We zijn inmiddels weer een paar dagen verder en er is een hoop te vertellen. We hebben in Gijón maar eens de traditie of gewoonte uitgeprobeerd. In een prachtig restaurant/ bar hebben we Cider gedronken. De ober komt dan naast je, je glas bij schenken op grote hoogte en vervolgens moet je het glas (100cc) in een keer leeg drinken. Wij begrijpen niet dat iedereen het hier drinkt, want het is enorm smerig. Alsof je een slok wijnazijn drinkt. Grappig is dat de bar er helemaal op aangepast is, want onder de bar was een goot waar iedereen het laatste beetje uit het glas in gooide. Sommige wel een groot restje….die vinden het waarschijnlijk ook niet lekker. Hahahaha

Zondag 14 juni gaan we Gijón weer verlaten. Ik lever het pasje in voor het hek en kom daar een oude bekende tegen. Een oude Engelse baas waar we vorig jaar naast hebben gelegen toen we in Plymouth lagen. Een aardige man alleen die mij sterk aan mijn vader deed denken. We zien elkaar op de kade en we hebben allebei een moment van herkenning. Zo leuk dat je zo iemand dan weer tegen kom. Even een kort praatje. Hij gaat naar la Coruña dus wie weet dat we elkaar nog een keer zien.

Van Gijón varen we naar Cudillero. Een plaatsje die we volgens vrienden van ons (Marco en Jantien van ‘Anne-Mare’) niet over mogen slaan. We kunnen uiteindelijk de spi trekken en zeilen. Zo hebben we toch weer een mooie zeiltocht. Wij varen in de zon maar op zee trekt het dicht en boven land ook. We houden het goed in de gaten dat hier geen raar weer uit komt. Vlak voor Cudillero wordt de lucht te donker naar ons zin en halen we de zeilen eraf.

Cudillero is ook weer een vissers plaatsje met in de kom moorings. We proberen het systeem van deze moorings te snappen maar dat lukt niet. We doen het op onze manier en pakken gewoon twee moorings waar we tussen gaan liggen. Dat wordt eerst niet geaccepteerd, maar uiteindelijk hebben we het lekker toch gedaan. Het is weer een klein paradijsje waar je in terecht kom. Jammer dat het is gaan regenen. Hierdoor is het dorpje met vele terrasjes uit gestoven.

 

Maandag 15 juni. We verlaten Cudillero op de motor. Tegen de tijd dat we kunnen zeilen met onze heerlijke code zero zijn we er al bijna. We besluiten Riadeo over te slaan en naar Burela te varen. Spannend, want deze haven wordt niet in de reeds beschreven. Het is een vrij grote vissershaven en inderdaad niet echt op visiteurs ingesteld. Wij vinden een plek aan de kop stijger langs een rubber boot. We liggen er goed en hebben het weer prima naar ons zin. Zo een haven volop in arbeid heeft ook weer wat. Er is ook een werf voor viskotters en daar was het niet helemaal goed gegaan. Op de helling ligt een kotter met trolley en al op zijn kant. Nu zijn ze een fundering aan het maken voor de kraan die de kotter weer over eind kan takelen.

Om onze boot zwemmen tientallen vissen. Ze zullen waarschijnlijk niet te eten zijn, want er is geen visser die er naar om kijkt. Het zijn echte Spaanse vissen, want ze doen heeeeeel rustig aan. Liggen met hun rug net boven water te zweven. Mooi gezicht. Burela is zo een vissersplaats, dat als de winkels gesloten zijn dat er buiten een automaat hangt waar je vis gerei uit kan trekken. Een soort sigaretten automaat maar dan voor haakjes, loodjes en simdraad.

Dinsdag 16 juni varen we naar Ria de Cedeira. We hebben prachtig zonnig weer. Eerst weer op de motor later zeilen onder spinaker. Dat was eerst eigenlijk te hoog, maar het gaat precies. Zo zeilen we langs Cabo Ortegal, naar schijnt de hoogste Cabo van Europa. 589 mtr. Indrukwekkend! Alles is hier zo mooi. Noord Spanje is echt een aanrader!!!! Ria de Cedeira is ook zo een plaatje. Het is jammer dat we de spinaker gescheurd hebben, dat beïnvloed toch wel een beetje de sfeer helaas, maar we vinden een prachtige anker plek. Een klein uurtje later komen ‘Aurora’ en ‘Bull’ de twee Nederlandse boten ook de Ria binnen.

Iedereen die we spreken zegt dat we absoluut de Ria’s niet mogen overslaan. Wij begrijpen dat. Het is hier weer prachtig mooi en alles is zo gemoedelijk . Alie en Jaap van ‘Bull’ zijn oude bekende van Johan en Milly en Milly vond het tijd worden voor kennismaking tussen ‘Bull’ en ‘Lovis’. Op de borrel bij ‘Aurora’ dus. Super gezellig.

Woensdag 17 juni. We liggen min of meer verwaaid. Niet dat we van plan zijn om door te varen maar Arnold vond het niet prettig om samen het schip te verlaten. Hij neemt nu wat tijd voor wat klussen aan boord. We sluiten het koolstof filter voor drinkwater aan, en hij krijgt de SSB weer wat meer aan de praat. Nu de antenne nog ……..maar waar hebben we de onderdelen voor die klus gelaten. Nergens te vinden. Balen!!!! Per ongeluk van boord gehaald????

Jaap kent van een paar jaar geleden een Nederlandse zeiler die hier vaste klant is. Hij heeft zelfs een huisje op de berg. Peter. Die weet hier de weg. Wij dus met rubberboot naar ‘Bull’ om te vragen wie die Peter is. We worden hartelijk ontvangen door Jaap op zijn prachtige zeil boot. Dat maakt dit leven extra leuk, die contacten onderling. Vervolgens gaan we naar Peter. Hij is aan boord. Een mooie vent vol humor. Hij weet heel veel van de omgeving, alle mooie ankerplekjes en van de mensen hier. Hij weet inderdaad wel een adres waar onze spi gemaakt kan worden.

Peter nodigt ons, de zes Hollanders, uit om bij hem thuis te barbecueën. Zijn lief Maria is er ook. Het is een enorme gezellige avond. Maria heeft voor de vis gezorgd Alie en Milly voor salades en wijn en wij nemen bier, wijn en stokbrood mee. Dit alles wordt genuttigd op het terras van Peter zijn huisje met uitzicht op de Ria en de hoofd straat van Cedeira. Met een strak blauwe lucht, verkoelend briesje en een wijntje in de hand……. Ja hebben jullie het beeld? AAHHHHHH. Met elkaar is de sfeer ook zo goed. Dit wil je eigenlijk niet meer kwijt. Rond middernacht brengt Peter ons weer met zijn auto in twee ritjes terug naar het steigertje waar onze rubberboten liggen

Donderdag 18 juni. Om 10 uur zwaaien we Aurora uit. Die vertrekt naar la Coruña. Wij krijgen Peter aan boord die Arnold komt ophalen en de spi. Die gaan ze met de auto naar Ares bij de zeilmaker brengen. Dan kunnen wij hem hopelijk over een paar dagen weer met de boot daar ophalen. De bedoeling is dat we de komende dagen Ria Ares met Ferrol en haar, volgens Peter, gezellige ankerplekjes te kust en te keur gaan verkennen. Dat zullen we dan weer in een volgende blog vertellen als we weer internet hebben.

Oh ja als we niet op ‘locatie’ te zien zijn dan staat bij ons de apparatuur uit om energie te besparen.