Guadaloupe.

Zaterdag 5-3-2016: In de hoop minder regen te krijgen en om Cees en Anneke met Beau weer te treffen verlaten we het mooi eiland Dominica en gaan naar Terre de Haut. Een eiland dat bij Guadaloupe hoort en ook weer Frans. Het is een heerlijke zonnige zeiltocht. Natuurlijk willen we op anker want dat kost niets, maar dat valt hier tegen. Op de mooie plekken hebben ze een verboden ankergebied gecreëerd met allemaal moorings. Één gebied is nog in wording. De betonblokken liggen al op de bodem (die zie je gewoon op 12 meter diepte liggen.) maar er zitten nog geen moorings aan. Hier mag dus nu nog wel geankerd worden. We gaan wandelen naar het plaatsje van het eiland en dat is wel een hele trip. De wegen zijn heel stijl. We worden wel getrakteerd met een winkel waar weer Franse stokbroodjes te koopzijn. Lekkerrrrrr!!! We lopen een rondje door het zeer toeristische dorpje en wandelen weer terug. Het populaire vervoermiddel hier is een golfkarretje of een scooter. Het is vreemd dat het strandje waar wij voor liggen onder de suiker berg (pain du sucre) het meest bezette strand is terwijl het helemaal niet makkelijk bereikbaar is. Misschien vanwege het glas heldere water. Er wordt hier volop gesnorkeld. Met je snorkelbril op kan hier makkelijk 18 meter diep kijken. We zien weer nieuwe vissen en de omgeving is ook bijzonder. Terwijl er eigenlijk bijna geen koraal is. Met de dingy gaan we naar Beau die met oa Kulkuri een baai verder op anker ligt. Het is een gezellig weerzien.

Maandag weer naar het dorpje voor het inklaren. Als we terug komen ligt ook de Kulkuri bij ons in het baaitje. Wij gaan met de dingy naar Terre de Bas, een eilandje aan de overkant. De pelikanen zijn hier volop in de bomen nesten aan het bouwen. Bij het strand is de gendarmeri aan het tobben met hun rib. (grote rubber boot). Die is kennelijk verkeerd op het strand geland en wordt nu leeg gepomp. Er is er een die de schroef aan het uitgraven is, maar dat valt niet mee als je nog op de branding ligt. Uiteindelijk draaien ze hem met de neus naar zee en lukt het om vrij te komen. Altijd leuk om naar dat getob te kijken. Ik ga hier nog even snorkelen. Voor mij zweven de familie Von Trap in vis vorm. De grootste voorop met een vol lijf (rog achtig) en een spitse staart. De volgende was wat kleiner en weer de volgende nog kleiner…….tot de laatste (stuk of 10) in de rij met alleen een klein lijfje zonder staart. Erg grappig om te zien. We gaan terug en worden door Hans gewenkt om te komen. Zijn ankerlier wil steeds het niet doen. Samen komen ze er uit wat het is en Arnold maakt even een noodreparatie, maar er moet een nieuw bediening set komen. Het is altijd wat op een boot.

Dinsdag gaan we vroeg op want we willen voor de wind draait in Point de Pitre op het hoofdeiland zijn. Zeer rustig zeilen we naar de haven. Het laatste stuk met de motor aan. Als we het anker voor de jachthaven laten zakken regent het weer voor de verandering. Voor het eten gaan we naar de kant en zien de Lena uit Amsterdam liggen. Wel van gehoord maar nog niet gesproken. Ze nodigen ons uit voor een drankje en dat is erg gezellig. Zij gaan ons eigenlijke plan doen. Via de inland waterways naar New York.

We hebben een leuk ankerplekje met de grote vaart vlak langs ons. Zo hebben we op de eerste avond al twee vrachtschepen en een cruise schip langs zien gaan op 75 meter afstand van onze ‘kleine’ Lovis. We moeten helaas een keer ankerwacht hebben want een grote cat zonder mast naast ons draait op het moment we geen wind meer hebben precies anders om dan wij wat betekend dat we tegen elkaar aan kunnen komen. We hebben twee keer in moeten grijpen.

De ander dag verkassen we een stukje, maar dan liggen we weer erg dicht bij boei 7. Uiteindelijk verkassen we meer naar het museum. Daar liggen we ook rustiger wat betreft de kleine bootjes. De speed boten hier zijn wel serieus. 3 of 4x 300pk op je achter spiegel, dan tel je pas mee.

Pointe Pitre is best een redelijke stad, met veel kleding winkeltjes. Voor €30,00 euro heb je een tas vol kleren. Daar hou ik wel van. Bij de kade is de groente en vis markt we slagen voor een red snapper. We hebben heel veel regen deze dagen. Zo sneu voor al die markt mensen. Maar ook voor ons. We worden er wel een beetje geprikkeld door. We genieten wel van ons ankerplekje, zo met al die activiteiten bij de grote vaart. We worden bij Liesbeth en Hans uitgenodigd voor het eten van een zuurkoolschotel, maar voor die tijd drinken we wat bij Herma en Paul van de Lena een borrel. Zij zijn helemaal blij dat Ronja en Lennard voor hun een pakking mee kunnen nemen uit Nederland. Dat scheelt ze een week wachten.

We proberen de boot roest vrij te krijgen en dat lukt goed met een spulletje wat we van de Lena hebben gekregen. Na een dag hard werken kunnen we te vrede zijn. Omdat we de Kulkuri en de Lena waarschijnlijk straks een tijdje niet zien nodigen we ze uit voor een rumpunch. Stom dat we geen foto hebben gemaakt. We hadden een extra zeiltje gespannen tegen de regen dus we zijn gezellig buiten blijven borrelen.