zien het prachtige eiland wat wel veel weg heeft van Tobago.

vismarkt

Onze laatste dag in Suriname. We plaatsen het windset in de mast en het werkt. We kopiëren een boekje over Tobago van Janny en Martien. Daar zijn we allemaal erg blij mee. Verder helpt Arnold nog even bij Jet met pc toestandjes en gaan we aan de wal de rubberboot schoonmaken en Gaby betalen. Als we hier dan toch zijn eten we nog voor de laatste keer bij de Riverbreeze zodat we onze laatste SRD’s kunnen opmaken en we aan boord niet meer hoeven te koken. Dan wordt het tijd om de boot weer klaar te maken voor vertrek. We laten om 14.30 uur de mooring los. We worden uitgezwaaid door de mensen op het terras en later ook door Huib die thuis op zijn balkon staat. Er staat een stevige wind tegen en stroom mee wat de rivier ruw maakt. We kunnen er maar net tegen in de snelheid van de stroom is onze bootspeed. Later gaat het beter en kunnen we lekkerder varen. Arnold maakt nog snel nasi voor onderweg.

Het is donker als we de laatste geul naar de uiterton in varen. We roepen de MAS op om te vragen of ze ons kunnen vertellen waar precies het wrak ligt van een schip dat een paar weken geleden is gezonken vlak bij de uiterton. Het duurt zeker 10 minuten voor ze ons het antwoord kunnen geven. Wij zijn dan allang die positie voorbij. Wat een stumpers zeg die MAS! Dan kunnen we nu echt aan de reis beginnen naar Tobago.

We hebben een mooie wind. Tussen de 15 en 21 knopen schuin van achteren. Met een reef en de fok is dat relaxed zeilen. De golven zijn wel behoorlijk dus alles wat binnen gedaan moet worden is zeer vermoeiend. Met een dag gemiddelde van 167 en 180 mijl schieten we hard op. De derde nacht hebben we weinig wind wat betekend dat we de motor starten. Anders staan de zeilen zo te slaan. Ook krijgen we een stortbui over ons heen. Mooi komen we straks met een lekker schoon schip in Charlotteville aan. Bij daglicht hebben we het land in zicht en om 10:30 uur (9:30 Tobago time) laten we het anker vallen. 490 mijl in minder dan 3 etmalen, dat is weer lekker snel gegaan.

lovis op anker in de baai

We stallen Lovis af eten wat en gaan met de dingy aan wal naar de immigratie en custumer (douane). Eigenlijk moet dat meteen na aankomst. En omdat we tijdens lunchtijd bij immigration aankomen en we dus nog moeten wachten is de tijd tussen aankomst en inklaren (14.30 uur)nog langer geworden. Meneer van de douane was ‘not amused’ maar we hebben ons er aardig uit kunnen kletsen. Om te vieren dat we nu echt in de Carieb zijn drinken we een Carieb lager op een terrasje. Lekker hoor.

pelikanen scheren langs

Tobago is een prachtig groen eiland met bergen en stranden. Het doet ons een beetje aan Madeira denken. Helaas ook de donkere wolken en de regen helpt daarbij. Gelukkig is het hier een korte maar fikse bui en dan is het weer lekker. We liggen in een baai met vele vissloepjes. Deze bootjes hebben aan beide zeiden een lange bamboe stok met simdraad die weer via de boot naar achter loopt. Ze varen als gekken door de baai. We snappen niet dat er een vis de kans krijgt te happen. Leuk om te zien dat ook deze streek weer hun eigen wijze hebben van vissen.

de vis sloepjes

Waar we echt aan toe zijn is een duik achter de boot in het prachtige heldere water. Heerlijk. Er liggen nog 6 andere zeilschepen en een grote drie master in de baai. Als de volgende morgen een paar vertrekken gaan wij wat meer de kom van Piratesbay in. We beginnen met wat klussen. Arnold met de navigatie apperatuur aanpassen op de 17 graden variatie ten opzichte van het noorden. (dat is in Nederland maar 4 graden) en ik ga een hoes maken voor de dingy. Door de zon begint de bijboot te vulkaniseren. Een hele klus. Na de lunch gaan we naar het strand.

bijna privé strand

Er staat een hutje waar je koude dranken kunt kopen. Dat wisten we niet en zonder knip koop je niets. De uitbater is een alleraardigste man die ons helpt bij de landing. (zo noemt men dat als je met bijboot door de branding het strand op vaart.) Het smalle strand is door vele bomen omringd en er komt een stroom water vanuit de rivierstroom op uit. Kraak helder zoet water waar je lekker je af kunt spoelen na een duik in de zee. De kraan stopt nooit.

natuurlijke zoet water stroom

We spreken een Deens stel op het strand die op Tobago zijn om te trainen in cite surfen. Ze hebben nu twee dagen vrij. Het is opvallend dat er zo veel Denen hier zijn. We spreken later nog op een terras in de ‘stad’ bemanning van twee andere zeilboeten die ook van Denemarken komen. Als we op dat terras zitten begint het weer te stort regenen. Laten we dan nog maar een tweede biertje nemen. Per slot van rekenen is het ook nog mijn moeders verjaardag. 85 jaar wat een tijd, daar raak je haast de tel bij kwijt. Dat is wel een tweede biertje waardig. Zo komen we toch weer droog aan boord.

Tobago is prachtig

Vrijdag 9-1-2016. Na onze ochtend duik en het ontbijt gaan we naar de wal. We willen met de bus naar Roxborough voor de bank en door naar Argyle falls. Bij de supermarkt kopen we een kaartje, maar de bus missen we net en dat wordt 2 uur wachten. Dat doen we aan boord. We kopen wat vers fruit bij de fruitkraam wat we nu mooi aan boord kunnen brengen. Als we 12 uur terug zijn komt Andy een praatje maken en bied ons Mango’s aan. Die brengt hij bij restaurant Big fish waar we ze kunnen ophalen als we terug zijn uit de stad. De bus is er om 12.45 uur nog niet dus stappen we in de maxi taxi. De rit naar Roxborough is mooi met erg stijlen zig zag wegen (25%). Wij gaan geen scooter hier huren. De chauffeur wijst ons de bank, maar rijdt ons door naar de waterfalls. We gaan met een gids mee lopend naar zijn truck. Onderweg staat er een auto met een pas getrouwd stel uit Texas die de weg vragen naar de waterfalls. We stappen alle drie bij ze in en rijden de bergweg op tot een hek. Daarna lopen we naar de waterval.

wandelen naar de waterval

We horen het water al te keer gaan. Het is een prachtige plek met bamboe van wel 20 meter. Ze hangen over de beek en vormen zo een soort poort. Dan met het licht er doorheen…….een stukje paradijs!   We lopen door een van de watervallen naar de andere kant waar we mooi in het water kunnen stappen.

zwemmen onder de waterval

Het is heerlijk water.

bamboe als een poort

Na een tijdje gaan we weer terug. De gids plukt nog even papaya’s van een boom voor ons. Lekker, we scoren goed vandaag wat betreft vers fruit. We lopen terug naar het plaatsje en gaan bij de bank geld halen. Ze kunnen ons helaas niet vertellen wat de koers is van Euro’s naar TT dollars. Als we op een maxi taxi wachten voor de terug weg begint het weer flink te regenen.

In Charlotteville gaan we bij Big fish wat snacken en wat drinken en even internetten. Dan begint het echt te stort regenen. We komen dan ook niet droog over. Jammer dat we ook hier steeds regen hebben.

Zaterdag is klusdag. Ik maak de hoes voor de dingy af en Arnold is druk met een harde schijf redden. We gaan niet van boord.

dingy heeft haar hoes

Zondag is het dan eindelijk een dag zoals we dat van de Carieb verwachten. We gaan met de bijboot een rondje langs de kust varen in de ‘men of war bay’. We eindigen bij het strandje van pirates bay.

onze strandtent waar we wat kunnen eten en drinken

Lekker zwemmen zonnen en wat eten en drinken bij onze vriendelijke beach man. We gaan nog een stuk wandelen. De trap op naar boven.

trap naar het strand

De enige weg naar het strand en dan nog wat door de bush. Mooi uitzicht over de baai waar Lovis ligt. Als de zon achter de bergzakt gaan we weer aan boord. We zitten tot laat lekker buiten in de kuip. Een heerlijke dag.

Maandag: Er zwemmen wel honderd mooie vissen rond onze boot. Als we zelf het water in gaan blijven ze rustig in de buurt van ons. Met de snorkel op ben je gewoon een beetje een van hun. Wouw wat gaaf. Vandaag gaan we diesel tanken met de jerrycans. Is misschien wel wat lastg, maar het kost hier geen drol!. Daarna met de maxi taxi naar ‘de stad.’ Scarborough is een lekker levendig stadje, maar wel kleinschalig. We moeten lachen om de manier waarop hier de elektriciteit voorziening gereld is.

knopen voor beginners

Het is een grote klittebende opgebonden aan palen. Er zijn allemaal kleine winkeltjes en marktkramen met fruit wat er erg goed uit ziet. Na een paar uurtjes rond te hebben gelopen gaan we weer in een busje terug. Het is een erg kronkelige weg berg op berg af langs de zuidkust van het eiland. Het valt ons op dat de zee tot aan de bebouwing maar weinig speling heeft. Als hier toch een flinke storm komt komen de golven vast en zeker over de huizen. Terug bij de bijboot zijn we wat minder blij. Ze heeft in de branding gelegen en er ligt een laag zee met zand in. Pieter komt er aan. Hij is van een boot die ook bij ons voor anker ligt. Hij heeft onze bijboot meer de kant op getrokken want hij lag met het hoge water te rukken. We wachten maar tot het water iets gezakt zodat we hem leeg kunnen laten lopen door de stop eruit te halen. Ook zien we dat we een peddel kwijt zijn. Echt balen! We drinken met Pieter een lekkere koude Carieb lager om de tijd te doden. We hebben morgen wel even werk voordat de bijboot op het voordek kan. We durven het haast niet te zeggen, maar een flinke regenbui zou nu wel van pas komen. We liggen niet meer zo rustig in de pirate bay. We liggen behoorlijk op de zwell.

Dinsdag  gaan we eerst nog zoeken naar de peddel, maar we vinden hem niet. De golven lopen nu de baai binnen dus we gaan dit prachtige eiland verlaten. We maken eerst de TT dollars op door er Carieb lager flesjes voor te kopen. We moeten toch wat, want de supermarkt is een beetje uitverkocht . Geen kaas of groente.

Dan Lovis klaar maken voor vertrek en vooral de bijboot klaar maken om op dek te leggen. We zijn mooi op tijd klaar. 18.30 uur gaat ons anker op en gaan we in de schemer de baai uit. 83 mijl te gaan dus morgen komen we weer met dag licht op onze nieuwe bestemming ann: Grenada.

We genieten van de gezellige mensen om ons heen tijdens het kerst diner. We zouden eigenlijk 2e kerstdag het binnenland in gaan, maar omdat het weer regenachtig is zien we het niet zitten en gaan we maar weer de windset een kans geven. Na 5 keer de mast in getakeld te zijn geven we het echt op. We kunnen dus geen windhoek en geen snelheid meer aflezen en dat is met al de voor de windse rakken die we hier te gaan hebben heel vervelend. Toch wil Arnold weg uit dit regenachtige land. We eten het tweede kerstmaal bij de Double dutch aan boord, en wij koken. Ook gezellig met Jet en Martien.

27 december gaan we een dag het binnenland in. Dat moeten we toch gezien hebben. We zitten 8:00 uur in de auto. Het is 170 km rijden over de prachtige route naar Atjoni.

De plek waar de hy-way stopt en alles per boot verder gaat. Het is net centraal station. Een wir war van mensen en goederen. Alles gaat die smalle korjalen in. Je ziet matrassen, koelkasten, gasflessen, kastjes…. Van alles. Het gaat allemaal de rivier op. Alleen al hier zijn is een belevenis. We gaan opzoek naar een schipper die met ons een rondje naar de Jaw Jaw wil varen. Het is de eerste stroom versnelling die je tegen komt rivier opwaarts. We vinden Yvon. Een jongen die ons voor SRD 300,- wil varen. Eigenlijk hebben ze met elkaar afgesproken om niet onder de prijs van Celientje te gaan zitten. Zij runt een resort bij de Jaw jaw. Dan zouden we SRD 500,-moeten betalen maar we hadden maar SRD 300,- in de knip zitten…….OK hij doet het daar voor. We moeten wel even wachten want de korjaal (een uitgeholde boomstam met 70 pk outboard motor) moet nog even van vele liters regen water worden ontdaan. We zien hem een stuk verder met emmers hozen. We stappen in met nog een knul die de schipper helpt.

schipper Yvon en zijn coschipper

In het begin is de rivier gewoon maar al snel komen de rotsen in het water. Yvon stuurt er behendig tussen door. Soms is het zo ondiep dat hij gaat versnellen en vlak voor de ondiepte gaat het gas los en de buitenboord motor wordt gekanteld zodat die de bodem niet raakt. Hoe verder in de rivier hoe meer obstakels. In de stromende regen scheuren we met 17 knopen ( ongeveer 30 km pu) tussen het oerwoud door. We zien mensen in de rivier hun vaten doen en de was en de kinderen zijn lekker er omheen aan het zwemmen. Het water is hier mooi helder en lekker warm. Als we bij een dorpje komen tegenover Jaw Jaw is het gelukkig mooi weer en worden we door de jongens rondgeleid.

Zeer primitieve huisjes met palmboomtakken op de daken. Overal zie je kleine en wat grotere hagedissen lopen. Muggen genoeg voor ze om te eten. Het is leuk om er rond te mogen lopen. We zien bij de kerk stroom kabels lopen. Elektriciteit komt van een generator, maar er is eigenlijk nooit stroom omdat er geen geld is voor benzine. We worden naar het resort van Celientje gevaren. Daar zijn we ‘op’ de Jaw Jaw. Wat een prachtige plek. En wat een spectaculair gezicht is het om al de korjalen (dus met die kasten en matrassen en locals)) de stroomversnelling op te zien varen. Vol gas naar een smalle doorgang waar de boot over de stenen schurend zij weg zoekt. We zien precies de opstappers van Jet (Klaas en Piet Hein) met hun vrouwen en een dochter langs komen. Die gaan voor een paar dagen de binnenlanden in en moeten ongeveer 2,5 uur varen.

De terug weg gaat snel, want we hebben stroom mee natuurlijk. En nu is het prachtig weer. Als we terug zijn is het een stuk rustiger in Atjoni. Veel boten zijn vertrokken. We danken Yvon voor de leuke tocht een gaan dan weer terug rijden naar Domburg. 17:00 uur zijn we weer in de River breeze waar we weer met een behoorlijke koppel aan de stam tafel zitten.

Maandag 28 december. We gaan naar immigratie om ons uit te klaren, want morgen gaan we vertrekken. Het is weer een drukte in de stad, maar we komen er wel. Ondertussen probeer ik iemand te pakken te krijgen die een tweede hands windset te koop heeft. Lukt niet, dus gewoon uitklaren en de stad weer uit. We doen nog wat boodschappen en eten Roti. Zo hebben we de Surinaamse gerechten die ik graag wilde eten gehad. Pom, pinda soep en roti. Gelukkig komen we onderweg nog een kraam tegen met groente, want dat is niet wat de Surinamer veel eet.

roti eten

Het lukt ons om toch die tweedehands windset te kopen. Volgende uitdaging…….hoe komt hij hier. Diana van de September Blue is nu in Zoetermeer en komt 31 december naar Suriname. Goede vriend Chris Stouten is zo lief om de windset in Brouwers haven op te halen en bij Diana te bezorgen. Wat moet een reiziger zonder goede vrienden thuis en onderweg. TOP! Nu hoeven we gelukkig niet zonder windinformatie naar Tobago te varen.

We gaan huisje kijken bij Jelle en Netty. De ex zeilers die hier zijn gekomen met de zeilboot en nooit meer weg gaan. Hun Koopmans staat te koop en ligt naast ons aan de mooring. Ze hebben een stuk grond gekocht en zelf een huis gebouwd. Het is een leuk huis aan de rand van het bos. Jammer dat er geen aapjes te zien zijn want die hebben ze regelmatig om hun heen. Na de thee gaan we terug naar de River Breeze. Daar blijven we vandaag wat lang hangen. We moeten de auto inleveren, dus is het wachten op de verhuurder. We hebben het weten te regelen met Elmar dat Diana de windset voor ons mee neemt, Chris gebeld….maar we hebben ook op Jet gewacht, want die is haar vriendin gaan halen van het vliegveld en het is niet leuk als er dan niemand meer is. Uiteindelijk gaan we om 24:00 uur pas aan boord. Morgen uitslapen, want we gaan niet weg. We vieren toch oud en nieuw in Suriname. (tikkie illegaal, want we zijn al uitgeklaard per 29-12-2015. Ssttt)

29-12-2015. we worden beloont voor het blijven. Het is vandaag de hele dag mooi weer. Af en toe voelen we een spetter, maar dat mag geen naam hebben. Het waait ook behoorlijk en zo waaien de buien over. Dat betekend dat de zonnecellen ook vol kunnen laden en ik dus met de omvormer de naaimachine kan gebruiken. Ik maak een nieuw onder laken, want het oude is al gerepareerd met een zakdoek, omdat de gaten erin vallen. Verder wat verbouw en verstel klusjes. Ik zit de hele dag lekker buiten aan de kuip tafel te naaien. Arnold gaat bij de Hollandse vissers die we regelmatig bij Riverbreeze spreken een kijkje nemen. Een vissers familie uit Harlingen hebben hier 5 kotters heen gebracht en hebben hier nu een bedrijf met fabriek waar de vis vanaf de boot direct schoongemaakt wordt en diep in gevroren. Er werken zo’n 160 mensen. Het is een indrukwekkend bezoekje geweest.

Verder blijven we vandaag lekker aan boord. Een dag geen djogo kan geen kwaad.

30-12-2015 Arnold gaat vandaag bij Gerben, een van de vissers familie, wat klusjes doen. Voor mij wordt het was dag, want het waait en het ziet er naar uit dat we weer een redelijk droge dag krijgen. De was moet immers ook nog drogen. We sluiten de dag af bij River breeze en bespreken een boot om morgen naar Paramaribo te varen. Met oude jaar is het een gekke huis in de stad dus is met een auto gaan geen goed plan.

met 10 mensen in de boot naar de stad

31-12-2015 Oude jaar. We stappen om 10.20 uur aan boord van de ‘veerboot’ die normaal naar Laarwijk aan de overkant van de rivier vaart.

leuke naam: kijk ze kijken

We varen met 10 personen gezellig naar ‘de waterkant’ Paramaribo waar alle korjalen en pendelbootjes liggen. Het is inderdaad enorm druk en de auto’s staan in een mega file vast.

een grote file in de stad

Dat hebben we goed gedaan. Hier is het overdag het grote feest. Om 11:30 uur beginnen ze met de eerste slinger van knallers. (hoe noemen ze die in Nederland? Miljoen klappers?) Die wordt door de straat gelegd en de politie zorgt dat de mensen vrij blijven van de knallers. De eerste gaat de bocht om. We zien door de enorme rook ontwikkeling dat de knallen naderen. Herrie is het al vanaf het begin. De sliert heeft zijn finale in een ladder. Dan gaan ze de volgende uitlopen in de volgende straat…….en zo de hele stad door. Een geweldige happening. Iedereen staat met oordoppen in. Er wordt dan trouwens verder helemaal geen vuurwerk af geschoten. Het klinkt misschien raar, maar het is veiliger als bij ons want dan moet je ogen op je rug hebben om alle gevaar te kunnen zien. Hier weet je precies waar je aan toe bent. Verder zijn er in de stad overal dj’s en bandjes en staan de auto’s met open kofferbak hun muziek te spelen. Die kofferbakken zijn compleet voorgebouwd met speakers. BIZAR!!!

Overal staan er kraampjes met eten, veel saté, en drinken in bakken ijs. Heel de binnenstad is een groot feest. Als we echt niet meer kunnen bewegen van de drukte gaan wij naar de Waterkant. Daar zijn Jet en Saskia ook met Piet Hein en Jeanette. We eten daar wat. (pinda soep was op dus nu soep van banaan en cassave. Naam ben ik vergeten) Ook hier muziek en wat dansende mensen. Stik vreemde komen naar ons tafeltje om goed nieuwjaar te wensen. Helemaal leuk.

Om 15:00 uur zijn we weer terug bij de boot en varen we terug naar Domburg. Martien gaat zijn vrouw ophalen die om 5 uur land, dus moeten we op tijd terug zijn. In Domburg is het druk op het pleintje met weer auto’s met harde muziek. Hindoestaanse muziek. We worden gevraagd om er bij te komen. Het is erg gezellig. Ze zitten aan de rum, maar wij houden het liever op bier. Ok dan dan wordt er een Djogo voor ons gehaald. Er staat eten op tafel waar we ook van moeten eten. Het is krokodil. Heeft een van de mannen zelf geschoten. Oh ja trouwens, er staan bijna alleen maar mannen op het pleintje. Wij zien helemaal geen vrouwen?…… Neeee die zijn aan het koken.

vandaag is oude jaar, morgen nieuwejaar.

Het is beren gezellig en we praten met iedereen. Er is ook een Nederlander bij die terug is gekomen naar zijn roots. Het is mooi te horen hoe iedereen dit land beleeft. Er mankeert van alles aan. De regering maakt er een potje van, de Surinamers kan je geen verantwoording geven. De gene die willen werken, moeten wel altijd gestuurd worden, de SRD is enorm gekelderd, (laatste drie maanden 21% inflatie.) Chinezen nemen het land over, Ga zo maar door…….maar the place to be is……Suriname. ‘vergeet Nederland en blijf hier. Er is geen mooiere plek om te leven als hier’. Mooi he? En ook nu komt het weer ter spraken, dat de verschillende bevolkingsgroepen hier respectvol naast en met elkaar leven. De moslim bevolking hier in Suriname vinden het verschrikkelijk wat er in de wereld gebeurt onder de noemer ‘Moslims.’

We gaan even aan boord een klein tukkie doen en even lekker opfrissen voor we weer naar de River Breeze gaan voor het avond programma. We zijn met de jaarwisseling met een gezellig clubje en Gaby en Gerben hebben wat vuurwerk. Er is ook langs de rivier mooi vuurwerk te zien. Daar houden ze hier wel van. Om 2 uur gaan we terug aan boord. Het is een mooi afsluiting van dit bijzondere jaar geweest.

Het ziet er nu naar uit dat we 2 of 3 januari echt gaan vertrekken naar Tobago. We hebben hier een prachtige tijd gehad. Nu kijken we weer uit naar lekker helder water, snorkelen en zo een ochtend duik nemen. Eerst nog even 3 a 4 dagen zeilen, want het is 480 mijl naar Charlotteville-Tobago