Fuerteventura of wel sterke wind. Het ligt op een afstand van 7 mijl van Rubicon af. We worden wakker met een heerlijk zonnetje en na het ontbijt gaan we heerlijk zeilend naar Corralejo. De noordelijkste havenplaats op het eiland. Er is in de haven geen ruimte dus we pakken een mooring. De havenmeester stond vanaf de kant wel te roepen dat we ergens anders moesten gaan liggen en dat hebben we gedaan. Een mooring met een lekker dikke touw eraan, dus dat zal wel goed zitten. Als we naar de kant gaan lopen we nog even langs het havenkantoor met de scheepspapieren om te vragen of er misschien nog een plekje in de haven is want er komt best veel wind aan. Helaas, we moeten blijven waar we liggen. Scheepspapieren wordt niet naar gevraagd. We gaan even een rondje door Corralejo lopen. Een gezellig plaatsje met een behoorlijk centrum. We informeren even wat een autohuren kost en gaan nog wat drinken op een terrasje waar we wifi scoren. Altijd weer een sport om uiteindelijk na zo een drankje aan boord internet te hebben. Tot nu toe heeft onze super antenne het erg vaak voor elkaar.

De volgende morgen willen we met de auto het eiland gaan bekijken want er komt zo veel wind dat het aan boord geen feest zal zijn. Arnold neemt nog voor de zekerheid een duik om te kijken of de mooring wel betrouwbaar is. Het zijn drie beton blokken met een klitteboel van touwen en een ketting. We zetten nog wel een ander landvast (touw) op een ander punt van de klitteboel vast zodat we een extra safety hebben in gebouwd. Aan het touw te zien is het geen mooring voor een klein bootje. We gaan met de bijboot naar de kant want we willen de auto gaan huren. Worden we door de haven meester die gisteren op de kade stond te roepen aangehouden, want we mogen niet zomaar de bijboot in de haven leggen. Eerst moeten we de scheepspapieren enz. afhandelen. Nou ja, en de havenmeester die gisteren in het kantoor zat heeft nergens om gevraagd. Dus weer terug aan boord voor de papieren te halen en naar het kantoor. Als het allemaal erg lang duurt vragen we of het goed is dat we later op de dag terug komen. Dat is gelukkig goed. Intussen heb ik de auto al geregeld en kunnen we gaan rijden. Het eiland is vulcanisch en erg kaal. We gaan eerst naar de noordkust waar we bij een oud oorspronkelijk dorpje komen. De weg die verder gaat is verhard maar erg slecht, dus rustig rijden. We komen langs de kustlijn waar de golven prachtig zijn en waar de boarders dan ook in grote getalen hun sport uitoefenen. Rijen stoffige busjes langs de weg, meiden die lekker aan zonnen zijn terwijl vriendje lief de golven aan het trotseren zijn. Mooi schouwspel. De weg dwars over het eiland gaat door de bergen. Het is ook een indrukwekkend gezicht hoor die ongerepte rots en lava partijen. We komen op mooie uitkijkposten. We merken daar wel dat er inmiddels veel wind staat, maar ook erg warm. We komen bij een vallei waar normaal water in zou moeten staan maar nu droog staat. We zien daar kleine dasjes lopen. Schattige beestjes.

We rijden naar de haven waar we morgen naar toe willen gaan. Even kijken of er ruimte is en of we er beschut kunnen liggen. Grand Tarajal. We zien de havenmeester op de kade staan. Een die je niet over het hoofd kan zien. Uiterst vriendelijk zegt hij dat we welkom zijn. Even in het dorpje op de boulevard wat gedronken en dan begint het te onweren en flink te regenen. Later blijkt dat in Corralejo geen drup is gevallen. Verder gaan we met de auto nog langs een Lidle om daar lekker voordelig in te slaan. Grote teleurstelling …..in de Lidle hier is geen pindakaas, gaan honing pinda’s en geen stroopwafels zoals ze die in Portugal wel hebben.

Precies op tijd leveren we de auto in nadat we de bijboot volgeladen hebben met de boodschappen. Als we terug zijn van de auto inleveren gaan we pas met de bijboot naar Lovis om de boodschappen uit/in te laden. Daarna als een speer naar het havenkantoor. De vriendelijke meneer van gisteren heeft nu weer dienst en snapt eigenlijk niet precies wat we komen doen, maar doet voor de vorm onze papieren netjes afhandelen. We hoeven ook niet te betalen voor de mooring. Omdat het al laat is en we in het dorp echt leuk leven hebben gezien gaan we een eenvoudig hapje eten om van de levendigheid van Corralejo te proeven. De terrasjes zijn lekker vol, er staat een muzikant op een plein te zingen met een gitaar. Na de koffie terug naar Lovis. Het waait inmiddels weer hard, maar de wind komt van land dus we liggen toch redelijk rustig. Lijkt het nu zo of liggen we niet meer op onze plek…….NEE, WE ZIJN OP DRIFT!. Op het moment dat we het ons realiseren staat de water Gardien servile naar ons te schreeuwen dat we actie moeten ondernemen.( denken we want we verstaan er eigenlijk geen woord van.) We zijn druk bezig met ons plan voor te bereiden staan die lui ons nog steeds op te naaien. Arnold heeft toen op zijn manier terug geroepen dat we druk zijn en dat ze beter kunnen assisteren dan daar de boel op te naaien. We krijgen wel een spot op ons gericht. Dat werkt wel makkelijker. Met de bijboot die gelukkig nog niet wat op geruimd omdat het te hard waaide, heb ik een hele lange lijn naar een andere grote mooring gebracht. Dat is nog een hele klus want voor de bijboot zijn die golfjes wel groot. Ik had geen droge draad meer aan mijn lijf. Het is wel gelukt en met de motor bij trekken we rustig Lovis naar de nieuwe mooring en laten we de mooring waar we aan vast lagen los. Eenmaal bij de nieuwe mooring leggen we extra landvast een deze mooring en we leggen nog een lijn aan een extra mooring die dicht in de buurt ligt. Zo nu kunnen we weer gerust slapen…..na een biertje en een douche.

We staan vroeg op want we moeten de bij boot nog op ruimen en alle lijnen los knopen van de moorings, maar we kunnen toch netjes na een uur buffelen vertrekken naar Grand Tarajal. Het is een rare zeildag. Mooi bezeild, geen wind, wind op kop, weer bezeild, en dan een goed wind maar wel op kop. Na 10 uurtjes waarvan de helft kruisen komen we in de haven waar we eindelijk wel allemaal passanten om ons heen hebben en waar we deze dagen lekker aanspraak van hebben. We krijgen van Nederlanders complimenten hoe we de haven in kwamen en in de kom aftuigen en hoe gemakkelijk Arnold met de boot manoeuvreert. Ook is er een Belg met 50foot Oceanis die met ons op ging vanuit Corralejo die zegt; ‘we hadden al snel door dat we aan wind niks tegen jullie gingen beginne’. Ha ha. We liggen dus na 10 dagen weer in de haven. De vriendelijke havenmeester komt op de stijger nog langs en herkent ons van gisteren. Natuurlijk moeten we even langs komen met de gebruikelijke papieren. Er zijn havens waar je denkt wat voor zin heeft het om zo een groot havenkantoor te hebben met 4 bureaus en 5 man personeel. Deze haven niet hoor. We komen bij een deur met daarachter niet meer dan een klein halletje zoals menigeen die heeft in een rijtjes woning, daar zit een opklap blad tussen de muren. Er past voor het blad precies een stoel voor mij als klant. Achter dat blad past precies onze vriendelijke maar toch wat uit de kluiten gewassen (hij heeft waarschijnlijk altijd keurig zijn pap op gegeten)havenmeester. Ik vind dit helemaal geweldig. Meer is kennelijk niet nodig, want de aantekenboeken en de printer passen er ook op een plank. Daar kunnen die over de top marina’s een voorbeeld aan nemen.

Zoals altijd in een haven krijgt Lovis weer een lekkere straal zoet water over en komt er weer een lijntje waar de we onze was kunnen laten drogen. Het is best veel dit keer. Verder zijn we druk met plannen hoe we het gaan doen, want Ronja komt naar Grand Canaria met Marit maar het weer zit niet erg mee met al die zuiden winden en we zijn ook bang dat er geen ruimte is voor ons omdat Las Palmas is afgehuurd door de ARC en de locals die hun box moeten afstaan gaan naar een andere havens op het eiland. Omdat het onbestendig weer wordt willen we wel graag een goede haven in de buurt hebben zodat we niet met 30 knopen wind moeten gaan ankeren. Even het weer goed in de gaten houden. We hebben leuke gesprekken met een Hollandse die opstapper is op een Engelse ARC boot. Arnold krijgt van haar de lijsten van de ssb die door de ARC zijn uit gegeven. We raken ook aan de praat met onze Franse buren die we al verschillende keren hebben gezien maar nooit gesproken. De turquoise boot valt wel op.

Opeens begint het weer te regenen. Snel de laatste was binnen halen. Dat valleitje waar geen water in stond toen wij er heen zijn gegaan dat zou nu zomaar weer met water kunnen staan, want dit is nu al de derde dag dat het hier regent.