Laatste oceaan oversteek.

Zaterdag 18-6-2016 vertrekken we om 9:00 uur onder luid (en een beetje vals) getoeter de haven van Angra do Heroismo. Na een innig afscheid staan Jet, Saskia, Janny en Martien ons uit te zwaaien op de stijger.

Jet Saskia Martien en Janny + Ierse buurman zwaaien ons uit.

We zijn weer op onszelf. De ‘Suriname’ groep is versplinterd, ieder hun eigen weg naar het einde van deze reis. Wij mogen ons nog verheugen op het rondje Ierse zee en Caladonisch kanaal. We hebben iets miezer bij vertrek, maar al snel komt dat goed en hebben we een prachtig vertrek windje. Rond de middag hebben we even weinig wind en een slecht zeetje, dus zetten we motor bij, maar gelukkig kan later de code 0 erop en zeilen heerlijk de prachtige nacht in met een grote maan die ons van veel licht voorziet. In de vroege morgen gaat de code 0 er weer af en varen we met melkmeisje.

Zondag 19-6-2016 is prachtig weer tot einde van de dag. Er komt een koude front aan met bewolking en miezer regen die houd ook de maandag nog aan. Ik heb geen last van zeeziekte en dat terwijl ik geen pleister heb geplakt. Alleen is het happy hour rosétje niet goed gevallen. Dat doe ik dus niet meer op zee.

Dinsdag 21-6-2016 hebben we weer een prachtige zonnige dag. Het zeilen gaat niet altijd even gemakkelijk maar met zo nu en dan een zeilwissel en / of motor aan en zelf sturen komen we er wel. De weersvoorspellingen zijn ons gunstig gezind. De wind zal tot zeker zaterdag gunstig blijven en dan zijn we al een heel eind. Woensdag staan we weer paraat met de camera’s, want we hebben weer spuiters gezien. Drie keer zien we een ‘waterwolk’ omhoog komen, maar helaas geen walvis laat zich echt zien. We hebben ’s avonds een radionetje met Sailaway die onder weg is naar de Scilly’s en Septemberbleu die al een week onderweg naar Brest is. Leuk om hen weer te horen maar woensdag avond was het laatste contact wat al zeer moeizaam is gegaan.

Donderdag 23-6-2016 begint de dag met regen. De bewolking is gebleven maar gelukkig is het wel droog geworden. We hebben wel regelmatig even de kachel aan want het is koud. Ik heb nog VHF contact met een Deense tanker die richting Amsterdam gaat. Hij zal de stad hallo zeggen van ons. Dat blijft toch leuk om af en toe met zo een grote jongen te praten. Verder gebeurd er weinig bijzonders. We varen lekker door en de sfeer is prima.

mooie zonsopkomst

Vrijdag is eigenlijk het zelfde. Bewolkte dag en de wind neemt wat toe, maar ook vooral de golven, want we komen op het continental plat. Van 1300 meter naar 275 meter diepte. We hebben 1 monster golf over ons heen gekregen. We hoorde een knal en lagen in een keer stil met massaal water over de boot. Even checken…….ja hoor de zonnepanelen en het anker zijn nog gewoon netjes aan boord. Pfff. We scheuren richting Ierland. ’s Nachts nog contact gehad met een Spaanse visser die voor ons een vissersboei heeft uitgegooid. Of we die willen vermeiden. Dat willen we zeker!!! Arnold heeft contact met een Noorse zeilboot ‘iuna’.

de beroemde fastnet rock

Zaterdag om 7 uur passeren we de beroemde Fastnet rock. En precies een week na vertrek lopen we de baai van Baltimore binnen. De havenmeester is zeer behulpzaam en we voelen ons welkom. We leggen Lovis eerst aan de buiten zijde aan maar we mogen ’s middags aan de binnenkant liggen van het pontoon dat alleen in de zomer ligt. Het is eigenlijk een soort van boot dat als stijger fungeert. We kijken terug op een super overtocht. Na de Lovis even lekker te hebben afgespoeld drinken we er een biertje op.

Baltimore is niet meer als een haventje met op de kade wat horeca en een buurt super. We nemen een pint in de pub die erg aan Bud en Oysters doet denken. Ineens is het helemaal vol. Er is een belangrijke rugby wedstrijd. Helaas verliezen de Ieren van de Africanen. Als we weer in de kuip zitten spreken we een Hollander die vraagt ons hoe we gevaren zijn. Hij komt hier al vele jaren en zegt ons dat we vanavond naar de pub moeten om mee te maken hoe dat leeft met life muziek. Dat doen we dan ook. We hebben meteen het gevoel dat we in de Ierse cultuur terecht zijn gekomen. Er is lekker veel volk op de been. Na een pint houden wij het voor gezien en gaan aan boord. Vanavond weer samen naar bed wat niet beweegt. Heerlijk!

In mei 2015 zijn we vertrokken. Het eerste stuk hebben we er gang in gehad, maar vanaf de Spaanse ria’s hebben we het rustig aan gedaan en hebben we genoten van de Spaanse en Portugese kust. Inmiddels zijn we via de eilanden van Madeira, de Canarische eilanden de Kaapverdische eilanden, de oceaan over gestoken naar Suriname. Aan de overkant zijn van Suriname naar Tobago gevaren alwaar ons Carieb avontuur begon. Het plan was via het Caribisch gebied naar Cuba en als we tijd genoeg zouden hebben, hadden we ons anker nog willen laten zakken onder het vrijheidsbeeld van New York. Dat gaan we dus niet doen. We gaan via de windwards islands  naar st Maarten, waarna we weer de terugtocht gaan beleven via de Azoren naar Ierland. Wie weet pakken we dan ook nog Schotland mee en proberen we het monster van Loch Ness te ontmoeten. Ja, en dan komt toch de tijd dat we weer terug gaan naar Nederland met een enorme ervaring rijker.

Wij zijn Arnold en Perry de Maa. Zeilen sinds 1993 met een eigen zeilschip en sinds 2009 hebben we de Dufour 40. De boot is al gekocht met de gedachte om een keer een wat langere tocht te maken.
Toen was in september ineens ons appartement verkocht, onze dochter woont met haar vriend samen dus dit was het moment om onze droom te verwezenlijken. Niet een rondje Azoren zoals we dat eerst van plan waren, maar een rondje Atlantische Oceaan.
Dat betekent dat Perry moet gaan stoppen als tandarts assistente en gym juf en dat Arnold zijn net opgestarte bedrijfje in de ijskast gaat zetten. Maar dat hebben we over om onze droom werkelijkheid te laten worden.