16 februari 2015 verlaten we op gemak de baai van Rodney bay met een reef en ons werkfokje. Het is een heerlijke zeiltocht die af en toe best pittig was want er kunnen toch behoorlijke golven staan tussen die eilanden. Het is wel een mooi koersje en met regelmatig 8 knopen snelheid scheuren we naar het Franse eiland Martinique. Voor de ingang van de baai waar vele ondieptes liggen en (heel frans) vis drijvertjes in de vorm van lege flesjes gaan we nog een keer overstag en tuigen af. Foute boel! De motor geeft geen koel water. Vlug de fok weer uitgerold en laverend gaan we tussen de riffen door naar een breed stuk waar we het anker kunnen laten zakken. Het is hier gelukkig wel goede ankergrond want het anker pakt meteen. Arnold gaat meteen aan het werk. De impeller is stuk en mist 3 schoepjes die we later terug vinden in de warmtewisselaar.

Als alles weer in orde is gaan we weer anker op om Lovis wat dichter bij de bewoonde wereld te leggen. We hebben een pracht plekje. Wat liggen hier veel boten zeg. Niet normaal. Zeker wel 1000. In de haven liggen veel charter boten en op anker liggen ook heel veel boten die hier ooit zijn gekomen en nooit meer zullen vertrekken. Wij willen er nog geen voet aan boord zetten, zo een vieze oude bende dat sommige boten zijn, maar er leven toch nog (zonderlinge) mensen op. Le Marin is het mekka voor schippers. Het is een soort Cows op Wight. Hier hebben ze enorm veel boot spulletjes te koop. Wij zijn vooral heel blij met de supermarkten. De Carfoure en de Leader Price zijn goed betaalbare winkels met lekkere Franse dingen. Wat zijn we toch ook bekrompen dat we toch zo graag weer onze eigen dingetjes willen kunnen kopen he? Vooral met het brood zijn we als een kind zo blij. De laeder price staat aan de baai en heeft een stijger waar je met je bijboot naar toe kan varen en waar je met je boodschappenkar tot aan je bijboot kan komen. We laden de dingy twee keer tot de nok vol! Dat zet zoden aan de dijk!. We hebben eerst een soort proeverij aan boord welk biersoort we nemen, want de lekkere Carieb lager is hier wel erg duur.

Long John Silver ligt hier ook weer en de Kulkuri en de One way wind (ontmoet in Marigot bay) vrijdag komt Martien met de Double Dutch.

17 en 18 februari staat in het teken van boodschappen doen en de was bij de wasserette brengen. We hebben weer behoorlijk wat regen. Het is tussen 1800 en 1900 uur happy hour dus we gaan met Kulkuri naar de Mango bay club. Die is helaas dicht, dus dan maar naar de haven. Daar is het ook gezellig. De andere dag zijn we voor een borrel uitgenodigd bij Stef en Manon. Zij hebben een auto gehuurd voor weinig dus dat adres moeten wij ook zien te vinden. Het duurt de hele vrijdagochtend maar we vinden een auto voor €70,- voor twee dagen. Top! Dat is geregeld. Dan nu lekker naar het strand aan het begin van de baai waar Club med is gestationeerd. Veel activiteiten op het water dat is leuk en hier is het water weer lekker helder. We varen met de dingy Martien te gemoed. Toevallig komt hij precies binnen als wij naar het strand varen. Om 6 uur gaan wij eindelijk het happy hour mee maken van Mango bay. Het is gezellig druk en we zitten met Martien en Gerard van de one way wind.

20 februari vroeg op want we moeten om 8.15 uur bij de auto verhuur zijn. Die neemt ons mee naar de huur auto die in Saint Anne staat. Heeft hij onze creditcard nodig en die ligt aan boord!!!!! Weer helemaal terug, met de dingy de c card ophalen en weer naar Saint Anne. Nou nou wat een gedoe!

Half 10 zitten we in onze Renauld Twingo en gaan we eerst naar de stad Forte Frans. Het is geen mooie stad. Het is de grootste stad van de Carieb met oude straatjes en pandjes. Het straalt niet veel sfeer uit. We kunnen er wel shoppen en slagen gelukkig voor goede sandalen voor Arnold. Om 1300 uur gaat alles dicht dus gaan we na de lunch bij Quik Burger weer verder rijden. We nemen de route langs de westkust naar St. Pierre.

Vroeger de hoofdstad van Martinique maar in 1902 totaal verwoest door een uitbarsting van de Mount Pelee. Alle inwoners zijn omgekomen op twee na. Een daar van zat in de gevangenis voor moord. Vele ruïnes zijn nog te zien en oude muren zijn weer gebruikt voor nieuwe gebouwen. Een kerk wordt er ook weer gerestaureerd.

We vervolgen onze weg door het prachtige binnen land met stroomversnellingen, heel veel verschillende bomen en struiken in hoge bergen en diepe dalen. Het is een prachtig eiland. Bij een stroom versnelling staan mega hoge bomen. Als het begint te regenen en de zon schijnt toch dor de bomen is het zoooo mooi.

De regen, de bomen het vele groen de stroom versnelling…..om stil van te worden. We rijden terug over Le Diamant, het meest westelijke stuk van Martinique. Hier staan 15 beelden op een klif. Het is een memorial voor de vele slaven die zijn omgekomen toen een schip voor de kust voor anker ging terwijl de zee veel te gevaarlijk was. De grote rollers van de golven heeft het schip om doen slaan.

Wij rijden terug naar le Marin waar we mooi op tijd zijn voor Happy hour met Martien. Later schuiven Manon en Stef ook aan. Even ervaringen uitwisselen want zij zijn ook al twee dagen aan het rijden over het eiland. Zondag gaat Martien met ons mee.

We nemen de oostkust met de schitterende baaien waar je de golven op de riffen ziet slaan maar ook de mooie rustige baaitjes en leuke stranden. We gaan naar Chateau Dubuc. We zien de resten van een oude suiker plantage en de gebouwen. Mooi onderhouden terrein en een maquette hoe het is geweest.

We vervolgen onze weg naar Mount Pelee. Daar komen we tot ong 835 meter. De top zit in de wolken en het regent er zelfs ligt. Geen mooi uitzicht dus. We rijden het eerste stuk terug zoals we gisteren zijn gegaan en willen dan een afslag nemen die helaas is afgesloten. Zo komen we weer bij de mooie stroomversnelling. Leuk voor Martien, want nu heeft hij die ook gezien. We zoeken een andere weg die we nog niet gehad hebben, maar die eindigt bij mensen op het erf op een heeeel stijl weggetje. Zo scharrelen we tussen de suikerriet velden en de bananen plantages en komen we waar we willen uitkomen. We drinken onderweg wat bij een tentje waar alleen locals komen. Een smoezelig winkeltje waar je ook wat kan drinken. Om 17oo uur zijn we weer op de haven. We hebben zo met z’n drietjes een erg leuke dag gehad.

22-2-2016 Ja hoor, Het is zo ver. Ik ben 50 jaar. Vreemd hoor om zo ver weg te zijn met deze mijlpaal. Ik krijg vele berichtjes via email en watsapp en natuurlijk telefoon van Ronja en Lennard en ma. Ook krijg ik zelfs twee gedichtejes voor gedragen. Geweldig toch! Liesbeth heeft een kadootje achter gelaten in de kuip.

Het wordt een gewone tutteldag. Eerst maak ik alvast eten klaar voor vanavond, doen we wat boodschapjes en gaan we anker op omdat we met nog tientallen boten in een gebied liggen waar eigenlijk niet geankerd mag worden. Ze hebben het vriendelijk verzocht of we vandaag een ander plekje willen opzoeken. De meeste geven er gehoor aan, maar nieuwkomers gaan er weer leggen. Dweilen met de kraan open. Toch is het gebied de andere dag redelijk leeg.

Manon en Stef van de Long John Silver en Martien komen ’s middags op de borrel en op het eten. Erg gezellig. Jammer dat Jet en Saskia van de Morning Glorie het niet haalde. Hadden we flink bij kunnen kletsen met elkaar. Om 23.00 is alle rust weder gekeerd. Het is een aparte verjaardag geweest.

23 februari doen we nog wat boodschappen en gaan we gedag zeggen bij Martien. We gaan ook met de dingy een rondje baai doen. We zien er heel veel boten liggen die nooit meer zullen gaan zeilen maar waar wel gewoon mensen aan boord leven. Een heeft zelfs de inboord diesel in de takels hangen.

Ook gaan we een riviertje in door het mangrove bos. Dat is wel heel mooi hoor. We zien vele krabbetjes tegen de wortels aan kruipen. We kunnen het ons niet voorstellen hoe het moet zijn geweest voor slaven om te vluchten door een mangrove bos. Dat is echt een hel of a job!.

24 februari varen we naar de baai van Forte de Frans. We liggen voor een strand waar aqua robics wordt gegeven en waar kinderen hun sport ochtend hebben. Wij hebben het vooral druk met het onderwaterschip schoon maken. Wat ziet die schuit er weer uit zeg! Jammer at het pontje hier zo hard binnen komt en een flinke golf neer gooit. Je ligt hier zo leuk. Zo nemen we afscheid van Martinique