Maandag is voor de familie een acclimatiseringsdag. Wij hebben de scooter en gaan lekker op tijd er mee rijden. We pakken de zuidkust waar we langs de steile rots kust slingerend bergie op en bergie af gaan. We stoppen oa bij cabo Girao waar een uitkijk punt is met een glas plaat.

Je staat daar 580 meter boven de zee en als je naar beneden kijk zie je de contouren van de bodem van de zee. Het is prachtig weer dus we kunnen ook zien hoe de kust lijn slingerend de contouren vormt van eiland Madeira.

 

Van dit prachtige punt gaan we verder naar Ribeira Brava. We willen eigenlijk naar de haven Lugar de Baixio gaan kijken. Een haven die is aan gelegd en nooit is gebruikt omdat de zee met een flinke storm zo op kan bouwen dat er een golf ontstaat die over de gehele haven slaat. (zie op you tube spectaculaire beelden) De buiten muur is al deels in gestort. We gaan er niet helemaal naar toe omdat we dan via een bananen plantage pad naar beneden moeten gaan van +/- 15 % en dat vinden wij toch wel een beetje te gek. Het is een mooie hoek daar met al die bananen plantages en terrassen met gewassen. Ook hier hebben we al behoorlijke bergen die we met de scooter moeten trotseren. We gaan weer terug via de auto baan met de vele tunnels. Dan ben je zo weer terug in Funchal.

Aan het einde van de middag komt Ma, Mieke, Madelene en Pim bij ons aan boord voor en borrel. We kregen ook ma makkelijk aan boord. Dat is toch bijzonder dat zij op haar 84^e nog bij me aan boord komt hier in Funchal.

 

Het is net Sinterklaas want al snel komt de tas tevoorschijn met de spullen die ze voor ons hebben mee genomen die we hier niet of moeilijk kunnen krijgen. Ronja heeft het er weer druk mee gehad, maar ook de zussen hebben lekker inkopen gedaan. Zelfs is er aan de pepernoten gedacht. Met deze boodschappentas kunnen we vooruit. Vooral de vacuüm verpakte hamburgers varkenslapjes en kipburgers zijn hier niet te koop en voor onderweg ideaal.

’s Avonds gaan we in de oude stad eten. Zonder ma want die gaat lekker vroeg naar bed. In de oude binnen stad wordt je bij ieder terrasje aan gesproken en hopen ze dat je bij hun gaat eten. Een man zegt dat hij nog een tafel voor vijf heeft en hem vrij houd voor ons. Als we aan het einde van de straat zijn en alle terrasjes gezien hebben en omdraaien staat die man in de verte met twee armen naar ons te zwaaien. Dat was zo grappig dat we besluiten bij hem te eten. Gezellig en lekker gegeten. De oude stad is leuk met haar smalle horeca straatjes met haar deuren die veelal door kunstenaars. zijn beschilderd. Je kijkt je ogen uit.

Dinsdag gaat de familie zonder ons op pad. Eerst ga ik een was doen en Arnold gaat het rvs van de Watt&sea onderhanden nemen. Die oceaan krijgt alles verroest. Om 1600 uur hebben we de klussen klaar en is de was weer droog. Wij gaan de boot weer buiten op anker leggen, want het is goed weer en in de haven weinig swell. We laten ons anker zakken voor de ingang van de nieuwe haven die nog niet gebruikt wordt. We liggen prachtig. Hopen dat we niet worden weg gestuurd. Na het eten zoeken we de familie op in het restaurant vlak bij hun hotel. Ze hebben een top dag gehad met een taxi tour met een hele leuke chauffeur cq gids. We hebben elkaar zo wat te vertellen.

Woensdag gaan we met onze bij boot naar het hotel van de familie want die ligt aan de oceaan en heeft dus een oceaan bad. De bijboot daar aan een mooring gelegd en naar het terras van het hotel gezwommen. Het is daar erg leuk snorkelen. Met die rots partijen en de vele vissen die je om je heen ziet gaan. Zo hebben we daar een dag lekker op de ligbedden tussen de salamandertjes die nieuwsgierig komen kijken of er nog wat gemorst wordt gelegen en gezwommen en vooral lekker van elkaar genoten.

Donderdag heeft ma permissie gegeven om te gaan zeilen, maar wel om 15.00 uur terug zijn anders…..Wat is het fijn dat zij zich goed zelf kan vermaken en dat ze het goed vindt dat wij toch een paar uur weg zijn. Even lijkt het erop dat het niks gaat worden want het regent een beetje en er staat geen wind, maar gelukkig klaart het op en komt er genoeg wind. Pim Madelene en Mieke aan boord gehaald met de bij boot. We willen alleen ons mooie anker plekje niet kwijt dus laten we de ankerketting helemaal uit de motor lopen zo in de bijboot.

Het is een iets over bemeten anker voor de lodenstar maar ze zal er prima op blijven liggen. We zeilen met een rustig windje rond de 10 knoopjes een stuk ruime wind de zee op en wat meer via de kust en onder het Christusbeeld weer terug.

Mieke heeft wel het hele blik maria kaakjes nodig om niet echt zeeziek te worden, maar verder hebben we een erg leuke middag zo. Je moet toch een stukje gezeild hebben en ons leven een beetje beleefd hebben als je bij je zusje op bezoek gaat. Klokslag 1500 uur zijn ze weer bij ma. Aan het einde van de middag worden we door de pilot boot verzocht ons ankerplekje te verlaten want dit is de ‘catamaran area’. We moeten naar de jachthaven of voor het kasteel ankeren. Dat laatste zien wij niet zitten. We vragen aan de heren van de charter catamarans of zij er een probleem mee hebben als wij in hun gebied liggen. ‘Nee hoor geen probleem. Jullie liggen keurig op ruime afstand.’ Mooi dan blijven we liggen. We roepen de pilot nog om op de marifoon om uit te leggen, maar die reageert niet. ’s Avonds staat de politie vanaf de kant te roepen dat we naar de haven moeten komen. Arnold gaat met de bijboot naar ze toe. We mogen daar niet liggen. Het is niet aan de catamarans om ons wel toestemming te geven want die moeten ook voor hun moorings aan de haven betalen. We moeten naar de jacht haven. Hoho, zegt de havenmeester, ik heb helemaal geen plek. Arnold vraagt of hij dan voor die ankerplek kan betalen aan de haven. Daar moeten ze de haven autoriteiten voor op roepen maar die reageren nu ook niet. We mogen vannacht nog blijven liggen en morgen zal de pilot weer langs komen waar we het dan aan kunnen vragen.

We zoeken de familie weer op als ze hebben gegeten in de oude stad. Ze zitten voor een beschilderde deur met een dikke blote dame. Je moet wel even kijken waar je je vingers plaatst als je de deur open duwt. Ma heeft zich ook goed vermaakt.

Vrijdag. Ja hoor de pilot boot komt al om 8 uur langs en we moeten hier weg. We krijgen gelukkig een plek in de haven aan de kade muur en precies op tijd is alles geregeld om met de familie op pad te gaan. We gaan met een 6 persoons auto het eiland bezichtigen en wandelen. Pim is hier zes jaar geleden al geweest dus die weet al het een en ander op dit geweldige eiland. De route naar de pico de Areeiro (1816 meter hoog) is bijzonder mooi. We stoppen regelmatig voor een foto momentje. Op de top lopen we een stukje over de kam van de berg en weer terug. Zo nu smaakt het bakkie koffie die we hebben mee genomen extra lekker.

Dan rijden we naar het begin van een wandel route die loopt langs een levada. Levada’s zijn aan gelegde water goten die ervoor zorgen dat de zuidkust van Madeira ook natuurlijk water krijgt en dat het niet allemaal via grote watervallen via de noordkust de oceaan in klettert. Arnold Pim en Ma geen met de auto een mooie route rijden terwijl wij de levada wandeling doen van 13 km naar Portela.

Door bos, langs rivierbeddingen, diepe kloven over hele smalle paadjes, langs bergwanden met mos waar het water vanaf druipt. Mos met vele tinten groen. We kijken onze ogen uit. Leuk hoor om dit met je zussen te doen. Aan het einde van wandeling komen Pim en Arnold ons tegemoet lopen. Ma zit ondertussen lekker in de auto een puzzeltje te maken.

Wij worden op weg naar Funchal afgezet vlak bij de supermercado zodat we ons avond eten kunnen in slaan. Moe maar zeer voldaan zitten we later in de kuip aan ons biertje.

Zaterdag gaat Arnold niet mee en blijft aan boord. Lekker even niks. Ik ben vroeg uit de veren want ik wil voor ik in de auto stap nog een wasje aan de lijn hebben, want morgen gaat het regenen. Het is bewolkt als ik wordt opgehaald met de auto maar als we de tunnel door komen aan de noord kant van het eiland, schijnt de zon tegen de dalen. We rijden via Sao Vicente, Seixal, de mooie kustlijn met de hoge watervallen naar Porto Moniz waar we naar het natuur bad gaan. Een zwembad gecreëerd in de kustlijn dat met hoogwater volloopt met golven uit de oceaan. Er zwemmen dus ook gewoon verschillende vissen in dat zwembad.

 

We vermaken ons anderhalf uur in dit bad en gaan dan weer verder. We rijden over de hoogvlakte Paul da Serra en gaan naar Rabasal, het begin van de wandelroute. Het is daar maar 14 graden terwijl we in het zwembad 27 graden hadden. Dat is even afzien. Madelene en Mieke gaan de wandelroute naar Risco een waterval en daarna naar een 800 meter lange tunnel waar wij met de auto weer heen rijden. Ma blijft weer in de auto met haar boekje en Pim en ik gaan de meiden tegemoet lopen door de pikke donkere tunnel. Onze mobieltjes moeten ons een beetje van licht voorzien. Aan de andere kant is het net een sprookjes bos met overhangende takken smalle maar hoge trappetjes van en naar kronkelpaadjes. Uiteindelijk gaan we dus weer met z’n viertjes de tunnel terug in en lopen naar ma in de auto. Ik ben pas weer om 18.30 uur terug aan boord. Het was wel weer een geweldige dag. Inmiddels regent het en we gaan met de familie uit eten want dit is de laatste avond. Gelukkig haalt Pim ons nog op met de auto.

Heerlijk en gezellig gegeten vlak bij het hotel en daarna nog mee naar de kamer waar Mieke nog snel mijn haar knipt. Dat is lekker! De terugweg naar Lovis is het droog maar bij het aan boord stappen gaat het weer regenen. Dat slaapt zo goed.

Zondag eerst flink uitslapen. Het enige wat op het programma staat is boodschappen doen en de familie uit zwaaien. We zijn om 16.00 uur in het hotel waar we nog een laatste borrel met elkaar drinken. Om 18.10 uur zwaaien we ze na een flinke knuffel uit. Het was een heerlijke week zo samen met je familie maar het is ook weer lekker om gewoon samen te zijn.