We liggen nu een aantal dagen in Marigot bay en zoals we al verwachtte zien we hier weer volop bekende……maar we wisten niet dat we nog drie stellen uit Helius hier zouden treffen dat is verrassend.

We varen naar de dingy repair om iemand af te zetten, komt er een bootje aan gevaren die heel uitgebreid zwaaien. Als we dichterbij komen zien we dat het Cees en Ria van Uffelen zijn. Een stel uit Helius maar ook van Maasland waar ik ben geboren. We wisten dat ze weer na jaren terug zouden gaan naar Europa, maar dat we ze hier daadwerkelijk treffen is wel heel erg gaaf. We gaan ’s middags bij ze op de borrel in de Lagoon waar ze aan een mooring liggen. Dat wordt ook een lekker kippetje eten, want we hebben veel bij te praten.

bij Cees en Ria aan boord

Zondag gaan we met een paar boten naar de carnavals parade in Philipsburg.

carnaval

Als we daar op het terrasje van Dutch cafe een kroket en frikandel gaan snacken komt er een gezin naar ons toe die mijn t shirt herkent (Sorry ik weet alleen nog dat hij Bas heet) zijn net lid bij Helius en zijn nu hier op vakantie. Leuk toch. We kijken onze ogen uit naar de parade. Of de dames zijn super slank of het is rollade parade.

Vele foto momentjes…..erg leuk. Toen het thuis front de foto’s zag waren ze wat jaloers. Bij de Theebuckers hebben ze het iets kouder.

We zijn precies op tijd terug aan boord, want er barst een flinke bui los. Als de wind dan plotseling 90 graden draait komt ons anker los, recht op September blue af. We houden de Lovis af, maar de ketting met duivelsklauw van September Blue wil niet los waardoor Elmar zijn anker niet direct kan vieren. Het lukt uiteindelijk zodat wij de schroef aan kunnen zetten en opnieuw kunnen ankeren. Het geeft niet veel vertrouwen. Elmar is echte waterrat en zwemt direct naar ons anker om te kijken of het goed ingraaft. Het lijkt goed, maar als we meer gas terug geven om vast te trekken slepen we het Rockna anker 10 meter verder met een flinke veur achter haar aan. We nemen een andere dropplek in de hoop dat daar het zand wat steviger is met minder schelpjes die naar wij denken de boosdoeners zijn. We zijn de komende nachten wel een paar keer gaan kijken als we wind en een bui aan horen komen want de schrik zit er behoorlijk in en Lovis wordt hier bepaald niet mooier van.

Maandag is Arnold volop bezig met de route voorbereiden. Hoe krijgen we de juiste info binnen op de oceaan om te zorgen dat we niet in slecht weer komen. De terugweg is heel anders als de heenreis. Terug hebben we volop te maken met allerhande weersystemen die elkaar beïnvloeden. Het is dus zaak om een route te zoeken met de beste wind. Het is iets trouwens waar iedereen hier mee bezig is. Heel veel van deze boten in de baai gaan naar de Azoren en zijn allemaal bezig met het weer.

We krijgen ineens bezoek. Erik en Lucien zijn hier ook op vakantie en zijn ook van wsv Helius. Ze dachten; goh zou grappig zijn als we de Lovis nu zien liggen……Oh kijk daar ligt ze. Ze worden aan boord gebracht door iemand die daar toevallig met zijn dingy bezig was. Het is echt zo gezellig om zo weer ‘oude bekende’ te treffen.

Zoals ik al zei, iedereen is bezig met het weer en iedereen hoopt op goed weer. Vele hebben opstappers. Die vliegen in en moeten weer binnen een bepaalde tijd op de Azoren zijn. Deze schepen willen toch op tijd vertrekken. De eerste Duitse boot ‘Traum tanzer’ wordt uit gezwaaid en uit getoeterd. Dat is wel leuk hoor. Als een boot vertrekt hoor je allemaal toeters. Goede reis!!!!

Wij gaan met Moorning Glory, September Blue, Thorang-la, Sailaway en Double Dutch als het goed is zaterdag vertrekken. Iedereen is druk met schip na lopen, boodschappen doen en inruimen, en soms hoort een doktersbezoek daarbij. Arnold laat nog een keer zijn oor nakijken omdat hij nog steeds last heeft. Die weet precies te vertellen wat er loos is. Grappig is dat hij de huisarts in Point-a-pitre waar Arnold al was geweest kende.

Met de groep waar we nu al een aantal dagen liggen en die ook gaan vertrekken naar de Azoren gaan we nog een keer met elkaar eten. het is heel gezellig.

zensation, sailaway Morning glory, septemberbleu. chara thorang-la en wij.

We  krijgen plotseling bezoek van Peter en Ria va de Helena. Dat is super gezellig. Wij hebben ons bootje klaar gemaakt voor de grote reis en met de Helena eten we op de kant.Het volgende bericht zal vanaf de oceaan zijn.want morgen ……….dan gaan we !!!!!!!!!!

Als de wind de Grote baai in draait gaan we naar Marigot bay. We varen onder de aanlooproute van de landingsbaan van de luchthaven en zien precies een grote KLM landen. Die kist gaat heel laag over het strand. Heel gaaf om te zien.

vlak over het strand

De baai ligt aan de Franse kant van st Maarten en is een verzamelpunt van boten die weer terug moeten naar Europa. We beginnen met September blue (ook uit Suriname), Sailaway en Thorang-la een soort van Flaoting bar. Om 1700 uur borrelen bij een van de schepen. Zaterdag bij Ingrid en Rinus op de Thorang-la. De kinderen Luna Mauro en Lopita geven een voorstelling op het voordek. Het is erg gezellig. We zien steeds meer bekende boten. Zondag is het onze ‘barbeurt’ en we hebben Peter en Leny van de Chara erbij.

Double Dutch is in de Simson lagoon in de haven gegaan en gaan nog even naar Nederland. We zijn met de dingy nog even bij ze gedag gaan zeggen. Martien komt begin Mei weer met bemanning terug dus die gaan we ook weer zien. Aan boord worden de klussen weer opgepakt. Het schip moet tip top zijn als we de oversteek naar de Azoren gaan maken.

Zo komt er een extra brandstof filter met bypass voor als we vuile diesel blijken te hebben in de kannen. Er komt een wereldontvanger in om weerkaartjes binnen te kunnen halen, want met SSB is dat niet te doen. De voorraad is geïnventariseerd. Alles krijgt nog een checkup. We hebben daar lekker de tijd voor om te doen. We liggen hier prima op anker en met al die boten om ons heen is het hier leuk liggen. Ook veel Duitsers liggen hier. Allemaal geestelijk en mentaal voor bereiden op de overtocht van ongeveer 2400 mijl. Ook Aurora met Johan en Milly zijn hier. Zij gaan niet terug naar Nederland maar gaan richting ABC eilanden. We hebben weer heel wat bij te praten sinds Madeira.

konings lunch

27-4-2016, We hebben gehoord dat aan de Nederlandse kant een vrijmarkt is met koningsdag. We gaan met z’n allen met de bus naar Phillipsburg maar daar blijkt alles al voorbij te zijn. Het gebeurt hier van 4 tot 10 uur in de morgen. We zien nog wel de rommel als teken dat er werkelijk wat is geweest. We gaan dan maar lekker op de boulevard lunchen. Het is heerlijk weer en er liggen weer twee cruiseschepen in de haven dus een gezellige drukte. Als we terug willen vragen we aan een buschauffeur of hij ook langs Marigot rijdt. Hij ziet ons allemaal staan, stuurt de twee die al in de bus zitten er uit, wisselt zijn bordje in het raam om van st Peter naar Marigot en zegt: ’Ja ik ga naar Marigot bay’. Terug aan boord nemen we een lekkere duik. Zo zullen we koningsdag niet vaak meer vieren.

De andere dag gaan we naar Lagoonys. een bar in de Lagoon nadat we weer wat klusjes hebben afgestreept. We varen 30 minuten met 5 dingys van de Marigot bay de Lagoon over. langs de kant bij het werfje stikt het van de leguanen.

Bijzondere beesten. Bij Lagoony’s een bar waar de Nederlanders happy hour houden is Jet (morning Glory)  er ook. Het is heerlijk om elkaar weer te zien. Johan en Milly zijn ook van de partij. Erg gezellig.

Na de happy hour varen we terug en eten bij de brug. Het is een nieuw restaurantje en de eigenaar doet stinkend zijn best. Om 2400 uur gaan we allemaal onze boten op zoeken.

16 April 2016 gaan we weer naar de bewoonde wereld. St Maarten. We varen naar het Nederlandse deel, Phillipsburg. We liggen daar tussen de cruise schepen en het strand. Het is een leuke plek, maar wel onrustig, want er varen steeds pendelbootjes tussen het strand en de cruiseschepen die dwars door de ankerboten vol gas varen en een flinke hekgolf achterlaten.

de cruiseschepen en een prive jacht

St Maarten is iets meer Nederlands, want hier kan je met de gulden betalen. We gaan weer een supermarkt bezoeken en vinden hier heel wat dingen die Ronja uit Nederland moest mee brengen. Saté saus hamburgers in vacuüm hagelslag nasi kruiden, geen stroopwafels……dat dan weer niet.

Het is zaterdag avond, maar erg stil in de stad. Dat komt door het carnaval festival. Na een hapje eten op de boulevard lopen we naar het festivalterrein, maar moeten daar €35,00 entree betalen en zien dat even niet zitten. Dan drinken we aan boord nog wat.

een grote Wally

Zondag gaan we met de dingy naar Simson bay, 4 mijl verderop. Het is rustig weer het zonnetje schijnt dus dat moet te doen zijn. We zijn precies bij de brug als die draait en er komen een paar flinke super zeiljachten binnen. We tuffen de lagoon over en kijken of we nog bekende zien. Helemaal niet een. We varen langs de luchthaven waar de vliegtuigen vlak over je heen opstijgen. We lunchen bij mc Donald waar ook altijd free wifi is. En gaan dan weer terug naar Phillipsburg. Nu is er meer leven want de cruise schepen zijn er nog een tijdje. Muziek op straat en veel dezelfde kleding en giftshops. In de stad zelf is het weer een en al juweliers zaken. Pas als je wat verder van de boulevard weg bent komen de winkeltjes waar de locals shoppen. We drinken nog wat vlak bij de dingy stijger en gaan weer aan boord als de cruiseschepen zijn uitgevaren.

Maandag 18-4-2016 varen we nog even naar st Barth of wel Barthelomeus. We hebben op de AIS de Morning Glory zien liggen dus die gaan we even opzoeken. Het is weer bewolkt en regenachtig maar we zeilen heerlijk. We laten voor Gustavia het anker vallen. Het is druk hier, maar geen bekende. Wel weer volop schildpadden. Arnold krijgt nog bezoek van een (te) grote vis als hij de romp aan het schoonmaken is. We gaan dinsdag pas naar de kant om in te klaren na we een bezoekje hebben gebracht aan de Sailaway.

Sailaway in de baai

Een van de boten die ook in Suriname was. Een Belgisch gezin. Zij zijn net hier aan gekomen. Het is een leuk weerzien. Na het inklaren lopen we een rondje door het dorpje, naar het fort wat niet toegankelijk is en om de haven waar een Royal Huisman zeilschip ligt. Prachtig!!!

We klaren maar voor 24 uur in dus de volgende dag gaan we na het watertanken weer terug naar Phillipsburg

St Eustatius en Saba

14 April 2016 rond 8 uur halen we het anker op en vertrekken naar st Eustatius. Het zijn allemaal geen grote afstanden meer. Een kleine 20 mijl zeilen we of motor zeilen naar het eiland wat we meteen al zien liggen. Het is mooi helder weer en voor Oranje stad laten we het anker vallen. We worden meteen getrakteerd op schildpadden rond de boot.

schildpad

Het blijft een prachtig gezicht. Als we later gaan zwemmen zien we ze ook gaan en we spotten een grote pijlstaartrog. Die heeft een vis als vriend, want ze blijven steeds bij elkaar. Voor de kust ligt een rif op 1.80 mtr diepte waar we mooi kunnen snorkelen.

Op de wal moeten we een flinke klim maken naar het dorp. Het is er keurig verzorgd met de oude wallen en het is een mooi gezicht om de Nederlandse vlag te zien wapperen. Meer Nederlands hebben we niet kunnen ontdekken. Ze spreken Engels, betalen met US dollars en ook bellen is steen duur. We willen wel een eiland vlag dus ga ik de volgende dag naar het winkeltje die ze verkoopt en ik bezoek de grote supermarkt. Nee, geen stroop wafels en hagel slag te vinden.

15 april 2016 vertrekken we als ik terug ben van de boodschapjes om 11:30 uur naar Saba. Het is heerlijk relaxed zeilen. Tussen Eustatius en Saba ligt een soort van baai. In die baai liggen nu wel 15 tankers. St Eustatius heeft een olie opslag tussen de heuvels en heeft hier in de baai een soort handelscentrum. Dat is dan weer wel Nederlands hè, handelsgeest!

olietankers voor de deur

Saba is een klein eiland met steile bergen. Het is indrukwekkend om er onderlangs te varen. Goede plek om aan wal te komen is aan de zuid kust, maar het trekt ons niet. We zoeken een plek zonder op de zwell te liggen, maar dat gaat niet lukken. Aan de noordoost kant pakken we uiteindelijk een mooring en genieten wel van de ruige structuren van het eiland.

en de prachtige zonsondergang.

Vrijdag 8 April 2016.

We verlaten nu echt Guadaloupe en varen naar Antiqua. Het is een tocht van 40 mijl met een knikkie in de schoot. Dat is mooi zeilen zeg. Het zonnetje schijnt en met 18 knopen wind schieten we flink op. We gaan naar Nelson Dockyard. Een mooie anker baai met de oude gerenoveerde panden van de werf waar Nelson zijn vloot huisveste. Het is echt prachtig.

Volgende week is de Classic race dus er liggen ook wat leuke speeltjes in de twee havens. Het is weer Mega!!!! Maar er liggen ook hier weer schrijnende gevallen voor anker. Een schip staat vol met troep. 2 dieselmotoren in het gangboord, een buitenboordmotor zonder motor, surfplanken, stootwillen, oude rubberboot, veel touw…….helemaal vol. En daar is gewoon leven aan boord. Niet voor te stellen.

we liggen zelf in de haven voor anker dus we gaan met de rubberboot naar de buiten baai naar het strand.

strandje pakken

’s Avonds gaan we op de kade mee genieten van een afsluitingsfeestje van de Oyster week. Goede band en leuke sfeer.

Zondag 10 April 2016 gaan we naar Nevis en  saint Kitts. Twee eilanden die bij elkaar horen. Omdat we geen zin hebben in al dat inklaar gedoe blijven we niet op Antiqua en gaan we al verder. 55 mijl voor de wind. We gaan weer een vis proberen te scoren. BEET!!! Jammer dat hij precies als we hem aan boord willen takelen los weet te komen. We denken dat het een tonijn achtige van ongeveer 50 cm was. Deze teleurstelling moet even worden verwerkt.

onze ‘ bijna vangst’.

Nevis, Charlestown, een klein stadje waar we maandag in gaan klaren. We moeten hier extra voor iedere nacht betalen. Er moet gebruik gemaakt worden van Moorings om de bodem van de zee zo min mogelijk schade toe te brengen.

lovis voor het strand

We verkassen dus netjes naar de moorings voor het strand waar leuke strandtentjes staan. We krijgen er een beetje een kermis gevoel bij. We willen graag een vlaggetje van dit eiland maar dat valt niet mee. Uiteindelijk brengt een meneer ons met zijn auto naar een giftshop waar er nog 1 was.

ons vlaggetje

Terug aan boord gaan we natuurlijk wat klussen en snorkelen. Score is een grote rog en een sierlijke vis met zwierige vinnen.

We liggen onder aan een berg en ook hier heeft dat aantrekkingskracht op regen. Als we in de morgen Nevis verlaten gaan we zonder de motor te hoeven starten op het fokje naar de overkant. Dat kan als je op een mooring ligt. Arnold is onderweg druk bezig met ons inbraak alarm. We hebben een nieuwe sensor besteld die heeft Ronja mee gebracht. Helaas is ook deze weer niet geschikt voor onze alarm installatie. Arnold heeft er heel veel tijd en energie in gestopt en is dus ook zeer teleurgesteld dat alles weer voor niets is geweest. Veel tijd en geld verloren.

pelikanen zonnebaden op een eilandje

We komen aan bij de baai bij de ‘salt ponds’. Een meer waar zout is gewonnen en die nu is open gebroken voor een marina met mega boxen. Er liggen 2 behoorlijke boten maar ook die verzuipen in de box. Het verbaast ons dat hier maar twee moorings liggen. De meeste boten in de baai liggen dus op anker. We snappen niet helemaal meer waarom we nu €15,00 per nacht moesten betalen als we toch op eigen anker moeten liggen. Met de rubberboot gaan we even het meer rond varen. Oppassen geblazen want het is hier en daar erg ondiep. We liggen hier wel leuk en we hebben goed internet van een strand tent. Eindelijk weer eens van alles bij werken.

klok midden in de stad

Woensdag verkassen we naar de hoofdstad. Basse Terre is een leuk stadje. We liggen weer op eigen anker voor de haven. Er liggen twee cruise boten. Als we op de kant komen is er bij de cruise terminal een gezellige drukte. Een steelband staat te spelen en later komt er een cariebs dweilorkestje voorbij.

‘dweilorkest’

Een maal alle juweliers en andere taxfree winkels gepasseerd te hebben gaan we de echte stad in. Zoals hier in de carieb hoort is de stad een bont tafereel met kleurrijke pandjes, jeugd in schoolkostuums lopen door de straat. Langs de wegen staan de kraampjes met warmhoud bakken met rijst, kip vis maccaroni. Het is prachtig weer, dat betekend heel heet in de stad. Wij gaan bij de bakker met airco een hartige hap eten. Verder struinen we de supermarkten af wat er te koop is. We scoren een doos snikkers voor een redelijke prijs. Dat is alvast voor de oversteek. We hebben alle EC’s weer op gemaakt, hebben netjes uitgeklaard bij ‘customs’ en gaan aan boord. We brengen een tweede anker uit zodat we met de neus in de golven blijven liggen. Er staat weinig wind en dan heeft een boot de neiging om dwars op de golven te gaan liggen en dat is zeer vermoeiend. We zwemmen wat drinken en eten aan boord en maken de boot klaar voor vertrek. We gaan morgen naar Nederland……….st Eustatius.

De jeugd is na veel vertraging thuis gekomen en wij zijn met onze hoofden al volop aan de oversteek bezig. Dat schiet al best op. We zijn nog 170 mijl van st Maarten verwijderd van waar we willen gaan oversteken naar de Azoren. We brengen het grootzeil naar de zeilmaker om hem na te lopen en om er een 3^e reef in te zetten. Als we in zwaar weer komen kunnen we in ieder geval groot zeil blijven voeren. Er zijn nog wat spullen mee gebracht door Ronja en Lennard die in de boot moeten worden gemonteerd. Zoals een druk sensor (barometer op de boord pc)

druksensor is af

alarm sensoren….kortom, zo lang het grootzeil bij de zeilmaker is hoeven wij ons niet te vervelen. Zaterdag gaan we nog even gezellig de stad in. Eten bij het sandwich kioskje op de hoek bij de markt een heerlijk broodje. Hebben we verdiend na het grootzeil van de giek halen. Arnold zijn telefoon is overleden. Heeft een nacht buiten in de regen gelegen. Dat is een tegenvaller! We krijgen donderdag avond Cees Tammes te eten en Hans van de Kulkuri komt zaterdag eten. Vrijdag maken we kennis met White Bell. Ton en Annelies uit Woubrugge. Zij varen al een paar jaar rond met hun Trintella. Het is een heel gezellige ontmoeting.

Zondag 3 April, We huren nog een keer een auto om de Leader Price te bezoeken en de boot flink te bevoorraden. Ons volgende eiland schijnt peper duur te zijn dus……Skoda lekker vol geladen en daarna het noorden van Grande- Terre bekijken. We zijn verbaast over dit eiland. Zo divers. Grande Terre is helemaal zo vlak niet als we dachten en de noord kust is met haar stijlen rotswanden prachtig mooi.

We moeten vaak aan Ronja denken. Het was haar opgevallen dat iedere koe die hier aan de lijn langs de weg staat vergezeld wordt door een witte reiger. Het klopt inderdaad. Grappig gezicht. Soms zit de reiger zelfs op de rug van de koe. We nemen een weg die kriskras over het eiland gaat door de valleien en langs de riet velden. Er wordt volop rietsuiker geoogst. Men neemt het er van dat het een mooie droge dag is.

We nemen een duik bij het kustplaatsje Moule met haar knusse lagoontje. Terug in de haven is het sjouwen geblazen. De Rubberboot ligt weer afgeladen met boodschappen en dat moet allemaal weer een plekje krijgen.

Maandag gaan we aan boord het 3^e reef voorbereiden en shoppen in watersportwinkels: Antfouling (= anti aangroei verf), reserve patronen voor reddingsvesten, blok voor het reef……er is altijd wat nodig voor de boot. We zeggen Cees gedag, want Anneke gaat vandaag naar Nederland met vliegtuig en ambulance en Cees gaat met zoon en schoondochter morgen verder varen. Dat hadden ze zich allemaal heel anders voor gesteld natuurlijk. Martien is met zijn Double Dutch ook aangekomen dus daar gaan we ook even lekker bij kletsen. Fijn weerzien! Zo verstrijken hier de dagen.

met Martien en Janny naar vrachtschepen kijken

Woensdag 6 april is het grootzeil klaar. Het is er niet van opgeknapt, maar als we echt een 3^e reef nodig hebben zullen we er blij mee zijn. Janny is ook op Guadaloupe gearriveerd dus voor we morgen beide weer vertrekken doen Martien en Janny bij ons een borrel. ’s Avonds de boel vaar klaar maken want morgen gaan we eindelijk weer verder. De Laatste stop op Guadaloupe zal Desaihs zijn. We beginnen de dag met regen maar al met al wordt het een mooie dag en kunnen we het grootste gedeelte zeilen. Desaihs is een anker baai. Het is er erg druk en omdat de wind ’s avonds ineens van zee komt moeten we toch regelmatig kijken of alles goed gaat. Midden in de nacht komt nog een grote Cat vlak achter ons ankeren. Het is al zo krap om ons heen en een rot herrie dat hij maakte. Blij dat ze toch elders zijn gaan ankeren. De volgende morgen komt de bakker ons bestelde brood aan boord brengen. Heerlijk nog even genieten van het Franse brood. En dan…..op naar Antiqua.

Woensdag 23-03-2016. We gaan naar Marie Galante, een eiland van Guadaloupe. Het is weer een pittige maar wel zonnige zeiltocht met veel wind en af en toe massief water over. Mijn zwemvest is zelfs opengesprongen. We hoeven net niet aan de wind. We gaan naar Grand Bourg. Een haventje waar de ferries binnen komen en het ankeren onmogelijk maken maar waar we een goed plekje langszij een zeilboot hebben aan de kop van een stijger. Deze haven is geheel gratis. Ook de locals die hier liggen betalen niets. Er is geen elektra en water moet je met kannen halen bij de vis markt. We hopen nog een vis te kunnen kopen maar de aanvoer is schaars en de groep mensen die wachten op een vis groot. Ronja en Lennard huren een scooter en verkennen het eiland. Het eiland is interessanter dan je in eerste instantie zou zeggen. Het heeft prachtige stranden. Goede vrijdag willen we met de bus wat van het eiland gaan bekijken, maar er rijden geen bussen op goede vrijdag. Ronja en ik komen langs de kerk waar het plein vol staat met mensen die een kerkdienst volgen. Het is ons niet duidelijk of deze mensen niet in de kerk passen of dat de dienst gewoon buiten gehouden wordt. We zien geen voorganger, alleen een auto met grote speaker en een misdienaar die een groot kruis vast houdt. Naast de biddende mensen is er wel gewoon markt met lekkere verse groente en fruit.

Zaterdag 26-03-2016 gaan we terug naar Poine Pitre. Even een valse start omdat er een wagen van het grootzeil stuk was maar dat hebben de mannen snel gefikst. Het is een prachtige zeiltocht met weer volop zon wat niet voorspelt is dus daar zijn we blij mee. Met twee reven in het grootzeil scheuren we naar de overkant. Waar we het anker weer laten zakken waar we hem ruim een week geleden ophaalde. Arnold moet om 1700 uur bij de auto verhuur zijn om de auto op te halen. Dat was nog een heel gezoek en gewandel, maar het is gelukt.

We gaan zondag 1^e paasdag de zuidkant van Basse Terre bekijken. Het is wat bewolkt en af en toe een spat regen, maar we kunnen doen wat we willen dus het is prima. De eerste wandeling die we maken is naar de 3^e waterval van du Carbet. De makkelijkst bereikbare. Nou dat was een wandeling van een uur met heel veel baggeren, glibberen en boomwortels zoeken. Geen fijne wandeling dus. Op het einde ga je stijl naar beneden met een touw als houvast en dan wordt je beloond met een prachtige woeste waterval en rivier versnelling. En toen weer glibberen en baggerend terug.

Bij de auto even bijkomen op z’n frans. Stokbrood, brie en paté. Tussen Grand Etang en de 2^e Carbet is nog een klein romantisch watervalletje. Deze is wat makkelijker te bereiken met haar goede trappetjes maar ook hier stukjes glibberen. Ronja en ik gaan weer het water in. Het is weer een betoverend plekje. Jammer dat de zon niet schijnt, want dan zal het helemaal prachtig zijn. We zijn klaar met wandelen en gaan vanuit de auto het mooie bos bekijken, zo door naar de west kust waar we bij een strandje stoppen om wat te eten. Het is een groot feest daar. Mensen hebben er een camping van gemaakt met dekzeiltjes en party tenten compleet met grote flats screens en muziek installaties. Dit is Pasen. Het strand is erg druk (wat je hier op de carieb niet vaak ziet) We gaan bij een grappig eettentje creools eten. De eigenaresse spreekt goed Engels en is een erg vrolijke dame.

Zo hebben we alles bij elkaar weer een mooi en leuk stuk van Guadaloupe gezien en beleefd. ’s Avonds is het borrelen weer aan boord maar nu wel met de gedachte dat het de laatste avond met elkaar is. Wat is het een leuke tijd geweest met gelukkig goed weer en een heel leuk ‘programma’. Veel gezien en beleefd, lekker met elkaar aan boord gelummeld, spelletjes gedaan en gewoon lekker samen zijn. Maandag willen we met de auto nog wat inkopen doen, maar gek genoeg zijn hier juist de winkels 2^e paasdag dicht en 1^e open. Ronja gaat nog voor een keer zwemmen achter de Lovis, de koffers worden gepakt na een laatste drankje aan boord gaan we rond 1500 uur richting vliegveld. Dag schatten, tot over vijf maanden.

op het vliegveld

Woensdag 16 maart komen Ronja en Lennard. We huren een auto om ze op te kunnen halen en meteen gaan we de Leader price winkels af voor de voorraad aan te vullen. Jammerrrr. De Martin biertjes zijn in geen filiaal te vinden. Toch hebben we lekker in kunnen kopen. We drijven bijna met de auto door de straten. Wat een regen!

wat een regen!

Gelukkig is het droog als we ’s avonds de jeugd ophalen en met de koffers (1 te weinig helaas) in de dingy laden naar ons ankerplekje. Heerlijk om ze weer bij ons te hebben. We gaan de volgende dag eerst achter de koffer aan. Die staat nog in Parijs. We nemen de auto nog een dag extra en gaan de bergen in. Het is eindelijk mooi weer. We stoppen bij een watervalletje.

Dat is een hele leuke stop. Een klein stukje verder stoppen we weer voor een uitzichtpunt. We wandelen een bospad op wat wel een beetje glibberig is want ja het heeft deze week zo veel geregend. Arnold glijd uit en gaat onderuit. Dat is vet schrikken want hij rolt 2 meter naar beneden en stuit op een boom. Het loopt op een stijve rug en t-shirt, kruin en korte broek vol bagger goed af.

We zijn wel meteen terug gaan lopen en de rest van het paadje houden we voor gezien. We gaan nog een anker baai bekijken en rijden terug naar het vliegveld. Nee geen koffer. Dus gaan Ronja en Lennard eerst wat kleding in de stad kopen terwijl wij de auto inleveren.

We gaan de volgende dag naar de Saints. Het is een mooie zeiltocht. De baai met moorings in wording is nu helaas een baai met moorings geworden. We gaan eindelijk weer lekker zwemmen en snorkelen. Oeps, wat ziet het onderwaterschip er uit. Dat wordt weer aan het werk! Het is hier wel lekker levendig, want tot laat komen er nog zeilboten binnen. Het blijkt een wedstrijd of evenement te zijn. We verkassen naar een mooring bij het dorp. Eerst nog even een snorkel sessie. Leuk liggen bij het dorpje. Het blijft lekker genieten met dit mooie weer. De jeugd heeft wat last van verbrande lichaamsdelen. Uitkijken dus! Morgen gaan we naar het echte carieb. We gaan Ronja en Lennard Dominica laten zien.

Guadaloupe.

Zaterdag 5-3-2016: In de hoop minder regen te krijgen en om Cees en Anneke met Beau weer te treffen verlaten we het mooi eiland Dominica en gaan naar Terre de Haut. Een eiland dat bij Guadaloupe hoort en ook weer Frans. Het is een heerlijke zonnige zeiltocht. Natuurlijk willen we op anker want dat kost niets, maar dat valt hier tegen. Op de mooie plekken hebben ze een verboden ankergebied gecreëerd met allemaal moorings. Één gebied is nog in wording. De betonblokken liggen al op de bodem (die zie je gewoon op 12 meter diepte liggen.) maar er zitten nog geen moorings aan. Hier mag dus nu nog wel geankerd worden. We gaan wandelen naar het plaatsje van het eiland en dat is wel een hele trip. De wegen zijn heel stijl. We worden wel getrakteerd met een winkel waar weer Franse stokbroodjes te koopzijn. Lekkerrrrrr!!! We lopen een rondje door het zeer toeristische dorpje en wandelen weer terug. Het populaire vervoermiddel hier is een golfkarretje of een scooter. Het is vreemd dat het strandje waar wij voor liggen onder de suiker berg (pain du sucre) het meest bezette strand is terwijl het helemaal niet makkelijk bereikbaar is. Misschien vanwege het glas heldere water. Er wordt hier volop gesnorkeld. Met je snorkelbril op kan hier makkelijk 18 meter diep kijken. We zien weer nieuwe vissen en de omgeving is ook bijzonder. Terwijl er eigenlijk bijna geen koraal is. Met de dingy gaan we naar Beau die met oa Kulkuri een baai verder op anker ligt. Het is een gezellig weerzien.

de pelikanen kijken toe

Maandag weer naar het dorpje voor het inklaren. Als we terug komen ligt ook de Kulkuri bij ons in het baaitje. Wij gaan met de dingy naar Terre de Bas, een eilandje aan de overkant. De pelikanen zijn hier volop in de bomen nesten aan het bouwen. Bij het strand is de gendarmeri aan het tobben met hun rib. (grote rubber boot). Die is kennelijk verkeerd op het strand geland en wordt nu leeg gepomp. Er is er een die de schroef aan het uitgraven is, maar dat valt niet mee als je nog op de branding ligt. Uiteindelijk draaien ze hem met de neus naar zee en lukt het om vrij te komen. Altijd leuk om naar dat getob te kijken. Ik ga hier nog even snorkelen. Voor mij zweven de familie Von Trap in vis vorm. De grootste voorop met een vol lijf (rog achtig) en een spitse staart. De volgende was wat kleiner en weer de volgende nog kleiner…….tot de laatste (stuk of 10) in de rij met alleen een klein lijfje zonder staart. Erg grappig om te zien. We gaan terug en worden door Hans gewenkt om te komen. Zijn ankerlier wil steeds het niet doen. Samen komen ze er uit wat het is en Arnold maakt even een noodreparatie, maar er moet een nieuw bediening set komen. Het is altijd wat op een boot.

Dinsdag gaan we vroeg op want we willen voor de wind draait in Point de Pitre op het hoofdeiland zijn. Zeer rustig zeilen we naar de haven. Het laatste stuk met de motor aan. Als we het anker voor de jachthaven laten zakken regent het weer voor de verandering. Voor het eten gaan we naar de kant en zien de Lena uit Amsterdam liggen. Wel van gehoord maar nog niet gesproken. Ze nodigen ons uit voor een drankje en dat is erg gezellig. Zij gaan ons eigenlijke plan doen. Via de inland waterways naar New York.

We hebben een leuk ankerplekje met de grote vaart vlak langs ons. Zo hebben we op de eerste avond al twee vrachtschepen en een cruise schip langs zien gaan op 75 meter afstand van onze ‘kleine’ Lovis. We moeten helaas een keer ankerwacht hebben want een grote cat zonder mast naast ons draait op het moment we geen wind meer hebben precies anders om dan wij wat betekend dat we tegen elkaar aan kunnen komen. We hebben twee keer in moeten grijpen.

De ander dag verkassen we een stukje, maar dan liggen we weer erg dicht bij boei 7. Uiteindelijk verkassen we meer naar het museum. Daar liggen we ook rustiger wat betreft de kleine bootjes. De speed boten hier zijn wel serieus. 3 of 4x 300pk op je achter spiegel, dan tel je pas mee.

Pointe Pitre is best een redelijke stad, met veel kleding winkeltjes. Voor €30,00 euro heb je een tas vol kleren. Daar hou ik wel van. Bij de kade is de groente en vis markt we slagen voor een red snapper. We hebben heel veel regen deze dagen. Zo sneu voor al die markt mensen. Maar ook voor ons. We worden er wel een beetje geprikkeld door. We genieten wel van ons ankerplekje, zo met al die activiteiten bij de grote vaart. We worden bij Liesbeth en Hans uitgenodigd voor het eten van een zuurkoolschotel, maar voor die tijd drinken we wat bij Herma en Paul van de Lena een borrel. Zij zijn helemaal blij dat Ronja en Lennard voor hun een pakking mee kunnen nemen uit Nederland. Dat scheelt ze een week wachten.

We proberen de boot roest vrij te krijgen en dat lukt goed met een spulletje wat we van de Lena hebben gekregen. Na een dag hard werken kunnen we te vrede zijn. Omdat we de Kulkuri en de Lena waarschijnlijk straks een tijdje niet zien nodigen we ze uit voor een rumpunch. Stom dat we geen foto hebben gemaakt. We hadden een extra zeiltje gespannen tegen de regen dus we zijn gezellig buiten blijven borrelen.