We blijven een paar dagen in de baai van Sal liggen. ’s Avonds komt de Zeebink binnen. Het is al donker dus Arnold vaart met de bij boot ze tegemoet. Ze kunnen voor ons het anker laten zakken. We gaan bij ze een binnenkomertje drinken want we willen natuurlijk wel weten hoe het hun is vergaan. Ook zij hebben een vis gevangen en binnen gehaald maar ook een lijn en visje verspeelt. Ook zij hebben een mooie overtocht gehad. Weer een paar uurtjes later komt ook de Cruising Bird binnen.

Ik ga ‘s middags naar de politie maritiem om ons in te schrijven. Dat gaat heel vlot. Morgen moet ik om 10 uur terug komen om de stempel in ons paspoort te halen. Als ik de volgende dag om 10 uur naar het bureau gaat staat er nog wat meer mensen en oa de jongens van de Zeebink. Nee, de politie international komt vanmiddag om 1600 uur. Prima, dan komen we weer terug. Ondertussen loop ik met de jongens een rondje dorp opzoek naar winkels. Overal zie je honden lekker luieren in de zon of onder een boom. Net als de mensen hier trouwens. We gaan om 1600 uur terug en het is eigenlijk best gezellig met al die bootjes mensen die staan te wachten op een stempel. De ambtenaar komt om 17.15 uur en we zijn blij als we de stempel uiteindelijk in ons paspoort hebben. Om dat te vieren gaan we met de zeebink een biertjes drinken in een van de cafeetjes. ‘Bar la venta club’. We gaan er ook een hapje eten. De specialiteit van het eiland. Cachupa met vis. Het smaakt erg lekker. Cachupa is een prutje met oa bonen mais vlees en aardappel. Daarbij een gefrituurde vis. Voor nog geen €8,00 pp hebben we gezellig zitten eten en drinken. Na het eten lopen we nog een rondje. Er klinkt muziek uit de bibliotheek. Jongens zijn er aan het dansen. Het is nu een soort dansschool. Tegenover is de kerk waar uit de open ramen de kerkdienst is te volgen. Als we terug gaan aan boord zien we een bood binnen komen. Het is de Beau. Arnold gaat ze weer met bijboot ophalen en naar een ankerplekje brengen vlak achter ons. Ook bij hun een binnenkomertje want ook zij willen hun verhaal even kwijt.

Donderdag gaan we met de taxibus naar Espargos. Het is net een grotere plaats. Ze proberen direct van alles aan ons te verkopen. Bij een vriendelijke afrikaanse koop ik een fel gekleurde doek. We gaan opzoek naar een winkel met verse producten, maar ook hier gaan we daar niet is slagen. We drinken wat op een pleintje waar we ook redelijke wifi hebben en gaan dan terug naar de boot. ’s Avonds zouden we met Anneke en Cees van de Beau cachupa gaan eten bij bar laventa club. We nemen eerst een paar drankjes maar als het donker wordt hebben we pas door dat er geen stroom is. Dus geen maaltijd voor ons. Dan gaan we op de Lovis eten. We varen langs de Zeebink waar de jongens ons voor een drankje vragen. Zij waren ook het eiland op geweest en hebben dezelfde verkoop praatjes gehad als wij. Erg gezellig zo. Na een biertje naar Lovis en een snelle maaltijd gemaakt voor Anneke, Cees en ons.

Vrijdag gaan we klussen. Althans als we niet zoveel tijd kwijt zouden zijn aan zoeken. De hele dag zijn we aan het zoeken. Gelukkig hebben we het wel gevonden. ’s Avonds gaan we voor de tweede kans om met de Beau cachupa te eten. Als we bij het cafeetje komen zitten zeebink en bemanning van een grote tweemaster die buiten op anker ligt ook op het terras. De bar dame herkent ons en weet al wat we willen drinken. Dat is wel leuk als je een tijdje op de zelfde plek blijft. De stuurman van de tweemaster weet te vertellen dat er morgen een boot met verse groente en fruit komt. Daar gaan we dus achteraan. Het is een gezellig etentje. Ook vanavond valt een tijdje de stroom uit. Er komen kaarsjes op tafel maar als de stroom het weer doet gaan de kaarsjes weer uit en worden opgeruimd. Voor de volgende keer.

Zaterdag ligt er idd een vrachtboot te lossen. We gaan naar de kant om te kijken of er al vers op de markt is maar helaas gaat dat vandaag nog niet lukken. We gaan terug aan boord en ik ga de mast in om de windvaan los te maken. Hopelijk blijft hij het nu wel doen. Verder niet veel gedaan. Om 1700 uur gaan we weer naar de kant. De vader van de Sjoerd en Marijn van de Zeebink komt vandaag en we gaan kennis maken in onze stamkroeg. Anneke en Cees komen gelijk met ons aan de kant. Er is net een lading vis binnen gekomen en de vrouwen zijn ze aan het uitzoeken en aan het wassen. We kopen twee dobrades. We denken zeebaars. We betalen €1,00 Het is zo een lekkere drukte op de kade dan.

We gaan een drankje doen bij Titiana van bar laventa club, ons stamkroegje. We zien de poes lopen die gisteren nog heel dik was en nu niet meer. Titiana roept ons binnen waar in een superbok doos een nestje van 6 kittens liggen. Ik zeg tegen haar dat we wel 6 namen weten en noemt onze namen. Ze onthoudt alleen Cees. We eten allemaal op de boot.

De Zeebink gaat vandaag verderop. Ze halen voor ons nog wel verse broodjes. Dat is toch lief. We zetten vandaag een deel van de kuip in de was. Voor we naar de kant gaan maak ik de vissen schoon. Ik doe dat wat klungelig maar het lukt aardig. Eind van de middag weer even bij Titiana een biertje en daar zitten de Zweedse mensen van de ‘Kairos’,die achter ons liggen. We maken even kennis. Ze hebben hun boot gekocht op de Azoren van een Zweed die met deze boot al een rondje Carieb heeft gedaan. Ze trekken er een paar jaar voor uit en kijken wel waar ze heen gaan.

Maandag gaan we met Anneke naar de kant op zoek naar het vers wat uit de containerboot is geladen. Op de kade is Jai bezig met visjes fileren. Dat ziet er goed uit! We kopen een kilo bij hem. In de winkels liggen weer appels paprika’s tomaten sinaasappels en komkommers. We worden er helemaal blij van. We slaan lekker in en Arnold brengt snel de spullen naar de Beau en de Lovis voor we een busje in stappen naar Espargos. We kijken daar wat rond en zien op de pleintjes en langs de weg de dames zitten met groentes en ook in de winkels is volop vers te koop. Het is dus goed te zien dat er een nieuwe lading is gekomen. Als we naar een soort van uitkijkpost lopen zien we hoe kaal en dor het eiland is. Eigenlijk niks moois aan. We eten op een terrasje een hamburger en ik scoor een zomer jurkje en een topje. We gaan weer terug in een busje maar die chauffeur gaat pas rijden als de bus echt vol is. Uiteindelijk zitten er 14 klanten in een HyageToyota busje.

We gaan vandaag op de Beau ons middag borreltje doen. Cees heeft zich gelukkig niet verveeld. We eten lekker de visjes gebakken met salade. Ze zijn heerlijk! Helaas ben ik niet helemaal fit, maar toch was het een hele gezellige dag zo.

Dinsdag komt Jai langs om te vragen hoe de visjes waren. Ik geef hem een WSV Helius poloshirt. Hij is er trots op dat hij hem krijgt. We hebben een leuk gesprek met hem. Mooi om te zien dat hij trots is op zijn eiland. Arnold zet weer een stuk in de was vandaag en einde middag gaan we onze scheepspapieren ophalen bij de politie maritiem. Als het wat minder gaat waaien willen we weer verderop. We zeggen ook Titiana even gedag. Misschien gaan we morgen wel verder. Als we terug komen bij de Lovis ligt er een catamaran veel te dicht bij ons ankerbolletje. Ze nemen het gelukkig serieus en gaan anker op. We hebben al een Zweed naast ons liggen die we eigenlijk te dicht op ons vinden liggen…. Daar komt een bij boot aan gevaren.’ Hello, its me Jai, Is Captain there??? I have a tuna from fabric for you.’ Hij had het er vanmiddag over dat de visser aan de kade een tonijn visser was en zijn vangst naar Mindelo bracht waar een inblikfabriek is. Leuk toch!!!

Woensdag 18-11-2015  Sao Nicolau

Jai vaart rond in het WSV Helius t-shirt. Hij komt langs om te zeggen dat we veeeel beter op Sal kunnen blijven. We zeggen toch gedag want vanavond gaan we naar Sao Nicolau. We gaan 1700 uur anker op samen met Beau. In een streep varen we naar het zuid west puntje van het eiland. We zien helemaal niets van het eiland. De vuurtorens die er staan hebben geen verlichting meer en het is niet druk bevolkt aan de zuid kant dus het enige licht dat we zien is de maan. En iets wat wel het vliegveld zou kunnen zijn. We varen met een reef in het groot zeil en zonder fok om zo niet te vroeg bij de ankerbaai te zijn. We willen er niet in donker aan komen.

Tarrafal is de haven van Sao Nicolau. Er komen hier wel ferries maar vooral vis bootjes. Het is op de kade een hele happening. Mensen dringen rond de kade waar een boot is aan gemeerd. Emmertjes, tasjes en teiltjes worden over de reling aan gereikt en mensen springen gewoon op de boot om maar de beste en lekkerste vis te kunnen inkopen. Rond om die kade zitten dames de vis te verkopen. Ook is er een overdekt groente en fruit marktje waar redelijk wat te koop is en we denken allemaal van het eiland. ’s Middags komen de grote vissen binnen. Tonijn en andere vissen van zeker een meter. Ze worden in geladen in pickups. Echt een wereldje op zich.

Als we met de dingy aan de wal willen staan ook hier de kinderen al te zwaaien dat ze willen helpen en opletten. Ze komen zelfs aan gezwommen. Wat hier niet zo leuk is, ze zijn erg opdringerig en vechten met elkaar. Ze duwen elkaar en bijna mij de kade af om het lijntje aan te kunnen pakken. We hebben uiteindelijk ook een keer gezegd dat we het zelf doen omdat we het heel vervelend vinden dat ze zo ruzie maken.

Wij hebben eigenlijk weer eens water nodig. We gaan met waterzakken naar de kant op onderzoek uit. We komen weer bij die vis kade aan de achterkant uit. Daar zit een oud mannetje die met een grote sleutel een hek open doet waar de kraan met slang hangt. Het is een soort ruimte waar ook vis wordt afgespoeld. We tanken bij hem 80 liter water en geven de man 200 escudo’s of wel 2 euro. Als we terug lopen naar ons bijbootje met het water komt er al weer een tiener aan gerend. De oude baas roept wat naar hem en als de jongen gewoon door rent grijpt het mannetje hem om de middel en stuurt hem weg. We waren in zijn soort onder de indruk van deze actie. Het zijn trouwens alleen maar jongens die hier aan de kade staan. Meisjes houden zich kennelijk niet bezig met bootjes volk.

We zitten met Anneke en Cees van de Beau op een terrasje vlak bij de vis kade als we een busje zien die ook rond tours regelt. We roepen hem aan en regelen dat we morgen om half 10 vertrekken voor een halve dag tour. Leuk want dit is toch een veel mooier eiland dan Sal met haar grote berg die aan de andere kant van het eiland heel groen is en ook de hoofdstad Rebeira blanco schijnt een aardige plaats te zijn. Helaas gaat deze tour niet door. We liggen net op bed en het begint te waaien……en dat gaat de hele nacht door. Het zijn alleen steeds van die wind vlagen. Daarbij komt dat de wind ook steeds van een ander richting komt. Zo gaan we de boot niet achterlaten en met een busje het eiland rond. Gelukkig nam de kerel van het busje het sportief op. We gaan nog wel wat drinken bij het terrasje bij de vis kade bij ‘Lady’. Er komt ook nog een rouwstoet voorbij. Een grote groep mensen waarvan de voorste kern in het zwart gekleed en waar (waarschijnlijk) de weduwe ‘klagelijk’ aan het zingen was. Een stukje verder in de stoet rijd de rouw auto…… een pick up.

Naar Minderlo, laatste tocht aan deze kant van de oceaan.

We vinden het geen prettige ankerplek, dus we gaan na twee nachtjes weer anker op en naar Minderlo op Sao Vicente. Als we langs Sao Nicolau varen staat er nog helemaal geen wind. We roepen Beau op die een uurtje eerder is vertrokken om te vragen of zij al wind hebben, want er wordt wel 20 knopen voorspeld…….Hebben zij net wind en wel 26 knopen!!!! OK dat is handig om te weten, want dan zetten we alvast een reef in het groot zeil en doen we alvast een bakkie koffie. En ja hoor, aan het einde van het eiland krijgen we inderdaad wind. Hij trekt zelfs even door naar 32 knopen. We zetten er een tweede reef in en rollen de fok wat weg. Zo zeilt Lovis weer als een trein en met een wind hoek van 55 graden en later steeds wat ruimer tot 75 graden is ze goed door de golven te struren. Als de wind iets afneemt en we meest 23 knopen hebben rollen we de fok weer uit. Heeeee moet het zeil gedacht hebben, dat is lekker die plooien er weer uit. Zo zeilen we langs de drie kleiner eilandjes met hun mooie silhouetten tot de groter rots die voor de kom van Minderlo ligt. We draaien een stormrondje de kom in. Het is een grappig gezicht dat hier zeeschepen en zeiljachten naast elkaar in de ankerbaai liggen. Wij varen een stuk door tot naast de jachthaven en gaan ten anker aan een voor en achter anker, want dat hebben ze hier allemaal aan deze kant van de kom. We liggen zo vlak naast de jacht haven waar we eigenlijk niet echt graag willen liggen. De jachten en de steigers liggen enorm te rijden. Ze maken enorme zwiepers en liggen flink te rukken aan hun landvasten. Daar heb je op anker helemaal geen last van. Beau heeft geen zin in dat gedoe met een tweede anker dus die is de haven wel in gegaan en we hebben ze met de bij boot even opgehaald voor een binnen komertje. Dit wat het laatste traject voor de grote oversteek.

Minderlo is een meer ontwikkelde stad als wat we op de vorige eilanden gezien hebben. Het is hier wat rijker zo te zien aan de gebouwen en het leven op straat. Gek genoeg denken we dat hier meer armoede is dan op de andere eilanden. Op Sal zorgt iedereen voor elkaar en kent iedereen elkaar. Zo zag het er voor ons uit en dat vonden we in Tarrafal ook wel een beetje. Hier zie je de kinderen midden op de stoep liggen slapen en zie je overal bedelaars. Als je met je zakje vuilnis aan komt staan er al vier mannen te wachten om te proberen in het afval hok te kunnen om zo het vuilnis uit te pluizen op zoek naar iets bruikbaars op eetbaars. Dit hebben we op de anders eilanden helemaal niet gezien. Wat ons ook opvalt is dat er overal politie of bewakers staan.

Het waait nog steeds behoorlijk. We doen wat klusjes aan boord en gaan ‘s middags met Anneke en Cees wat drinken bij de floating bar. Een drijvend terras aan de haven wat ook de dingy steiger. Hier komen de mensen van haven en zo zien we ook wat oude bekende. Dat is altijd leuk.