Onze laatste dag in Suriname. We plaatsen het windset in de mast en het werkt. We kopiëren een boekje over Tobago van Janny en Martien. Daar zijn we allemaal erg blij mee. Verder helpt Arnold nog even bij Jet met pc toestandjes en gaan we aan de wal de rubberboot schoonmaken en Gaby betalen. Als we hier dan toch zijn eten we nog voor de laatste keer bij de Riverbreeze zodat we onze laatste SRD’s kunnen opmaken en we aan boord niet meer hoeven te koken. Dan wordt het tijd om de boot weer klaar te maken voor vertrek. We laten om 14.30 uur de mooring los. We worden uitgezwaaid door de mensen op het terras en later ook door Huib die thuis op zijn balkon staat. Er staat een stevige wind tegen en stroom mee wat de rivier ruw maakt. We kunnen er maar net tegen in de snelheid van de stroom is onze bootspeed. Later gaat het beter en kunnen we lekkerder varen. Arnold maakt nog snel nasi voor onderweg.

Het is donker als we de laatste geul naar de uiterton in varen. We roepen de MAS op om te vragen of ze ons kunnen vertellen waar precies het wrak ligt van een schip dat een paar weken geleden is gezonken vlak bij de uiterton. Het duurt zeker 10 minuten voor ze ons het antwoord kunnen geven. Wij zijn dan allang die positie voorbij. Wat een stumpers zeg die MAS! Dan kunnen we nu echt aan de reis beginnen naar Tobago.

We hebben een mooie wind. Tussen de 15 en 21 knopen schuin van achteren. Met een reef en de fok is dat relaxed zeilen. De golven zijn wel behoorlijk dus alles wat binnen gedaan moet worden is zeer vermoeiend. Met een dag gemiddelde van 167 en 180 mijl schieten we hard op. De derde nacht hebben we weinig wind wat betekend dat we de motor starten. Anders staan de zeilen zo te slaan. Ook krijgen we een stortbui over ons heen. Mooi komen we straks met een lekker schoon schip in Charlotteville aan. Bij daglicht hebben we het land in zicht en om 10:30 uur (9:30 Tobago time) laten we het anker vallen. 490 mijl in minder dan 3 etmalen, dat is weer lekker snel gegaan.

We stallen Lovis af eten wat en gaan met de dingy aan wal naar de immigratie en custumer (douane). Eigenlijk moet dat meteen na aankomst. En omdat we tijdens lunchtijd bij immigration aankomen en we dus nog moeten wachten is de tijd tussen aankomst en inklaren (14.30 uur)nog langer geworden. Meneer van de douane was ‘not amused’ maar we hebben ons er aardig uit kunnen kletsen. Om te vieren dat we nu echt in de Carieb zijn drinken we een Carieb lager op een terrasje. Lekker hoor.

Tobago is een prachtig groen eiland met bergen en stranden. Het doet ons een beetje aan Madeira denken. Helaas ook de donkere wolken en de regen helpt daarbij. Gelukkig is het hier een korte maar fikse bui en dan is het weer lekker. We liggen in een baai met vele vissloepjes. Deze bootjes hebben aan beide zeiden een lange bamboe stok met simdraad die weer via de boot naar achter loopt. Ze varen als gekken door de baai. We snappen niet dat er een vis de kans krijgt te happen. Leuk om te zien dat ook deze streek weer hun eigen wijze hebben van vissen.

Waar we echt aan toe zijn is een duik achter de boot in het prachtige heldere water. Heerlijk. Er liggen nog 6 andere zeilschepen en een grote drie master in de baai. Als de volgende morgen een paar vertrekken gaan wij wat meer de kom van Piratesbay in. We beginnen met wat klussen. Arnold met de navigatie apperatuur aanpassen op de 17 graden variatie ten opzichte van het noorden. (dat is in Nederland maar 4 graden) en ik ga een hoes maken voor de dingy. Door de zon begint de bijboot te vulkaniseren. Een hele klus. Na de lunch gaan we naar het strand.

Er staat een hutje waar je koude dranken kunt kopen. Dat wisten we niet en zonder knip koop je niets. De uitbater is een alleraardigste man die ons helpt bij de landing. (zo noemt men dat als je met bijboot door de branding het strand op vaart.) Het smalle strand is door vele bomen omringd en er komt een stroom water vanuit de rivierstroom op uit. Kraak helder zoet water waar je lekker je af kunt spoelen na een duik in de zee. De kraan stopt nooit.

We spreken een Deens stel op het strand die op Tobago zijn om te trainen in cite surfen. Ze hebben nu twee dagen vrij. Het is opvallend dat er zo veel Denen hier zijn. We spreken later nog op een terras in de ‘stad’ bemanning van twee andere zeilboeten die ook van Denemarken komen. Als we op dat terras zitten begint het weer te stort regenen. Laten we dan nog maar een tweede biertje nemen. Per slot van rekenen is het ook nog mijn moeders verjaardag. 85 jaar wat een tijd, daar raak je haast de tel bij kwijt. Dat is wel een tweede biertje waardig. Zo komen we toch weer droog aan boord.

Vrijdag 9-1-2016. Na onze ochtend duik en het ontbijt gaan we naar de wal. We willen met de bus naar Roxborough voor de bank en door naar Argyle falls. Bij de supermarkt kopen we een kaartje, maar de bus missen we net en dat wordt 2 uur wachten. Dat doen we aan boord. We kopen wat vers fruit bij de fruitkraam wat we nu mooi aan boord kunnen brengen. Als we 12 uur terug zijn komt Andy een praatje maken en bied ons Mango’s aan. Die brengt hij bij restaurant Big fish waar we ze kunnen ophalen als we terug zijn uit de stad. De bus is er om 12.45 uur nog niet dus stappen we in de maxi taxi. De rit naar Roxborough is mooi met erg stijlen zig zag wegen (25%). Wij gaan geen scooter hier huren. De chauffeur wijst ons de bank, maar rijdt ons door naar de waterfalls. We gaan met een gids mee lopend naar zijn truck. Onderweg staat er een auto met een pas getrouwd stel uit Texas die de weg vragen naar de waterfalls. We stappen alle drie bij ze in en rijden de bergweg op tot een hek. Daarna lopen we naar de waterval.

We horen het water al te keer gaan. Het is een prachtige plek met bamboe van wel 20 meter. Ze hangen over de beek en vormen zo een soort poort. Dan met het licht er doorheen…….een stukje paradijs!   We lopen door een van de watervallen naar de andere kant waar we mooi in het water kunnen stappen.

Het is heerlijk water.

Na een tijdje gaan we weer terug. De gids plukt nog even papaya’s van een boom voor ons. Lekker, we scoren goed vandaag wat betreft vers fruit. We lopen terug naar het plaatsje en gaan bij de bank geld halen. Ze kunnen ons helaas niet vertellen wat de koers is van Euro’s naar TT dollars. Als we op een maxi taxi wachten voor de terug weg begint het weer flink te regenen.

In Charlotteville gaan we bij Big fish wat snacken en wat drinken en even internetten. Dan begint het echt te stort regenen. We komen dan ook niet droog over. Jammer dat we ook hier steeds regen hebben.

Zaterdag is klusdag. Ik maak de hoes voor de dingy af en Arnold is druk met een harde schijf redden. We gaan niet van boord.

Zondag is het dan eindelijk een dag zoals we dat van de Carieb verwachten. We gaan met de bijboot een rondje langs de kust varen in de ‘men of war bay’. We eindigen bij het strandje van pirates bay.

Lekker zwemmen zonnen en wat eten en drinken bij onze vriendelijke beach man. We gaan nog een stuk wandelen. De trap op naar boven.

De enige weg naar het strand en dan nog wat door de bush. Mooi uitzicht over de baai waar Lovis ligt. Als de zon achter de bergzakt gaan we weer aan boord. We zitten tot laat lekker buiten in de kuip. Een heerlijke dag.

Maandag: Er zwemmen wel honderd mooie vissen rond onze boot. Als we zelf het water in gaan blijven ze rustig in de buurt van ons. Met de snorkel op ben je gewoon een beetje een van hun. Wouw wat gaaf. Vandaag gaan we diesel tanken met de jerrycans. Is misschien wel wat lastg, maar het kost hier geen drol!. Daarna met de maxi taxi naar ‘de stad.’ Scarborough is een lekker levendig stadje, maar wel kleinschalig. We moeten lachen om de manier waarop hier de elektriciteit voorziening gereld is.

Het is een grote klittebende opgebonden aan palen. Er zijn allemaal kleine winkeltjes en marktkramen met fruit wat er erg goed uit ziet. Na een paar uurtjes rond te hebben gelopen gaan we weer in een busje terug. Het is een erg kronkelige weg berg op berg af langs de zuidkust van het eiland. Het valt ons op dat de zee tot aan de bebouwing maar weinig speling heeft. Als hier toch een flinke storm komt komen de golven vast en zeker over de huizen. Terug bij de bijboot zijn we wat minder blij. Ze heeft in de branding gelegen en er ligt een laag zee met zand in. Pieter komt er aan. Hij is van een boot die ook bij ons voor anker ligt. Hij heeft onze bijboot meer de kant op getrokken want hij lag met het hoge water te rukken. We wachten maar tot het water iets gezakt zodat we hem leeg kunnen laten lopen door de stop eruit te halen. Ook zien we dat we een peddel kwijt zijn. Echt balen! We drinken met Pieter een lekkere koude Carieb lager om de tijd te doden. We hebben morgen wel even werk voordat de bijboot op het voordek kan. We durven het haast niet te zeggen, maar een flinke regenbui zou nu wel van pas komen. We liggen niet meer zo rustig in de pirate bay. We liggen behoorlijk op de zwell.

Dinsdag  gaan we eerst nog zoeken naar de peddel, maar we vinden hem niet. De golven lopen nu de baai binnen dus we gaan dit prachtige eiland verlaten. We maken eerst de TT dollars op door er Carieb lager flesjes voor te kopen. We moeten toch wat, want de supermarkt is een beetje uitverkocht . Geen kaas of groente.

Dan Lovis klaar maken voor vertrek en vooral de bijboot klaar maken om op dek te leggen. We zijn mooi op tijd klaar. 18.30 uur gaat ons anker op en gaan we in de schemer de baai uit. 83 mijl te gaan dus morgen komen we weer met dag licht op onze nieuwe bestemming ann: Grenada.