26-7-2015: zondag

Na ontbijt gaat het anker weer op en gaan we rustig aan naar Cascais. Eerst een stukje op de motor dan met melkmeid op. Bij de Cabo de roko krijgen we ineens veel wind. We zaten net te twijfelen of we de code 0 moesten gaan pakken. Dat was echt niet nodig want we hebben uiteindelijk zelfs 30 knopen wind. Dat komt omdat de kop van de Cabo Roko in de wolken zat. Die wolken partijen geven onvoorspelbare winden. We gaan in Cascais voor anker. Na het eten de kant op. Erg gezellig en leuke plaats. Er staat nog steeds veel wind en soms komt hij van de andere kant. Tafeltjes waaien om op de terrasjes. We lopen ook nog naar de jachthaven. Het ziet er met het ford er bij erg goed uit. We hebben een zeilmaker gevonden, dus morgen de spi er maar eens brengen.

Het wordt een onrustige nacht met die rare wind. Het anker geeft ook vreemde geluiden waardoor ik toch steeds even wakker werd en ging kijken of alles goed bleef gaan.

27-7-2015: maandag

Na het ontbijt spi op geladen en naar de zeilmaker. Het gaat weer een hoop kosten, maar hij wordt weer gerepareerd. Daarna de fourage, Eerst naar de bakker waar we ook meteen een kop koffie hebben gedronken met wifi. Daarna naar de supermarkt. Een hele grote Jumbo. We lopen met de hele zware tas naar het strand. Ik ga vervolgens de bijboot ophalen en brengen zo de boodschappen aan boord. Het is warm en onbewolkt vandaag maar nog steeds behoorlijk wind. Na de lunch gaan we naar het strand. Om 1800 uur is de bijboot weer opgeruimd en gaan we anker op naar Lisboa. Op de fok met weer zeer vlagerig weer. Het is wel een mooi tochtje met de indrukwekkende brug waar we onderdoor zeilen.

In Lisboa meteen aan boord gegeten en aan boord gebleven, want het tukkie was iets uit gelopen.

 

28-7-2015: dinsdag

Heerljik geslapen, boot afgespoeld en de was gedaan. Toch standaard dingen die we doen als we in een haven liggen. Voor we de stad in gaan wil ik eerst de bimini repareren. Die is er nu toch af en moet er wel weer op want het is behoorlijk warm. Dat was een klusje die iets meer tijd kostte dan ik dacht. Maar uiteindelijk is het met het lichte naaimachinetje van mam toch aardig gelukt.

Eindelijk kunnen we de stad gaan bekijken. We gaan eerst een stuk lopen naar de kerk Estrela. Een indruk wekkend gebouw. Daar zijn we in een stok oud trammeltje gestapt. Eerst dacht ik dat het een toeristen trammetje was, maar het is het gewone openbaar vervoer. Zo grappig. Bijna op het einde stapt de bestuurder uit om met de hand de wissel van de rails om te zetten.

We stappen uit op het ‘Paco do Comercio’. Een groot plein met een poort en in het midden een groot beeld. Uitkijkend op de rivier. Echt prachtig. We lopen op gemak down town door. Het is een mega oude stad met echt eigen identiteit. Het is gezellig druk. Soort raamwerk van straatjes met winkeltjes en terrasjes. Mijn zwarte tasje begint helemaal uit elkaar te vallen, dus we hebben een doel. Natuurlijk wel een goedkope tas, dat begrijp je. Er zijn heel veel tassen winkels in de binnen stad, maar eigenlijk allemaal best duur. Veel met van dat leer dat op kurk lijkt. Dat zie je hier heel veel. Ik weet een lekkere knal gele tas te scoren voor €10,00 en met wat weemoed gooi is mijn oude vertrouwde tasje in de container. We gaan wat drinken met Portugese snacks. We kunnen hier niet zomaar zeggen wat we willen, want het barst hier van de Nederlanders. Dat heb je natuurlijk in een stad als Lisboa.

We gaan met de trein terug naar de haven en belanden bij de Roerdomp aan boord. Aty en Jan waren ook op de vertrekkersdag en we hebben ze al een keer eerder gezien in Vila Garcia. Een stel dat veel op vaart met de Sea Love. We hebben gezellig met elkaar een paar biertjes gedronken. Je steekt altijd wat van elkaar op en het is leuk weer nieuwe mensen te leren kennen. We hebben dus laat gegeten aan boord en geen borrel meer op maar een kop thee voor het slapen gaan.

29-7-2015: woensdag

Op tijd uit bed. Ik ga naar de bakker, slager en buurtsuper. Na het ontbijt klussen. De huik is hier en daar getarnd dus die ga ik repareren en Arnold heeft weer zijn handen vol aan electro klussen. Het blijft tobben als je niet de juiste spullen heb. Dan duurt alles twee keer zo lang. Maar hij heeft het toch voor elkaar gekregen om een routertje die we in la Coruña gekocht hebben geschikt te maken. Het hele WIFI gebeuren aan boord heeft al met al heel wat tijd en geld gekost voor het echt werkt zoals Arnold dat wil.

We gaan terug naar Cascais. Het is weer enorm vlagerig weer. We zetten een reef en moeten een paar keer overstag voor we weer in Cascais zijn. We meren even af aan de meldstijger van de marina en gaan de spi ophalen en vervolgens gaan we weer op anker, maar wat meer naar de kant. Een Nederlandse kerel met een vrij klein zeiljacht groet ons vrolijk bij het passeren. Hij ligt er al een langer tijd zei hij. We gaan ‘s avonds met de bijboot zonder motor naar de kant. Het is echt een gezellige plaats.